กำลังแสดงผล 1 ถึง 9 จากทั้งหมด 9

หัวข้อ: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -

  1. #1
    ฝ่ายเทคนิคและโปรแกรม สัญลักษณ์ของ บ่าวโจ่โล่
    วันที่สมัคร
    Dec 2006
    กระทู้
    1,433

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -
    [MUSIC]jolo/kamthorn/oldgirl.wma[/MUSIC]
    เพลง แฟนเดิม - สายันต์ สัญญา

    เวลาในแต่ละวัน มันช่างผันผ่านไปได้รวดเร็วเหลือเกิน ท้องฟ้ายามนี้ดูสลัว กลั้วไปด้วยคลื่นเมฆขาว แดดออ่น ๆ ลมพัดเอื่อย
    สายลมแรงบ้างเบาบ้างสลับกันไป หญ้าหัวหงอก(ดอกกระดุมเงิน)งอกเงยเผยกิ่งก้าน ละลานตายามสายลมพาพัดพริ้วปริวไป เหมือนผ้าขาวผืนใหญ่
    ในแสงแดดออ่นตอนกลางวัน ลมหนาวสืบสาวเข้ามาตั้งแต่ปลายเดือนตุลาเข้าพฤศจิกายน ทุกแห่งหนดูหม่นหมองต้องไอหมอกในหนาวนี้
    ที่เผิ่งผ่านไป วัวควายถูกปล่อยไว้ในทุ่งนา ยามที่คลาหน้าเกี่ยวข้าวได้จางหาย มันเดินและเล็มกินหญ้าต้นออ่น ฟอนเฟืองข้าวครวตกหล่น ในหน้า
    เกี่ยวที่ผ่านไป นี่เดือนกุมภาพันธ์แล้วหรือไร ครั้งที่สาม แล้วไงตั้งแต่เริ่มจากไกลบ้านไกลในเมืองอุบลฯ

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -
    [MUSIC]jolo/kamthorn/verygood.wma[/MUSIC]
    เพลง แจ่มเหลือเกิน - สุรชัย สมบัติเจริญ

    บ่ายเย็น ๆ ในแต่ละวันของช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ครูกำธรและ แหล่ได้ช่วยกันขุดดิน พลวนดินเพื่อปลูกผักไว้กินช่วงหน้าแล้ง และครูกำธรคิดว่า
    น่าจะทำเป็นแปรงผักหรือการปลูกพืชตัวอย่างสำหรับนักเรียน บางวันสบายหน่อย แหล่ช่วยตักน้ำมารดแปลงผัก แต่ในวันนี้เองแหล่เกิดเป็นฝีที่แขน
    ครูจำเป็นต้องไปหาบน้ำเอง มารดแปรงผัก

    "ครูค่ะ หนู่ช่วยดีกว่า เห็นเมื่อวานแหล่ต้องมาช่วยครู ควานหาถังน้ำตอนมืด ไม่ใช่เหรอค่ะ" หญิงสาวหน้าใส วัยสิบแปด ย่างสิบเก้า เรียกทักขณะที่ ครูหนุ่มกำลัง เก้ ๆ กัง ๆ
    กับการจะตวัด ไม้ตะขอตักน้ำในบ่อน้ำ ซึ่งในความรู้สึกของครูเอง ก็เกรงจะทำถังน้ำหล่นจากตะขอ อยู่ตลอดเวลา

    "อืม..รบกวนด้วยครับ เดี๋ยวตอนดึงไม้ตะขอ (ไม้คันชัก) ผมดึงเองก็ได้" ครูหนุ่มพูดด้วยความเกรงใจ

    พอตวัดถังตักน้ำปั๊ป สาวน้อยก็ดึงคันชักขึ้นเป็นจังหวะ อย่างรวดเร็ว และใช้ตะขอเกี่ยวหูหิ้วของถังอีกใบ หย่อนลงบ่อได้อย่างคล่องแคร่ว
    ครูหนุ่มมองดูอย่างตั้งใจ ว่านี่คือประสพการณ์โดยแท้

    "ครูต้องตักกี่เที่ยวเหรอค่ะ " สาวน้อยเอ่ยปากถาม โดยไม่ได้มองมายังครูกำธรเลย

    "ก็คงสักสองเที่ยวครับ เพราะกำลังตักน้ำรดกล้าแปลงผัก ส่วนน้ำกิน น้ำดื่มหน่ะ น้ำฝนยังเต็มตุ่มอยู่อีกหลายตุ่ม"

    "ถ้าครูกลัวว่าถังจะตกน้ำ ครูรอหนูก่อนก็ได้นะค่ะ เดี๋ยวหนู่ช่วยตักให้ก็ได้ค่ะ เพราะหนูต้องมาอีกสาม สี่รอบค่ะ"

