แสนสลด หดหู่ เมื่อรู้ดูข่าว

[tongsamut]

แสนสลด หดหู่ เมื่อดูข่าว
สุดปวดร้าว ดวงใจ เมื่อได้เห็น
หญิงชรา น้ำตาเปื้อน เหมือนมีเวร
นั่งรถเข็น ร้องไห้จ้า น่าเศร้าใจ

ข่าวว่ายาย โดนลูกทิ้ง สิ่งที่พบ
อยู่กับลูก หลายตลบ ไม่สดใส
ลูกสับเปลี่ยน เวียนหมุน ทุกคนไป
จนสุดท้าย ยายโดนปล่อย ให้ลอยแพ

ลูกสี่คน แม่เลี้ยงได้ ให้ความหวัง
หมดกำลัง ลูกทิ้งยาย ไม่แยแส
อนาคต หวังลูกน้อย คอยดูแล
คราวนี้แม่ ขอเพิ่งบุญ อบอุ่นใจ

ถึงจะอยู่ อย่างแร้นแค้น แม่ไม่บ่น
แม่ขอทน เพราะไม่รูั จะอยู่ไหน
ถึงจะกิน ข้าวกับพริก เผ็ดปานใด
แม่ขอตาย ใกล้ลูกลูก ยอมทุกข์ทน

ขอแม่อยู่ กับลูกหนา อย่าทอดทิ้ง
แม่เป็นหญิง ชรา หาใครสน
แม่ขอพัก กายใจ ใครสักคน
จะไม่บ่น ไม่ว่า กล้าสู้ตาย

ลูกไม่ฟัง คำอ้อนวอน ย้อนให้แม่
เป็นหญิงแก่ หมดเยื่อใย ไร้ความหมาย
ลูกสะใภ้ ใจเด็ด เอ็ดว่ายาย
พร้อมกับได้ เรียกเท็กซี่ ที่ผ่านมา

ยกยายฝืน ขึ้นรถ หมดภาระ
พร้อมก็ผละ หนีไป ไร้กังขา
ชั่งทำบาป อย่างใหญ่ ไร้เมตตา
ทิ้งมารดา ให้ระกำ ทำได้ไง

ร้องไห้จ้า บนรถ หมดต่อสู้
ยายไม่รู้ ชะตากรรม ทำไฉน
ยายคว้างเคว้ง เวรซัด มัดกายใจ
ยายร่ำไห้ ปากสั่น วันจากจร

ลูกได้ทำ กรรมหนัก อักขรา
ทิ้งมารดา ผู้เลี้ยงดู คู่คำสอน
ไม่กตัญญู รู้คุณ อุ่นอาทร
ขอแต่งกลอน สะท้อนเสริม เพิ่มปัญญา

หากผู้ใด ใครผู้หนึ่ง ซึ่งมีแม่
ขอให้แผ่ ความห่วงใย อาลัยหา
จงเลี้ยงท่าน อุดหนุน คุณมารดา
แล้วบุญญา จะสนอง คุ้มครองตน

จะประสบ ความสำเร็จ เพชรจำรัส
สารพัด ดีตามตัว ทั่วแห่งหน
เป็นอภิ- ชาตะ ปุตตชน
จะส่งผล เจริญสุข ทุกเมื่อเทอญ

.....................................................

จะอย่างไร นั้นหรือ ก็คือแม่
ถึงจะแก่ ชรา มาแค่ไหน
ถึงจะโหย โรยรา คราเพียงใด
ก็ขอให้ ถนอม ยอมเลี้ยงดู

ตอนที่เรา เล่นซน หกล้มพลาด
แม่วิ่งปราด เข้ามา เอายาถู
แม่ถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงอุ้มชู
ลูกนั้นอยู่ ในใจท่าน จนวันตาย

น้ำใจแม่ ประเสริฐ เลิศยิ่งนัก
หาใครจัก เทียบเท่า แม่เราได้
รักใดฤา หรือจะเท่า สุดเบาใจ
รักของท่าน นั้นไซร้ ให้คิดดู

ถึงบางที แม่นอนหนาว ร้าวดวงจิต
ก็ยังคิด ให้ลูกอุ่น ทุ่มทุนสู้
ผ้าห่มหนา อาหารอร่อย คอยเลี้ยงดู
แม่นั้นสู้ เพื่อลูกลูก ปลูกวิญญาณ์

ถึงบางครั้ง ไม่มีเงิน จะเทินให้
แม่ก็ไป เที่ยวเลาะ และเสาะหา
จนบางครั้ง ต้องทนอาย ได้เงินตา
ยืมเขามา ก็เพื่อลูก แม่ทุกข์ทน

จะกัดก้อน เกลือกิน ผ้าวิ่นขาด
จะอดอยาก อย่างไร แม่ไม่สน
ขอเพียงลูก อิ่มแปร่ แม่ยอมทน
แม่ยอมหม่อน หมองไหม้ ให้ลูกดี

ถึงเมื่อยาม ลูกดุด่า และว่าร้าย
ไม่ใส่ใจ ไร้ทุกข์ กลับสุขี
ยอมอดทน ให้ลูกด่า ทุกนาที
ขอลูกมี ความสุขหนอ ก็พอใจ

น้ำใจแม่ ชั่งประเสริฐ เลิศงามยิ่ง
ยากหาสิ่ง ใดเทียบ เปรียบปรานได้
ลูกทุกคน ทุกเหล่า ต้องเข้าใจ
อย่าทำให้ ท่านบอบช้ำ น้ำตานอง

...................................................

มองรอบกาย ยายก็เห็น สัจจธรรม
ไม่หนุนนำ ลูกทำยาย ให้เศร้าหมอง
ปลอบใจตน ร้องให้จ้า น้ำตานอง
ชีวิตของ เรานั่นหนา เหลือหมาตัวเดียว....

.....................................................

[เเมงสะดิ้ง]

ขอบคุณค่ะสำหรับบทกลอนเพราะๆ ขอชื่นชมในความสามารถแต่งกลอนเล่าเรื่องได้สุดยอดเลยค่ะ
อ่านแล้วจรรโลงใจดีจัง แต่สลดใจที่ได้ยินได้ฟังในเรื่องราว ยิ่งเห็นภาพประกอบด้วยแล้วยิ่งพาเศร้าใจ
โอ้...คนเราทำไปได้แม้กระทั่งแม่ของตนเอง การกระทำไร้ซึ่งสำนึกที่ดี

[khonsurin]

อ่านแล้วซาบซึ้งในพระคุณแม่มากค่ะ