หมอชิต

[หนุ่มเหงาคนไกลบ้าน]

มื้อนี่กะมีเรื่องเว่าอีกเรื่องหนึ่งครับทุกมื้อนี่ยังจำบ่อลืม ตอนมาทำงานกรุงเทพส่วนมากยามกลับมื้อบ้านซิผมซิมื้อรถเหมาจั่งซั่นกะรถตู้ที่คะเจ่ารับส่งถึงที่บ่อเคยไปขึ้นอยู่หมอชิตจักเทื่อครับ ช่วงนั้นเป็นวันแม่ผมอยากกลับบ้านวันแม่เพราะหยุดติดต่อกันหลายมื้อ กะเลยไปขึ้นรถที่หมอชิตนั่งแท็คซี่ไปพอมาฮอดกะซื้อตั๋วรถพอดีรถคันใด๋กะเต็มมีกะเบาะเสริม กะเลยคิดในใจว่าเบาะเสริมกะเอาจั่งใด๋กะใด่ตั้งใจว่าซิกลับบ้านแล้วเนาะครับ พอมาข้นรถครับคนเต็มรถแล้วครับคะเจ่าซิเอาเก้าอี่มาให้นั่งอยู่แถวกลางครับพอใด่เวลารถออกครับพออกไปรังสิตกะเอาเก้าอี่ออกครับให้คนยืนรับคนตลอดทางผมยืนตั้งแต่กรุงเทพมาฮอดสารคามครับจั่งใด่นั่งคะเจ่าแวะปั้มกะจั่งซิใด่นั่งทรมานคักครับผมออกจากกรุงเทพสี่ทุ่มมาฮอดบ้านที่ร้อยเอ็ดกะสี่โมงเช้านั่งรถสองแถวต่อไปบ้านอีกครับกว่าซิฮอดบ้านมากินข้าวเที่ยงพอดี พอขากลับครับไคแน่คนบ่อหลายแต่หั้นมาเสียค่าโง่อีกครับลงรถกะงวกพุ้นงวกพี่ซั่นแหล๋วครับหลงหาหม่องขึ้นรถบ่อพ้อว่าซิไปนั่งรถตู้ไปพระรามสองครับแม่นอยู่ใสน้อคือหาบ่อเห็นงวกโดนเติบกะมีวินมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งแล่นมาจอดมาถามว่าไปใสอ้าย
ไปหม่องรถตูไปพระรามสองแน่ครับแต่คะเจ่าพาขี่ไปใสดอกครับบาดนิมาจอดท่ารถตู้กะเลยถามว่าจักบาท500ครับป้าดคือแพงแท้คะเจ่ากะว่าเสียค่าที่แพงแนวนั้นแนวนี่ผมบ่อมีเงินปานนั้นดอกเหลืออยู่สองร้อยหนึ่งผมเลยบอกไปบาดนิคนขับมอเตอร์ไซนืเลยว่าสองร้อยกะเอาผมกะเลยจกให้คิดในใจว่าโดนแล้วน้อเจ่าของลาวต้มลาวแล้วบาดนิผมซ่อนเงิน500ไว้ในกระเป๋ากะเลยนั่งรถตูกลับไปทำงานต่อ
...นี่กะคือประสบการณ์เล็กๆๆน้อยๆๆเนาะครับเว่าสู่พี่น้องบ้านมหาฟังจั่งใด่พากันกลับบ้านสงกรานต์กะขอให้ระมัดระวังเจ่าของเด้อครับซุมื้อนี่มิจฉาชีพมันหลาย กะขอให้พี่น้องเดินทางกลับบ้านโดยสวัสดิภาพเด้อครับ
ฮักและเป็นห่วงจากหนุ่มเหงาคนไกลบ้านครับ

[anna]

แหม๊ เพิ่งฮู้เด้ อ้ายเหงากะถูกลาวต้มคือกัน แอนกะโดนลาวต้มหลายคือกัน แต่ว้าลืมเบิดแล้ว สิบ่ลืมกะตอน 3 ปีที่แล้ว กลับบ้านไปเที่ยวใต้ ขากลับจากทะเลทั้งดำ ทั้งแหล่ ภูมิใจหลายอุตส่าห์ไปย่างตัวเองหน้าหาด เป็นอาทิตย์ สิเอาไปอวดฝรั่งพอลงรถไฟ สายใต้ กะแบกกระเป๋าดำๆๆ ด่างๆๆ คือคนแหละ
สิไปอาบน้ำ เลยบ่ได้ฟ้าว เดินเรื่อยเปื่อยอยู่หัวลำโพง พอดีมี ยายคนหนึ่ง มาถามว่าสิไปไสหล่า แหมะ เว้าลาว กะเลยลาวนำ เพิ่นกะเลยว่า ถ้ามาแต่บ้านนอก มาหางาน ยายก็มีงานให้ ยายมีงานให้ทำหลาย แอนกะเลยถามว่า งานหยั๋งแน่ล่ะ เพิ่นว่า อย่างหลานสาวนี้ งานสนามกอล์ฟ หรือ สาวเสริพ กะได้ เงินดี แต่ยายว่า งานเต้นอะโกโก้ เงินดีกว่า ถ้าไปกับยาย ยายมีรถตู้มารับ อยากเฮ็ดงานสนามกอล์ฟ ยายกะบ่บังคับขืนใจดอก เอ๊ะ ยาย งานสนามกอล์ฟ อิหยั๋ง สิได้บังคับกัน:-
แอนกะเลยว่า บ่ไป ดอกยายแอนกำลังสิไปอาบน้ำ แล้วรอคนมารับอยู่ ยายกะตามไปรออยู่หน้าห้องน้ำแหมะ ยายสิถ่าเอาแอนไปอิหลีเด้อ้าย แอนเลยอาบน้ำนานกะให้แกหนี พอออกมาแกหายไปแล้ว เกือบแล้วอ้าย เกือบลาวเอาแอนไปขายแล้ว เว้ามาแล้ว
อยังว่า เกือบละหนอ ::)สาวๆๆ บ้านเฮามากรุงเทพ บ่มีคนพามาเป็นตาย่านเด้อ