    "เอ่อ ได้ครับ ขอบคุณมาก" ครูกำธร พูดเสร็จก็กล่าวยิ้มอย่างขอบคุณ และสอดสายห่วง ของถังน้ำเข้ากับไม้คาน ค่อย ๆ ยกขึ้นบ่าเพื่อหาบ
    แล้วหาบเดิน เซซ้ายที เซขวาที ตามประสาคนด้อยประสพการณ์ ซึ่งสาวน้อยก็ยืนมองครูกำธร หาบน้ำจนห่างออกไปจากบ่อพอประมาณ

    "เป็นจั่งได๋ฝัน บ่หาบไปซ่อยครูเผิ่นจักเที่ยวสองเที่ยวติ อย่างเซซัด ซัดไปพุ้นหล่ะ (ไงฝัน ไม่หาบไปช่วยครูสักเที่ยว สองเที่ยวเหรอจ๊า) "
    เสียง พี่แวว ดัง มาจากร่มไม้ฉำฉา ขณะรอตักน้ำเป็นคิวถัดไป พร้อมเสียงหัวร่อ ต่อกระซิก ของสาวใหญ่อีกสองสามคน

    "กะเป็นตาเหลือตนเผิ่นยุดอกเอื้อยแวว มื้อวานครูเผิ่นเฮ็ดคุตกส่าง เห็นอ้ายแหล่ มาซ่อยกันส้วนคุยุจนมืดแมะจ๊ะ
    (ก็น่าเห็นใจครูนะพี่แวว เมื่อวานครูทำถึงตกบ่อ พี่แหล่มาช่วยกันควานหาจนมืดจ๊ะ)"
    ชวนฝัน สาวน้อยพูดกับเพื่อน ๆ รุ่นพี่ แล้วยกไม้คานขึ้นบนบ่า

    "ป๊าดโธ้ ฮู้ฮอดว่าครูเอกเผิ่น เฮ็ดคุตกส่างแมะ แสดงว่ามาจอบเบิ่งเผิ่นตั้งแต่มื้อวานเด๊หนิ (โอ็โห รู้ถึงว่าเมื่อวานครูเอก ทำคุตกส่าง ขนาดนั้นเชียว แสดงว่า มาแอบดูครูอยู่เหมือนกันเหรอ)"
    พี่แวว พูดตามทันที หลังจากที่ ฝันพูดจบ

    "หนูบ่กล้าคิดหยังปานนั้นดอกจ้าเอื้อย ไผมักเผิ่นกะตามใจโลด หนูบ่ขอสิทธิ์หยังนำดอกเด้อ หนูนับถือเผิ่นเป็นครูซื่อ ๆ หนิหล่ะจ๊ะ
    ( หนูไม่กล้าคิดอะไรไปขนาดนั้นหรอกจ๊ะพี่ ใครชอบใครรัก ก็ตามใจเลย หนูไม่ขอสิทธ์ใด ๆ กับครูหรอก นอกจากความนับถือ)"

    "โอ๊ย เอื้อยกะเว้าเล่นซื่อ ๆ ดอก คนอิหยัง งามกะงาม เป็นตะฮักกะด้อ ดู๋กะดูปานหนิ ผู้บ่าวย่างนำบ่เว้นเอาโลด ระวังเด้อ ครูหลงเผลอใจให้หล่ะสิหาว่าเอื้อยบ่บอกเด้อ
    (จ้า..พี่ก็แซวเธอเล่น ๆ หรอก แต่เธอหน่ะ ออกจะสวย น่ารัก ขนาดนี้ ขยัน ก็ขยัน หนุ่ม ๆ เดินตามคุย ตามแซว ไม่เว้นแต่ละวัน ระวังครูเผลอใจให้หล่ะไม่ว่า)"

    ฟังเสียงพี่แวว พูดจบสาวน้อยก็หาบน้ำ เดินอมยิ้มหน้าแดงออกไปจากบ่อ โดยมีเสียงแว่ว ๆ ของพี่แวว ตามหลังไป พร้อมเสียงหัวเราะของพวกพี่ ๆ หยอกล้อกัน

    "โอ๊ยเนาะ บุญบ่พาวาสนาบ่ส่ง คือสิบ่ได้ถ้าตักน้ำให้ครูเอกดอกติเนาะ คันแม่นถ้ากะย่านเผิ่นบ่ให้เอื้อยซ่อยแมะเนาะ
    (เฮ้อ วาสนาไม่ถึง พอที่จะรอตักน้ำให้ครูเอก ถึงจะรอก็สงสัยว่าครูจะไม่ให้พี่ตักให้แน่เลย)"

    ในความรู้สึกของครุกำธรเอง หลังจากที่ได้รับความช่วยเหลือจากสาวน้อย หน้าตาน่ารัก และลักษณะกริยาดูแล้วจริงใจ ใสซื่อ จนทำให้รู้สึกว่าอยากเจอหน้า
    เจอตาสาวน้อยอีก เมื่อตักน้ำไปรดต้นกล้าผักหมดไปหนึ่งหาบ ก็คอยแอบจ้องทางเดินที่ผ่านหน้าบ้านพัก ว่าเมื่อไหร่หนอ สาวน้อยจะกลับมาอีกรอบ
    จะได้หาบถังน้ำตามหลังไปขอความช่วยเหลือ เผื่อจะได้ถามชื่อเสียงเรียงนามดูบ้าง เพราะเท่าที่ผ่าน ๆ มาก็ไม่ได้สังเกตุ สังการณ์อะไรใครเค้าเท่าใด
    ที่จะผ่านไปมา ระหว่างหน้าบ้านก็ตามที

