ไกลกายเจ้่า ใจกะอยู่นำนาง
บ่มีทางไกลกัน ให้พรากหนีข้าง
แม่นสิอยู่ฟากฟ้า สิหย่อเป็นแผ่นดินเดียว
คราวสิบคืนซาวคืน สิหย่อเป็นคราวมื้อ
คั่นความฮักมันคือเข้า สิขอกินให้มันอิ่ม
คั่นความมักความฮัก มันคือน้ำบ่แก้ว
สิลงล้างอาบสรง นางเอ้ย ...
ไกลกายเจ้่า ใจกะอยู่นำนาง
บ่มีทางไกลกัน ให้พรากหนีข้าง
แม่นสิอยู่ฟากฟ้า สิหย่อเป็นแผ่นดินเดียว
คราวสิบคืนซาวคืน สิหย่อเป็นคราวมื้อ
คั่นความฮักมันคือเข้า สิขอกินให้มันอิ่ม
คั่นความมักความฮัก มันคือน้ำบ่แก้ว
สิลงล้างอาบสรง นางเอ้ย ...
อยากสิบอกฮักเจ้าให่เซาซ่วงกะสันทรวง
อยากสิจาคำขานผ่านผญาพาทีอ้าง
บ่อาจวางลืมน้องมะโนในหัวใจพี่
บุญบ่มีได้ฮ่วมซ้อนเพียงตอยต้อนต่อนผญา
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
Bookmarks