[สาวส่าเมืองอุดร]

::):) น้องจอยเคยเจอจ้าอ้ายพี เก้าอี้เสริมคืออ้ายว่านะ แต่บ่ได้ขึ้นอยู่หมอชิต ไปขึ้นรถอยู่รังสิต มาส่งผู้บ่าวแต่โดนแล้วหล่ะ เขาสิไปเฮ้ดงานเมืองนอก ค้านนั่งรถกลับไปขึ้นอยู่หมอชิต เจ้าของหะใจฮ้อนนำหล่ะอยากเมือยบ้านไวๆๆ บ่เคยมาเนาะ ไปซื้อตั้ว มันกะบอกว่ารถแอร์ ป.1 ว่าสั้น บัดยามข้นมานั่ง มันบ่แม้นแล้ว บ่หนึ่งยังคือมีเก้าอี้มาเสริม นั่งเก้าอี้เสริมแต่ รังสิต จนฮอดขอนแก่น แมะ ค่อยได้มานั่งเก้าอี้บ่เสริม หน่ายแล้วกับคำว่าเก้าอี้เสริม บ่ ขึ้นอีกจักเทื่อ::)::)

[โชติ]

อ่านเผินๆ กะคล้ายเรื่องเศร้า พออ่านเข้าอีหลี กะเป็นเรื่องขำๆ ในชีวิตที่ลืมบ่ลงน้อบ่าวพี
ผมเองกะเคยเป็นคือกัน ตอนเข้ามา กทม ครั้งแรกกับหมู่ สามคน ถึกลาวต้มคือกัน

สิไปบางบอน เพิ่นถามว่าบางบอนได๋่ มีสองหม่องได๋ บางบอน บางแค กับบางบอน บางขุนเีทียน วะซ่าน

[คนตระการ...]

ผมกะเคยเทื่อหนึ่งเด้อครับหลายปีแล้ว ตอนนั่นกลับบ้านชว่งปีใหม่ รถหมอชิตกะเต็มเบิด พอดีหมู่กลับโคราชเลยติดรถไปกับเขา ไปต่อรถอยู่โคราช พอซื้อตั๋วแล้ว เพิ่นกะให้เก้าอี้แดงอันหนึ่งขึ้นไปนำ(นึกในใจงานเข้าแล้วเด้อ) นั่งจากโคราชฮอดอุบล จั่งแม่นทรมารคัก หลาบคักหลาย..(ตอนซื้อตั๋วเขาบ่อบอกว่าเป็นเก้าอี้เสริม)

[เขมราฐ]

จั่งแม่นคือกับน้องเขมฯ สมัยก่อนอยู่แต่ภูธร บ่เคยเข้ากรุงเทพฯกะเจอแบบอ้ายหนุ่มเหงานี่คือกันค่ะ::)::)

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

เข้ามากรุงเทพฯใหม่ ๆ บ่กล้าขึ้นมอไซค์จ้า ย้านพาล้มเพราะรถหลายจ้า..แต่เดี๋ยวนี้ไปเฮ็ดสายต้องนั่งมอไซด์ซุมื้อจ้า อิอิอิ เลยชินแล้วจ้า อิอิอิ

[หนุ่มเหงาคนไกลบ้าน]

ประสบการณ์แต่ละคนเนาะตอนเข้ากรุงเทพใหม่ๆกะจั่งซี่ละครับบางคนกะโนหลอกไปเลยประสบการณ์คือจั่งน้องแอนนั้นกะเกือบแล้วดีที่เฮาไวตัวทันเนาะครับจั่งซั่นละแย่เลยละตวคนเดี่ยวเข้ากรุงเทพเป็นผู้หญิงกะต้องระมัดระวังเนาะครับล
อ้ายกะเข็ดแล้วละน้องจอยเก้าอิ้เสริมนิจั่งแม่นทรานคักยืนหลับนิปวดขากะปวด
บ่าวโชติกะโดนคือกันติครับ อ้ายเอ๋เบาะเสริมนะนั่งหลับกะอยากเด้ออ้ายนอนไปนอนมาน้ำลายใหลใส่คนข้างๆๆพู้นละอิอิ น้องเขมกะเจอคือกันบ่อครับคั้นยามกลับบ้านละคิดอยากโลดครับทางนี่เจเด้กน้อยยามซ้อนมอไซน์นะกอดเอวแน่นๆๆเด้อเดี่ยวหลุอิอิ