ทางสายนั้นทอดยาวไปไกลลิบตา
ถึงเวลาให้ก้าวเดินสู่สิ่งหมาย
มีขวากหนามรายล้อมอยู่เรียงราย
เหนื่อยมากมายคราวสร้างฝันวันที่รอ
หากเธอหันมองลงตรงข้างทาง
เธอจะเห็นบางอย่างช่วยหายท้อ
ตั้งตระหง่านท้าลมฝนไม่หักงอ
ก่อนเดินต่อก็มาพักแล้วค่อยไป
...
มาเถิดมา...เอนกายาลงพักก่อน
หลับตาลงตรงที่หมอนให้ผ่อนคลาย
ไว้ลืมตาเมื่อถึงคราเช้าวันใหม่
เก็บดวงใจที่ช้ำชอกบอกฉันมา
มาระบาย ความนัยให้ฉันฟัง
จะเป็นดั่งยาใจคอยรักษา
จะเฝ้าคอยเธอตรงนี้...ที่ศาลา
ให้ชื่อว่า..ที่พักใจ...ด้วยไออุ่นจริง
Bookmarks