แลเพ็ญผ่องส่องหล้ามาฆมาส
จันโทภาสนวลผ่องโคมส่องสรวง
ดาริกาวับวับวะวับดวง
อามิสแห่งหาวหวง...น้อมบูชา
จบธูปเทียนดอกไม้ใส่พานตั้ง
จบจิตหวังมโนน้อม นโม ข้าฯ
ขอนอบน้อมพุทธอรหันตสัมมา
ศึกษามาฆมาสศาสน์สัทธรรม
องค์ธรรมกถึก นั่งธรรมมาส
โฆษกะประกาศกถาล้ำ
สัพพะปาปัสสะอะกะระณัม
คือไม่ทำปวงชั่วพาตัวตรม
กุสะลัสสูปะสัมปะทัง ยังกุศล
ให้มีพร้อมในตนจึงสุขสม
กรรมบถกายวาจาหมั่นอบรม
เพาะใจบ่มกุศลกรรมมานำใจ
อันธรรมแห่งปุรณมีมาฆมาส
พุทโธวาทชี้ทางสว่างไว้
พิจารณ์จำตรองจิตคิดนัย
สงฆ์สาวกสอนให้สดับฟัง
..อีกประการหนออุบาสก
พุทธสาวกขับไขธรรมขลัง
สะจิตตะปะริโยทะปะนัง
คือการยังใจบริสุทธิ์หยุดหมองมัว
นี่หัวใจแห่งพุทธศาสน์...อุบาสก
วิจารณ์วิตกในใจให้ถ้วนทั่ว.....
น้อมใจนำนิ่งคิดในตนตัว
รู้ดีชั่วอุทาหรณ์สังวรระวัง
สพฺพปาปสฺสอกรณํ
กุสลสฺสูปสมฺปทา
สจิตฺตปริโยทปนํฯ
เสียงเทศน์ยังชัดใจความนัยธรรมฯ

๐๒.๑๕ น. คืนมาฆบูชา ๕๒
นำมาฝากพี่น้องบ้านมหาครับ