นิทานเรื่อง นกกระสา ห่าน และเหยี่ยว
เมื่อนกกระสาตัวหนึ่งบินมาถึงหนองน้ำแห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในบรรดาสัตว์ทั้งหลาย ก็พบห่านตัวหนึ่งกำลังเอาหัวดำลงไปใต้ผิวน้ำบ่อยครั้ง นกกระสาจึงถามห่านถึงเหตุผลที่ทำเช่นนั้น
ห่านตอบว่า “ นี่เป็นประเพณีปฏิบัติของพวกเราในการหาอาหารในดินโคลน และการทำเช่นนี้ยังทำให้พวกเราปลอดภัยจากการถูกนกเหยี่ยวโจมตีเมื่อมันบินมาทางเราอีกด้วย
“ ข้าแข็งแรงกว่าเหยี่ยว “ นกกระสาพูด
“ หากท่านปรารถนาจะเป็นพันธมิตรกับข้า ท่านจะสามารถเอาชนะเหยี่ยวและเย้ยหยันมันได้”
นกกระสาคุยโว
“เราเคยสู้กับเจ้าเหยี่ยวร้ายมาแล้ว มันสู้ข้าไม่ได้ เจอข้าทีไรมันจะหลีกหนีไกลทุกที”
ห่านจึงถามว่า
“โอ้ ท่านเก่งจังเลย เหตุใดเจ้าเหยี่ยวร้ายถึงได้สู้ท่านไม่ได้ล่ะ”
นกกระสาจึงตอบว่า
“ข้ามีปากที่แหลมคมมาก ข้าจิกตีเจ้าเหยี่ยวร้าย จนเหยี่ยวยอมแพ้ และไม่กล้าเข้าใกล้ข้าอีกเลย”
ปรากฏว่าห่านเชื่อคำพูดของนกกระสาและยอมรับความช่วยเหลือของนกกระสา ทันที มันเดินตามนกกระสาไปในท้องนา
แต่แล้วเหยี่ยวตัวหนึ่ง ก็ปรากฏตัวขึ้น มันใช้กรงเล็บแหลมคมจิกห่านขึ้นมาเพื่อจะกิน
ห่านร้องให้นกกระสาช่วย
“ช่วยด้วยท่านหัวหน้า ข้ากำลังถูกเหยี่ยวจิกกัน ขอท่านซึ่งเอาชนะเหยี่ยวมาก่อนหน้านี้ช่วยข้าทีเถิด”
เจ้านกกระสานั้นรีบบินหนีไปทันที พร้อมทั้งตระโกนบอกห่านว่า
“ห่านท่านช่วยตัวเองก่อนนะ ส่วนข้าจะหลีกหนีก่อน ข้าสู้ชนะอยู่ครั้งเดียวกับลูกเหยี่ยว นอกนั้นข้าแพ้หมด”
ห่านจึงร้องตามนกกระสาไป “ผู้ใดก็ตามที่เชื่อถือผู้คุ้มครองที่แสนจะอ่อนแอ ผู้นั้นสมควรที่จะพบจุดจบแสนเศร้าเช่นนี้ “ เสียงห่านตะโกณออกไปก่อนที่จะถูกเหยี่ยวกัดกินเป็นอาหาร
[radio]http://www.freewebs.com/mummy001/Lodlowdaiboreay%20Poonim[/radio]
อ้างข้อความนี้
Bookmarks