คิดถึงจังคิดถึงเพื่อนกวี
ห่างหายไปนาน..กลับมาสานฝัน
กลับมาอ่านกวี เขียนวจีที่เคยอ้อน
เพื่อน พี่ น้อง บ้านมหาฯ
อย่าพึ่งเบื่อและหน่ายหนี
มาวันนี้มีกลอนมาฝากให้อ่าน
อีกตามเคย....
คิดถึงห่วงใย...รู้ไหมว่าใครห่วงเธอ
ห่างไกลไม่ได้เจอ...คิดถึงเธอทุกลมหายใจ
ฝากบอกเธอนั้น...ว่าฉันรักและห่วงใย
จำต้องจากไกล... ไม่ใช่ว่ารังเกียจกัน
ไม่อยากเป็นก้างขวางคอ...รอเธอผลักไสไล่ส่ง
ขอบอกตามตรง...ฉันคงต้องไปตามฝัน
รักที่ลุ่มหลง...ขอจงปลงใจลืมมัน
ที่ผ่านมานั้น...เหมือนฝันที่มันไม่จริง
ฉันฝันร้ายทั้งคืน...ตื่นมาไม่เจอหน้าเธอ
นอนฝันละเมอ...ว่าเธอยังไม่ทอดทิ้ง
รักโดนทำร้าย...ใจกายมันเจ็บปวดยิ่ง
ทำร้ายใจหญิง...คือสิ่งที่เธอต้องการ
เก็บความรู้สึกเอาไว้..นึกไปใจมันโมโห
ยอมรับว่าฉันมันโง่...อวดโชว์ว่ารักแสนหวาน
เธอทำร้ายใจ...ดั่งไฟลุกไหม้เผาผลาญ
ไฟรักมอดไหม้ไปนาน...ใจฉันยังไม่ลืมเธอ
Bookmarks