มงกุฎจากป่าแล้ง
หมดไอหมอกหยอกหญ้า
เฉาแดดจ้าทุกหย่อมย่าน
ริ้วริกยิบรุจิกาล
แผดผ่านทุ่งทิวทั่วไพร
………………….
พันโค้งเครือวงรอบ
พอครอบเกศเกล้าวางได้
ขอป่าหวังดอกไม้
เก็บกำพฤกษาพนาดอน
พะยอมหอมชื่นจิต
เอื้อมปลิดเต็งรังทั้งเกสร
ขาวแดงช่อพลวงอ่อน
ไม้แดงดอกขาวพราวตา
ปักขอบแซมรอบโค้ง
ผูกโยงรวมอยู่ระย้า
ดอกเหียงดอกจานมา
แต่งมงกุฎจากป่าแล้ง
ตะวันก็ชันคล้อย
จะลอยลับฟ้าลาแสง
หริ่งหรีดกรีดร่ำแรง
ลมผ่านแผ่วคลอค่ำคล้อย
………………………….
ฉันมีมงกุฎจากป่าแล้ง
ตกแต่งตามประสาอาจต่ำต้อย
ส่งสู่เธอผ่านอักษรเรียงร้อย
หวังวางใส่มือน้อย มาฝากใจ
ทุกพวงช่อผูกด้วยจิตที่คิดถึง
ทุกทุกหนึ่งเกสรเธอเห็นไหม
ฉาบความรักความห่วงหามาห่วงใย
จากคนไกลที่ใจไม่ไกลเธอ
Bookmarks