ได้ยินเสียงจักจั่นฮ้องดนเติบล่ะเน๊อะค่ะพี่น้อง แต่จักจั่นในกรุงเทพฯฮ้องบ่ม่วนปานได๋ดอก
ค่ะ มีเสียงรถเสียงรากลบเบิด บ่สู่เสียงจักจั่นอยู่นำบ้านเฮาคือจั่งเป็นตาฟังกว่านี่อยู่ แต่เป็น
เด็กน้อยยามจักจั่นฮ้องหลาย ๆ แนวนี้เฒ่าพ่อน้องเขมฯเพิ่นสิตัดบั้งไม้ไผ่ ให้ไปหายางไม้
ใส่ในกระบอกไม้ไผ่เน๊อะค่ะ เป็นอุปกรณ์จับจักจั่นชั้นดีเลยค่ะ ยางหมากมี่แหน่ ยางกกไฮ
แน่ เอาพร้าไปสับ ๆ ให้ยางมันย้อยใส่ในบั้งไม้ไผ่ แล้วเฒ่าพ่อเพิ่นกะสิเอาขี้ยางมาผสม
เอาไม้คน ๆ ให้เข้ากันให้มันเหนียวซ่ำนี้กะได้ตังไปติดจักจั่นล่ะค่ะ อุปกรณ์อีกแนวหนึ่งคือ
ไม้ไผ่ลำน้อย ๆ ยาว ๆค่ะ ยามไปติดจักจั่นเพิ่นกะสิเอาไม้จุ่มตังเหนียว ๆ นั่นล่ะค่ะ เสียบ
ใส่ปลายไม้กะเอาไปติดปีกจักจั่นมันบินหนีบ่ได้ ยามไปติดจักจั่นเพิ่นกะสิไปแต่เช้า ๆ ตะ
เว็นบ่ทันขึ้นพุ่นล่ะค่ะ ยามเช้าจักจั่นมันฮ้องเส็งกันหลายคักค่ะ พอหย่างไปใกล้ ๆ ต้นไม้ที่
มันอยู่มันกะพากันมิดเสียงค่ะ แต่สิมีละอองน้ำผิวลงมาเย็นดีค่ะ มันคือเหยี่ยวของจักจั่นค่ะ
ไผตาดี กะแหนมเห็นโตมันกะติดเอาโลด แต่น้องเขมฯติดจักจั่นบ่หมานดอกค่ะ บ่เห็นโต
จักจั่นคือเพิ่นไปนำเพิ่นย้อนอยากไปเลาะโคกซื่อ ๆ ค่ะ ถ้าไปเลาะโคกยามเช้ากะบ่ต้อง
เกือหมู อั่นขี้คร้านเกือหมูที่สุดเลยค่ะ สมัยนี้เพิ่นบ่พากันใช้ยางไม้ล่ะค่ะ เพิ่นพากันหย่ำ
หมากฝรั่งติดจักจั่นว่าซั่นค่ะ จั่งแม่นพากันทันสมัย เว้าแล้วกะคึดอยากกินก้อยจักจั่นใส่บัก
ม่วงน้อยเน๊อะค่ะ คั่วจักจั่นนัว ๆ (ห้ามเค็มเด้อค่ะ) เผาบักพริก เผาหอม แล้วกะตำพริก
หอม จักจั่น ให้เข้ากันฝานบักม่วงน้อยลงไปนำค่ะ ปรุงรสออกส้ม ออกนัว ข้าวเหนียวฮ้อน
ๆ จ้ำแกล้มกับผักกระโดน แซ่บหลายค่ะ ในห้องครัวเอื้อยเมรี มีเมนูนี่บ่น้อ ถ้าบ่ทันมีเมือ
บ้านสงกรานต์สิเฮ็ดสู่กินค่ะ::)::)::)
Bookmarks