ครั้งแรกในสองปีไปร้าน Asian Food Maket

[สาวส่าเมืองอุดร]

หลังจากที่มาอยู่อเมริกา2ปีแล้ว ยังบ่เคยพ้อเลย อาหาร เครื่องปรุงบ้านเฮา หลังจากที่พยายามยุโดนเติบ
พยายามถามกับพี่คนหนึ่งซึ่งพ้อเผิ่นอยู่สนามบิน ALABAMA ตอนที่มาฮอดอเมริกามื้อแรก
เผิ่นกะให้เบอร์โทรติดต่อ สอบถามเผิ่นกะบอกยุร้านขายอยู่หม่องใด๋ แต่ว่าจอยบ่สามารถบอกให้พ่อใหญ่พาไปได้
สำเนียงเว้ามันเปลี่ยนเผิ่นบ่เข้าใจ งง อีกต่างหาก สั้นแล้วเป้นคนปึกเนาะ เว้าบ่เก่งแมะ::)::)
แต่กะบ่หล่ะความพยายาม นั่งเล่นพิมพ์หาใน Google จนพ้อ อ่านเบิ่งหม่องร้าน ถนนกะคือจั้ง
พี่เผิ่นเคยบอกไว้กะจดแล้ว เอาสะเอียดเลย จากนั้นกะคุมให้พ่อใหญ่พาไปหล่ะบาดนิ
วันเสาร์ที่ผ่านมากะเลยได้โอกาสเหมาะ บ่พาไปกะสินั่งไห้หล่ะ อยากกินตำหมากฮุ่ง อยากถึกกลิ่นนำปลาเนาะ ::)
อีหยังกะบ่มีของเอเชียบ้านเฮานะ หลังจากที่ขับรถไปเป้นชั่วโมงกว่าๆๆ ห่างจากบ้านนะ
จอยกะแนมทางตลอดเพราะย้านเลาทำเป้นหาบ่พ้อเนาะ ตำรวจกะหลาย นำหนทาง ตาหนึ่งกะแนมร้านย้านมันกลาย
ตาหนึ่งแนมพ่อใหย่ย้านเลาขับไวตำรวจสิจับ เลากะสิมาโทษเฮาบ่พาไปซื้ออีก แต่ในที่สุดกะหาพ้อบาดนิ
พอลงรถได้กะเข้าไปหาสะออนหลายพี่น้องเอ้ยดีใจหลาย นี้บ่ที่เขาส่งมาขายอเมริกา
หน้าตามมันเป้นแบบนี้บ่พุ้นใด๋คิดไปนะ::)::) ตอนแรกกะมองเจ้าของร้านงง สงสัยเผิ่นเป้นคนทางใด๋น้อ เผิ่นได้ยินจอยเว้านำลูกชาย ป้าเลาเลยถามจอยว่า
"อีหล่า คนไทยบ่หรึคนเวียง เลาว่า " ตอบออกไปบ่ยั้งแล้ว คนไทยจ้าป้า คนอุดรธานีจ้า
พุ้นแล้วดีใจได้พ้อคนเว้าภาษาเดียวกันรู้เรื่องเนาะแต่ป้าคนขายเผิ่นเป็นคนเวียงจันทร์จ้า มาอยู่แต่โดนแล้วเลาว่า
ถามหายังนำเลากะมีเบิด หม้อนึ่ง ฮวดนึ่งข้าว กะติ๊บข้าวกะมี แต่จอยบ่ได้ซื้อ พ่อใหญ่หัวดีขนาด บ่อยู่นำจอยเลย
หนีออกมาจากร้านก่อน เลาว่า" ของเอเชียบ้านเธอมาแพงแท้!!! "เลาว่า เลาเลยปล่อยจอยหาซื้อ ขาดทุนแมะ เกินงบประมาณเขาเอาเงินไว้ให้จ่าย::) แต่กะส่างแพงกะตามขอแต่ได้กินของบ้านเฮา เอารูปมาฝากพร้อม หน้าตามันกะเป็นแบบนี้พี่น้อง
รูปนี้ ขวดน้อยกว่าหมู่ ปล้าร้าต้ม เมดอินไทยแลนด์ เลยหล่ะ แซบๆๆลงตำกินแล้ว

รูปนี้ พวกเส้นก๋วยเตี๋ยว เส้นใหย่ เส้นน้อย เส้นหมี่เหลือง

รูปนี้ พวกลูกชิ้น ไส้กรอก แหนมสด แพงๆๆพี่น้องเอ้ย น้อยๆๆกะ5-6 ดอล แต่กะซื้ออยากกิน อิอิอิ.. ที่ขาดบ่ได้ ผงชูรสจ้า
ปิดท้ายด้วย หมากฮุ่งเผิ่นฝานไว้แล้ว หน่อไม้ ตะไคร้กะมีจอยซื้อแบบนี้มาเลย เอามาแช่น้ำสิเอาไว้ปลูกเองพ้อม อิอิอิ

อันนี้ซื้อมาแล้วกะลองเฮ้ดกินแล้ว แซบคัก ตำหมากฮุ่งผัดหมี่ นายแบบบ่ได้บังคับถ่ายรูปเด้อเค้าบอกว่า"สุดยอดเลยแม่ปลาร้าบ้านเราเนี๊ย อร่อยจริงๆๆพะนะ"

สุดท้ายนี้เนาะ บ่ว่าสิอยู่หม่องใด๋คั้นได้กินของบ้านเฮามันกะมีความสุขเนาะจ้า จอยดีใจหลายในสุดจอยกะหาหม่องซื้อพ้อ ได๋สิไกลบ้าน ได๋สิคิดฮอดได๋สิอึดของบ้านเฮากิน มันกะอยู่บ่มีความสุขแล้ว แต่ต่อไปนี้มีแฮงใจ และกำลังใจขึ้นอยู่ต่อหลายเติบแล้ว 555555เทื่อหน้าสิไปเอา ฮวด หม้อนึ่ง กะ กะติ๊บข้าว ครั้งนี้ หมดงบก่อน::)::)