    "ครูครับ มีใครผิดสังเกตุอะไร รึเปล่าครับ" เสียงแหล่ทักขึ้น หลังจากสังเกตุเห็นว่าครู กำธรเดี๋ยวจะเดิน เดี๋ยวจะนั่ง เหมือนแอบจ้อง ๆ ส่อง ๆ ไปทางด้าน ทางเดินลิบ ๆ

    "เอ่อ ไม่มีอะไร ก็ดู ๆ ว่า เออ ใครไปใครมาเฉย ๆ " ครูพูดพลางตอบแบบประหม่า กับคำตอบ

    ผ่านไป ผ่านมาเป็นชั่วโมง ครูกำธรก็ยังไม่ไปตักน้ำมารดแปลงผักสักที แหล่ คิดในใจว่าวันนี้ครูแกแปลก ๆ แฮะ ไปตักน้ำเที่ยวเดียว และก็เห็นอาการเหมือน กระวนกระวาย
    ในใจบอกไม่ถูก หรือว่าครูแกกลัวทำถังตกบ่อน้ำอีก หรือไง

    "เออ ครูครับ เรื่องตักน้ำหน่ะ ผมว่าพรุ่งนี้ค่อยให้เด็กนักเรียน ช่วยกันรด คนละถังสองถังดีไม๊ครับ"
    แหล่ โยนคำถามพร้อความสงสัย

    "ไม่เป็นไรแหล่ ครูไปตักมารดเอง เดี๋ยวก็เสร็จหล่ะ ไม่ยากอะไรเลย"
    พอครูกำธรพูดจบ พลันได้ยินเสียงของ ป้าฝ้ายร้องเรียกมาจากทางหน้าบ้าน

    "ครูเอก อยู่บ่น้อ ไปทางได๋หล่ะไป่ (ครูเอกอยู่ไม๊ ไปไหนหรือยัง)"

    "คร๊าบบบบบบบ อยู่ครับป้า มีอะไรให้ผมช่วยครับป้า" ครูกำธร พลางมองตามไปที่เสียงของป้า

    "อันอีฝัน มันบอกว่าครูกำลังเฮ็ดสวนผัก ป้ากะเลยคอนเอาขี้ไก่ กับปุ๋ยขี้วัว สมกันมาให้กระต่าหนึ่งหนิ ทิ่มไว้แล้วว่าสิพาไปตักน้ำซั่นดอก
    (ฝันเค้าบอกว่า ครูกำลังทำสวนผัก ป้าเลยเอาปุ๋ยขี้ไก่ กะ ปุ๋ยขี้วัวผสมกันมาให้ สักตะกร้า แล้วไงจะชวนไปตักน้ำ)"

    "ออ๋เหรอครับ ครับขอบคุณครับป้า ป้าวางไว้ตรงนั้นแหละครับ ป่ะตักน้ำเดี๋ยวผมไปกะป้าเดี๋ยวนี้เลย" ครูพูดเสร็จก็กุลี กุจอ เอาถังหาบไส่บ่า เดินออกไปหาป้าฝ้าย
    ทำเอา แหล่ ยืนงง ว่าเอ๊ วันนี้ครูไปคุยอะไรไว้กับป้า ถึงได้ชวนกันไปตักน้ำ

    เดินไปตามทาง ป้าฝ้ายก็ถามสารทุกข์ สุขดิบ กับครู สลับกันไปมา และก็บอกถึงจะแนะนำวิธีในการตักน้ำให้ จับตะขอยังไง หย่อนยังไง บอกวิธีการ
    แล้วจะทำให้ดูเป็นตัวอย่างด้วย ซึ่งให้ครูคอยดูแก ซึ่งแกจะสอนให้

    "ป้าครับ แล้วฝันเค้าไม่มาตักน้ำ ช่วยแรงป้าเหรอครับ ทำไมให้คนแก่ต้องมาหาบน้ำเองหล่ะ เห็นบอกว่าจะมาอีกสอง สามเที่ยวหนิครับ"

    "ออ๋ ป้าให้มันไปช่วย ลุงเข็นรถ เอาขอนไม้ไปทิ้งในบ่อปลาที่ท่งนาแหนะ อันนั้นหน่ะงานมันหนักกว่า บ้านเราไม่มีลูกหรอก อีฝันก็ขอเค้ามาเลี้ยง
    ฝันมันเป็นลูกของ น้องสาวลุง บ้านนี้เค้ามีลูกห้าคนแหละ ผู้ชายคนเดียว ก็ออกบ้าน ออกเรือนไปแล้ว ตอนคลอดป้าก็เลยขอฝันมันมาเลี้ยง ดีอยู่หรอกฝันมันเป็นคนดี เก่ง ขยัน
    ลุงกับป้า รักมันเหมือนลูก มันทำอะไรช่วยแรงได้สารพัด" ป้าเล่าถึงฝัน คนที่ช่วยครูตักน้ำที่บ่อเมื่อก่อนหน้า

