ใช่ไหม
เมื่อแรกเจอ เธอนั้น ฉันเฉยเฉย
มินึกเลย พอนานวัน เริ่มหวั่นไหว
เมื่อได้คบ อยู่ใกล้ชิด รู้ความนัย
ซาบซึ้งใจ ในความดี ที่เธอทำ
ยามจะกิน เธอนั้น เฝ้าคอยถาม
ทุกโมงยาม เธอนั้น โทรถามถึง
ความผูกพัน กลายเป็น ความซาบซึ้ง
ฉันเริ่มซึ้ง ในห่วง ของห้วงใจ
นี่ใช่ไหมที่เราเรียกว่าความรัก
นี่ใช่ไหมความจงรักแห่งมนต์ขลัง
นี่ใช่ไหมที่ใครใครฝันถึงจัง
นี่ใช่ไหมไฟพลังให้คร่ำครวญ
Bookmarks