บักขี่ไห่
บักขี้ไห่ น้ำตาไหลย่อยยามย่าง
ขี้มูกตาง ขี้ตาปุ้ม น้ำลายไหล
เคยจำได้ ต่าบาดเก่า เฮายังน้อย
ฮ้องแม่ซ่อย ข่อยถืกแกล้ง แลงเทิงเช้าหมู่เขากวน

เกือบสิลืม เด็กน้อยน้อย บักขี้แย
บักขี้แพ้ ถืกรังแก ได้แต่นั่งไห่
ผ่านพ้นไป จากเด็กน้อย เป็นผู้ไหญ่
บ่ว่าเรื่องได๋ ลูกผู้ซาย บ่ยอมเสียน้ำตา

ได้ตั้งดน บ่ได้ไห่ ลืมเลือนไป
เกือบจำบ่ได้ ขั่นบ่ได้ พ่อไผคือเจ้า
แนวที่เจ้าเฮ็ดไป ให้อ้ายจื่อได้อีกเที่ย
ว่าการเสียน้ำตา ควรค่ากับ เรื่องแบบนี้

คนคนนี้ ซายขี้ไห่ ตาอยากอาย
แนวฟูมฟาย ฮ้องฮำฮอน คักปานนั้น
ไห่กั้นๆ เจ็บเจียรตาย ปานได๋กัน
จั่งบ่กลั้น ข่มเอาไว้ ไปปล่อยโฮ

บ่อยากได้ เจ้าหรือไผ เวทนา
อย่าต้องมา คอยเมตตา อ้ายกั่วเก่า
ย่อนโตเจ้า เฮ็ดหัวใจ อ้ายมลาย
เป็นผุซาย สอึกสอื้นเจียนตายแบบนี้