    "อ่อ เหรอครับ ผมก็ไม่ทราบหรอกนะครับ ว่าเป็นลูกของ ลุงเคน กับป้าฝ้าย พอดีน้องเค้าช่วยผมตักน้ำจากบ่อ ก่อนหน้านี้เอง เพราะเมื่อวานผมก็เชื่อซ่า ทำถังตกบ่อไป"

    "เออ นั่นแหละ มันถึงบอกป้าว่า ยังไงถ้าออกไปตักน้ำ ให้ป้ามาเรียกครูไปด้วยหน่อย จะได้แนะนำครูได้ และ มันก็จัดแจงเอาผุ่นไส่ตระกร้าให้ป้า หาบมาฝากครูไว้หน่ะแหละจ๊ะ"

    หลังจากถึงบ่อน้ำ ก็ยืนคุยรอคิวตักน้ำกันอยู่สักพัก ก็ถึงคิวป้า และครูกำธรหล่ะ สองตามกันไปยืนที่ปากบ่อ ป้าหยิบไม้ตะขอ เกี่ยวตะขอถังน้ำของครูกำธร แล้วค่อย ๆ หย่อนลงไป
    ในบ่อ พอถึงน้ำ ก็จับคันตะขอ โยกพอให้ถังแกว่ง เพื่อตวัดปากถังลงน้ำ

    "นี่ดูนะ ลักษณะการตักน้ำไม่ให้ถังมันตกจากหูหิ้วหน่ะ เราต้องแกว่างถังให้ได้จังหวะก่อน แล้วค่อยตวัดคว่ำปากถังลงน้ำ แล้วรีบดึงขึ้น"
    ป้าฝ้าย อธิบายพร้อมทำให้ดู ซึ่งครูเองก็มองจากปากบ่อฝั่งตรงข้ามกับที่ป้ายืน ก็คิดว่าไม่น่าจะยากเย็นอะไร แล้วจากนั้น ป้าก็ชักเอาถังน้ำ ขึ้นมาจากบ่อได้อย่างไม่ยากเย็นอะไร

    "แม่ฝ้าย วันนี้ได้รับเกียรติสอนครูเลยนะ " เสียงพี่สาวอีกคน พูดถึงป้าฝ้าย

    "เออ ไม่เป็นไรหรอก ครูแกอยากตักน้ำเป็น จะได้ไม่ทำถังตกน้ำอีกหน่ะแหละ ก็เลยแนะนำครูสักหน่อย" ป้าพูดพลางก็เอาตะขอ เกี่ยวหูหิ้วของถังอีกใบ

    "ครับ พี่ ๆ ผมอยากลองดู เพราะแต่ละวันก็เกรงใจแหล่ ต้องมาช่วยครับ" ครูกำธร พูดยิ้ม ๆ แล้วเดินตรงไปยังป้าฝ้าย ที่กำลังหย่อนถังลงในบ่อน้ำ

    "นี่มาจับคันขอ ป้าจะช่วยประคองมือให้ ทีเดียวแค่นั้นแหละ จะดูให้เผื่อว่าถังมันจะหลุดจากตะขอ" ครูกำธรเดินเข้าไป ข้าง ๆ ป้า เท้าหนึ่งก็เหยียบไม้ ท่อนที่สอง
    สำหรับยึดการยืนบนปากบ่อ ป้าก็เลยชะโงกหน้าไปดูในบ่อ พลางไปเหยียบไม้ถ่อนเดียวกัน เสียงดัง โครมมมมม

    พลันไม้รองยึดปากบ่อ หักโครม เพราะน้ำหนักของคน สองคนเหยียบอยู่บนนั้น ป้าซึ่งยืนอยู่บนไม้ร่วงพรวด ตกลงไปในบ่อดังซู่ ครูกำธรก็พาลร่วงตกลงไปได้ครึ่งตัว
    มือคว้าเอาต้นโพธิและต้นเสียว ที่ขึ้นอยู่ปากบ่อน้ำไว้อย่างรวดเร็ว

    "โอ๊วววววววววว ช่วยด้วย ช่วยด้วย" เสียงร้องขึ้นโดยไม่ตั้งใจ จากครูกำธร

    คนที่ยืนรอคิวตักน้ำอยู่ตรงนั้น สองสามคน ตกตะลึงกับเหตุการ ที่เกิดขึ้นต่อหน้า ทันไดก็เป็นเสียงตะโกนพร้อมกัน ว่า "ช่วยด้วย ช่วยด้วย คนตกบ่อ คนตกบ่อ"

