บางอารมณ์ ณ เมืองใหญ่

**พล พระยาแล** · 22-05-2009, 16:05

ตอนเย็นวันหนึ่ง ซึ่งเป็นวันเสาร์ ผมเดินไปตามทางเท้าจากพันธุ์ทิพย์จะมาแยกอุรุพงษ์ หิวก็หิว เงินก็หมด เหลือแค่ 20 บาท ผมเลยซื้อข้าวหลามข้างทาง 10 บาท เพื่อไม่ให้แสบท้อง และกดน้ำดื่มสาธารณะดื่ม

สายตาผู้คนที่นั่งรอรถเมล์มองหน้าผม ผมไม่สนใจเพราะคงเห็นผมไม่บ่อยนักหรอก ผมเดินต่อ เพื่อจะมารอรถเมล์สาย 44 และสาย 67 เพื่อจะกลับบ้าน

ยืนรอคันแล้วคันเล่า โอ้ มีแต่รถปรับอากาศทั้งนั้น แล้วจะทำยังไงน้อ เงินมีในตัวเหลือ 10บาทพอดี จำต้องยืนรอต่อไป เวลาผ่านไป ๆ ๆ เกือบ 2 ชม. รถมินิบัสสาย 44 ก็โผล่มาพอดี คนแน่นอัดกันยังกับปลากระป๋อง กลิ่นเต่าโชยมา ไม่รู้ใครเป็นใคร ผสมผสานกันลงตัวภายในรถ ทำให้นึกถึงปลาแดกตวงที่แม่เคยตำส้มตำให้กิน ฮ่า ๆ ๆ (อย่าฟ้าวฮากเด้อล่ะ)

ขึ้นรถมาลงหน้าสวัสดิการ ทบ. ผมเห็นผู้คนนั่งดื่มกินกันสนุกสนาน โอ้ คนพวกนี้เค้าเอาเงินมาจากไหนหนอดื่มกินได้ทุกวัน ผมเหลือบเห็นชายผู้หนึ่ง หยิบน่องไก่มากัดกินอย่างเอร็ดอร่อย ผมนึกถึงลูกชายและภรรยาที่บ้านบ้านทันที เพราะผมไม่ค่อยได้เคยพาลูกและภรรยามานั่งกินอะไรอย่างนี้เลย

ผมคิด น่องไก่ 1 น่อง ถ้าเป็นลูกเรากินกับข้าวเหนียว คงจะอิ่มพอดี ผมก้าวข้ามทางรถไฟมาถึงบ้าน หยิบน้ำจากตู้เย็นมาดื่มจนหมดกระบอก ผมเปิดดูหม้อหุงข้าว ข้าวบูดกำลังเป็นฟองฟอด ส่งกลิ่นเหม็นตลบอบอวน ถ้วยชามกองเต็ม แก้วน้ำใช้แล้วแทบไม่มีที่วาง โอ้..ป๊าดด

ลูกชายถามเราว่า พ่อไปไหนมา พ่อไปเดินเล่นลูก อยู่บ้านแล้วเซ็ง แล้วพ่อได้อะไรกินล่ะวันนี้ ผมเหลือบไปเห็นมาม่ารสต้มยำอยู่ 1 ซอง มาม่าเป็นไงลูก "ผมเซ็งพ่อ กินทุกวัน" ลูกบอก ถ้างั้นพ่อจะหุงข้าวไว้ และจะไปซื้อปลาทูมาทอดให้นะ

ผมแงะกระปุกออมสินออกมาได้เกือบร้อยบาท ตาเหลือบมองปฏิทิน โอ้..อีกสามวัน ทำไมมันนานจังเลยเนาะ

ผมเดินลงมาข้างล่างมาซื้อหมูสามชั้น คะน้าและปลาทูสองเข่ง มาทำอาหาร พอทำเสร็จผมกับลูกก็กิน สงสัยผัดคะน้ากับหมูสามชั้นวันนั้นคงอร่อยมาก ลูกผมกินข้าวไปหลายจาน ผมบอกลูกว่า "ลูก ๆ เหลือไว้ให้แม่บ้างนะลูก"

ลูกผมชำเลืองไปที่คอมฯ ผมมองตาลูกก็รู้แล้วว่าลูกกำลังคิดอะไร และพวกเราก็กินข้าวต่อ กินเสร็จลูกดูทีวี ส่วนผมก็นั่งรอเก็บจานชามไปล้าง เช็ดเตาแก๊ส ถูบ้าน อาบน้ำ และแวะเข้าท่องเว็บ และเข้านอน แต่ก่อนนอนหลับยากมาก ๆ เพราะเลยเวลานอน ช่วงนี้ดีขึ้น