    เหตุการณ์ดูสับสนวุ่นวายไปหมด พี่สาวคนหนึ่งวิ่งมาคว้าดึงมือครูกำธร และอีกสองคนวิ่งตามมาช่วยกัน พร้อมร้องเรียกหาคนช่วย แหล่ซึ่งกำลัสาละงวนอยู่กับต้นไม้ต้นหญ้า
    ที่แปลงผักพลันชะโงกขึ้นมาดู พอได้ยินเสียงร้องลั่น ว่ามีคนตกบ่อ ก็ทั้งก้าวกระโดด ทั้งวิ่งแบบตกใจสุดขีด คิดในใจว่าคงเป็นครูกำธรแน่แท้ สักพักนึกขึ้นได้ก็วิ่งหันหลังกลับไป
    ที่ใต้ถุนบ้านพักครู ดึงเอาเชือกเส้นใหญ่ ขดหนึ่งพาดเข้าที่บ่า แล้ววิ่งกลับมาที่บ่อน้ำ ระร่ำระลัก เห็นพี่สาวสอง สาวคนดึงครูกำธร ขึ้นมานอนแผ่หายใจแห๊ก แห๊ก

    พี่สาวสองคนพอลากครูขึ้นมาได้แล้วพลางไปชะโงกดูที่บ่อน้ำ ได้ยินเสียงป้าฝ้ายเหมือนจะขาดใจระร่ำระลักเต็มที ด้วยอาการเหมือนคนกำลังจะจมน้ำ

    "ผมจะเอาเชือกพาดกับต้นฉำฉาเดี๋ยวนี้" พูดเสร็จก็วิ่งไปที่โคนต้นฉำฉาเอาเชือกมัดโรยรอบ กระตุกเชื่อกดูว่าไม่หลุดแน่ ทั้งที่แขนอีกข้างปวดจากพิษฝีแปล๊บ แปล๊บ
    สักพักเดียวครูกำธร ก็ลุกขึ้นกูลีกูจอลุก วิ่งไปจ้บที่เชือก ดึงเส้นชือกและโหนตัวลงไปในบ่อน้ำ

    "แหล่ ดูเชือกไว้ครูไปเอง"

    พูดพลางทิ้งตัวตามเชือกโรยไป อย่างรวดเร็ว

    "ป้า เป็นไงบ้างป้า ป้า ผมลงมาช่วยแล้ว ป้า ป้า จับมือจับตัวผมไว้ก็ได้ ป้า ป้า"
    เสียงครูระร่ำระลัก พร้อมมือก็จับเชือกทิ้งตัวอยู่ในบ่อน้ำ ซึ่งมืออีกข้างก็พยายาม ดึงตัวป้าเข้าหา อาการแสดงออกของป้า ดูออ่นล้าเต็มที จากการตกจากที่สูง และติดอยู่ในบ่อน้ำสักพัก
    แกสำรอกน้ำ ออกมาเป็นจังหวะ ๆ

    "โอย ช่วยด้วย ช่วยด้วยครู "

    เสียงป้าดูเหมือนจะหมดแรงลงทุกที

    "เดี๋ยวผมเอาเชือกมัดรอบตัวป้าไว้ แล้วผมจะให้คนข้างบ้านเค้าช่วยลากขึ้นไป"
    ครูพูดไปพลางประคองตัวในน้ำ แล้วใช้เชือกเส้นใหญ่ มัดรอบตัวอย่าง ทุลักทุเล จากตัวเองก็เหนื่อยแทบหมดแรง

    "อ้าย ช่วยกันดึงหน่อย เอ๊า "
    เสียงคนข้างบนช่วยกัน ออกแรงเป็นจังหวะ ดึงร่างป้าฝ้าย และครูกำธร ประคองขึ้นจากบ่อน้ำ ซึ่งช่วยกันนับเป็นจังหวะในการดึง เป็นระยะ

    "หนึ่ง สอง อึ๊บ " และเว้นเป็นระยะ "หนึ่ง สอง อึ๊บ"

    โผล่ขึ้นไปพอไกล้ถึงปากบ่อ ก็ได้รับการดึงแขน ดึงตัวจากชายหนุ่ม และชายกลางคนอีก สาม สี่คน
    "โอ๊ยยยยยย ผมจะขาดใจให้ได้ " เสียงครูกำธร ออกเสียงแผ่วเบา

    "ป้าฝ้าย ป้าฝ้าย ป้าฝ้าย เป็นไงบ้าง ไหวไม๊ ป้า" เสียงหนึ่งระร่ำออกปาก พลางตะโกนร้องให้ออกมา
    ซึ่งครูเหลือบตามองไปยังร่างป้าแล้ว กึ่งจะหมดสติ ตาปลือ มือและแขน สองข้างเลือดอาบแดงฉาน ที่หัวเข่าและขาก็เต็มไปด้วยเลือดสด ๆ หายใจรวยระริน ขึ้นลงแบบเร็ว ๆ
    ป้าคงหอบและชาไปทั้งตัว ความเจ็บปวดไม่ต้องพูดถึง อาการ ขณะนี้ดูเหมือนจะชา ตั้งแต่แขน ขา และลำตัว ด้วยบาดแผลตามส่วนต่าง ๆ ของถ่อนไม้ที่หักบาด และส่วนหนึ่งของ
    ไม้ตะขอหัก เกี่ยวเอา ช่วงที่ไม้ค้ำยันหัก และป้ากำไม้ตะขอไว้อย่างแรง พลานหักบาดแขน และ ขาไปด้วย

    เสียงผู้คนโหวกเหวก โวยวายไปทั่ว พร้อมทั้งให้ออกห่าง ๆ ให้มีอากาศหายใจ พลางบอกให้ใคร ต่อใครไปตาม ลุงเคน กะลูกสาวแกมาดูใจกันหน่อย
    ครูกำธรถูกหามขึ้นรถเข็นน้ำ กับป้าไปที่บ้านของป้า เสียงคนเรียกถาม และตอบกันเป็นรายทาง บ้างก็บอกจะรอดไม๊ หรือ อาการคงแย่เอามาก ๆ บ้างก็พูดถึงเหตุการณ์
    ที่เผิ่งผ่านไปเมื่อครู่ จนรถที่เข็นร่างของคนทั้งสองไปหยุดอยู่บ้านหลังหนึ่ง ถามกันเซ็งแซ่ว่าให้ หาเตียงมาเตรียมไว้สักสองเตียง จะได้ย่างไฟ คลายอาการเจ็บปวด

    "ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เป็นไร แค่เหนื่อยและตกใจมากแค่นั้นเอง" เสียงครูกำธร พูดออกมาพร้อมกำลังขยับตัวขึ้น เหมือนจะลุกนั่ง และได้ยินเสียงพี่เต็ม พูดปลามเอาไว้

    "เดี๋ยว ๆ ครับครู ถ้าไม่เป็นไร นอนสักพักก่อน ครูจะเจ็บกระดูกตรงใหนหรือเปล่า ครูตกลงไปด้วยกันไม๊" พี่เต็มถามย้ำ

    "ไม่เป็นไรพี่ ผมโดดลงไปช่วยป้าฝ้าย และช่วยผยุงแกขึ้นมา ผมพอได้หล่ะ เมื่อกี้ผมเหนื่อยเพราะหมดแรง" และครูก็ค่อยขยับตระแคงกายขึ้นนั่ง มองไปรอบ ๆ ผู้คนมากมาย
    ต่างยืนจ้องมายังครู บางคนน้ำตาคลอประหนึ่งว่า ครูเหมือนตายแล้วฟื้นประมาณนั้นทีเดียว เสียงผู้ใหญ่ เสียงเด็กพูดเสียงดังเซ็งแซ่ กันไปหมด คือ ถามว่าครูเป็นไงบ้าง ครูเจ็บมากไม๊
    ครูไหวไหม ดังทั่งไปไหม

    "เดี๋ยว ๆ ค่อยถามอาการ ต้นสายปลายเหตุ มันเป็นไง มาไงนะ เดี๋ยวให้ครูได้หายใจสะดวก ๆ ก่อน พวกเราใจเย็น ๆ ครูลุกได้แล้ว ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร"
    เสียงพี่เต็ม บอกกล่าวชาวบ้าน

    "ป้า ป้า เป็นไงบ้างครับ พี่" ครูพูดออกมาแบบหมดเรี่ยว หมดแรง

    "นอน หายใจอยู่ กระพริบตาแล้วหล่ะ พูดได้เบา ๆ ถามว่าครูเป็นไงบ้างหล่ะครับ แต่แขน กะขา เหมือนจะยังไม่ขยับ เขยื้อน คงต้องรออีกสักพักครับ"
    พี่เต็มบอกกล่าว พลางจับที่ไกล่ครูกำธร

    "แม่ แมมมมมมมมมมมมมม่ แม๊ เป็นไง แม่เป็นอะไร " เสียงสาวน้อย ชวนฝันนั่นเอง วิ่งน้ำตาไหลโผเข้ามาที่ร่างของแม่ ยังนอนหายใจ รวยระรินอยู่ที่แคร่ ไกล้ ๆ กับครูกำธร

    "ไม่เป็นไรมากหรอกลูก ตกบ่อครูแกโดดลงไปช่วยแม่ไว้" เสียงของป้าเขียน พูดเบา ๆ พลันน้ำตาไหลออกจากเบ้าตา บ่งบอกถึงอาการเจ็บ จากบาดแผลที่ได้รับ และตื้นตันที่เห็น
    ลูกสาวร้องให้ นั่งทรุดโอบกอดเข้าที่เอว

    พลางครูกำธร ก็ขยับไปจับมือป้าฝ้าย เผื่อให้รับรู้ว่า ในความในใจนั้น ทั้งห่วงใยป้า ทั้งสงสาร ทั้งตื้นตันที่ป้าเจ็บ เพราะอยากช่วยตัวแท้ ๆ
    ครูกำธร ลุกขึ้นจากเตียง และลุกขึ้นยืนดูว่า ตัวเองเจ็บปวดตรงไหนมากไม๊ หรือ เคล็ดยอกยังไงบ้าง อาการบอกให้รู้ว่า ที่มือ ทั้งสองข้าง และแขนปวดตึงด้วย รอยบาดแผลและริ้วรอย
    ที่ขีดข่วนตอนกระโดดรูดเชือกลงไปช่วยป้าในบ่อน้ำ แต่อาการโดยรวมแล้ว ก็ถือว่าไม่มาก เท่าไดนัก มองไปยังฝันที่ยังกอดแม่ร้องให้ ฟูมฟาย
    น้ำตาไหลเหมือนจะบอกแม่ว่า ขอโทษ หรือ อะไรที่ทำให้แม่ต้องตกบ่อเจ็บได้เพียงนี้

    "กลัวเหรอ ฝัน" ครูกำธร พูดและจ้องมองไปยังฝัน ที่ยังร่ำให้นั้น ฝันแค่พยักหน้ารับ แต่ดูเหมือนว่าจะพูดอะไรไม่ออกเอาเสียเลย

    "ผมจะไปเอายาทำแผล และจะฉีดยาแก้ไข้ ให้ป้าก่อน ช่วยต้มน้ำให้ผมด้วย" ครูกำธร พูดและแตะที่ไหล่ ฝันเป็นการบอกกล่าวในที

    "ครูไปไหวเหรือครับ ผมว่าครูนั่งรถซุก (รถเข็นของชาวบ้าน) ไปดีกว่า ผมจะเข็นให้นั่ง ถึงจะไม่เป็นไรก็จะยังไม่ต้องออกแรงมาก ดีไม๊ครับ" พี่เต็มเสนอ

    "ไม่เป็นไรครับพี่ ผมขอลองเดินดีกว่าครับ ไม่เป็นการรบกวนกัน อีกอย่างผมอยากรู้ว่าผมไม่เป็นไร" ครูกำธรพูดเสร็จ พลางก้มศรีษะเล็กน้อยเป็นการกล่าวขอบคุณพี่เต็มจริง ๆ

    "ผมเดือนไปเป็นเพื่อนละกัน นะครับ ถ้าไหว ไม่ไหวยังไงจะได้ชวยกันดูแล" พี่เต็มพูดพลางพยักน้ำพาครูเดินออกจากบ้าน ป้า

    ครูกำธร มองไปโดยรอบผู้คนหลาย ๆ คนดูมีการเป็นห่วงเป็นใย ทั้งครูกำธรเอง และป้า ซึ่งนอนอยู่ที่แคร่ พร้อมออ้มกอดของฝัน ถัดไปนั้นเป็นลุงเคนนั่งย่อเข่าสองมือกอดเสาไม้ของบ้าน
    ก้มหน้า หมดอาลัยนั่งเก็บอาการอย่างเงียบ ๆ ว่าเป็นห่วงป้าเหลือเกิน แต่ก็คงพูดอะไรไม่ออก ครูกำธร ขยับเดินเข้าไปหา พร้อมนั่งย่อเข่าลง และพนมมือขึ้นก้มหัวลงที่ไหล่ของลุงเคน

    "ลุงครับ ผมขอโทษ ผมขอโทษจริง ๆ " พูดเสร็จเหมือนน้ำตามันคลออกมาทันที และลุงเองก็เอามือโน้มคอครูกำธร พลางกระซิบว่า "ไม่เป็นไรครับครู มันเป็นอุบัติเหตุหน่ะ ไม่มีใคร
    อยากให้มันเกิดขึ้นหรอกครับ ไม่เป็นไร" ลุงพูดติดขัดในลำคอ พลางก็น้ำตาไหลออกมาจากเบ้าตา ประหนึ่งว่าเอาน่า ลุงไม่ได้กล่าวโทษอะไรครูหรอก

    "ลุงผมจะช่วยเหลือป้าอย่างเต็มที่ เท่าที่ผมทำได้ ทุกสิ่งทุกอย่างผมขอบคุณน้ำอกใจ ของทุก ๆ คน ขอให้ผมได้ช่วยนะ เหมือนกันที่ป้าพยายามจะช่วยเหลือผม
    เดี๋ยวผมกลับมาดูอาการป้าอีกที ผมขอไปดูที่บ้านก่อนว่าผมมียุกยาอะไรอยู่บ้าง เดี๋ยวผมกลับมา"

    ลุงได้แต่พยักน้ำเล็กน้อย เป็นอันรับรู้ถึงการแสดงน้ำใจของครูกำธร และครูก็พละเดินออกไปจากบ้าน ซึ่งยังแสดงถึงความกังวลต่าง ๆ มองไปรอบตัวทางใด ก็เห็นแต่ใบหน้าซึมเศร้า
    หลาย ๆ คนน้ำตาซึม สองสามคน กำลังเตรียมก่อกองไฟ เพื่อจะยกเอาป้า ไปย่างไฟคลายความบอบช่ำ

    "เออ อย่าเพิ่งให้ป้า ผิงไฟ หรือ ย่างไฟเลยนะครับ ช่วยเช็ดเนื้อ เช็ดตัวจัดการเสื้อผ้าให้ป้าก่อน สักพักผมจะกลับมาดูป้าเอง"

    "แต่ว่าอาการขนาดนี้ บ้านนอกเราต้องย่างนะครับ ไม่งั้นอากรบวม กะ แผลจะไม่แห้งง่ายนะครับครู" เสียงพี่ชายคนหนึ่งบอก

    "ครับ ผมจะให้ยาป้า และรักษาป้าให้หายให้ได้ ผมขอไปดูก่อนว่าผมมียาอะไรบ้างละกัน รบกวนต้มน้ำร้อนไว้ให้ผมสักหม้อก็พอ" ครูพูดพลางยกมือเหมือนห้าม ปนขอร้องชาวบ้าน

    จากนั้นครูก็หันหลังกลับไปที่บ้านพัก พร้อมด้วยพี่เต็มเดินประคองไปข้าง ๆ และได้นึกถึงแหล่ ขึ้นมา

    "เอ๊ะ พี่เต็มเห็นแหล่ มาด้วยกันกับผมไม๊ ตอนที่เข็นรถกลับมาเนี่ย" ครูหยุดชะงักถาม พี่เต็ม

    "ไม่เห็นนะครับ ไอ้แหล่มันเป็นอะไรไปด้วยรึ ครู"


    -------- โปรดติดตามตอนต่อไปครับ ------------


    อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย

    สื่อบันเทิงที่นำมาให้รับชม รับฟังเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น หากท่านชื่นชอบ สื่อใด โปรดซื้อสินค้าลิขสิทธิ์

  2. #2
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ nuzing
    วันที่สมัคร
    May 2007
    ที่อยู่
    ตกฟากอยู่อุบล เป็นคนชราบางแคแล้ว
    กระทู้
    2,260
    บล็อก
    5

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -

    :g เพลงกะหม่วน /ละครกะพวมเข้าด้ายเข้าเข็มสิเจอนางในฝันแล้ว/ โอ๊ยๆๆๆๆแต่ตกส่างนี่ตี๊บ่เอาๆๆๆ(ยายบ่อยากกินน้ำส่างนี่สิไปตักใสน้อบาดหนิเบิ้ดบ้านโนน
    ขี้ฮาดมีน้ำอยู่ส่างเดียว )ครูกำธรกะพอไหวแต่น้ำใต้ศอกป้าฝ้ายนี่ติ้ ::)
    เอ้เล่เต็มส่าง..::)
    "ใจประสงค์สร้างกลางดงกะหว่าถ่ง ใจขี้คร้านกลางบ้านกะหว่าดง"

  3. #3
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ แจ่มใสยิ้มสวย
    วันที่สมัคร
    Mar 2009
    ที่อยู่
    USA
    กระทู้
    961
    บล็อก
    18

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -

    เคยเห็น คนตกส่าง ต่อหน้า ต่อตา นี่ ตกใจหลายเด้อ อารมย์ เดียวกับครูกำธร เลย

    ตัวหนังสือใหญ่ ขึ้น อ่านง่ายขึ้น สงสัย เผื่อ แฟนคลับที่อายุหลายหน่อย ฮ่าๆ ขอบใจหลายๆ จ้า แต่ ไอ้ รอ เรือ ลอ ลิง มันยังผิดที่ผิดทางอยู่

    คิดถึงกระดุมเงิน กระดุมทองแห่งท้องทุ่ง สวยอย่าบอกใคร

    ที่ว่า ปิ้งๆ ย่าง ๆ เคยอ่านเจอเยอะแต่ทำไมไม่เคยเห็นของจริงเลย

    สาว ฝัน คนสวย เพิ่ง 18 ครูกำธร ก็ ราว 25 อืมมมมมมมมมม จะออกลายไหนน้อ

    1 2 3
    :)

  4. #4
    Maximum learning
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ khonsurin
    วันที่สมัคร
    Apr 2008
    ที่อยู่
    ท่าตูม สุรินทร์
    กระทู้
    8,063
    บล็อก
    197

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -

    อาจารย์ๆๆๆ

    ครูเอก เรามีกิ๊ก ด้วยดิ 5555555


    ไปช่วยคนตกส่าง แหมะ เย้เย้ วีรบุรุษเลยค่ะอ่าจารย์
    *********************************


    อิสระ เสรี เสมอภาค




    *********************************

  5. #5
    มิสบ้านมหา 2010
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ เขมราฐ
    วันที่สมัคร
    Sep 2008
    ที่อยู่
    กลางท่งเมืองเขมฯ
    กระทู้
    1,946

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -

    ว้าววววววว...สมกับที่รอคอย มักครูเอกคัก :g:g

  6. #6
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ nuzing
    วันที่สมัคร
    May 2007
    ที่อยู่
    ตกฟากอยู่อุบล เป็นคนชราบางแคแล้ว
    กระทู้
    2,260
    บล็อก
    5

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -

    ยายกะมักเด้อเขม "ครูกำธร" ::) สาวเหลือน้อย(บรมครูภาษาไทย)เผิ่นมาตรวจสอบเด้อหล่าโจ่พึงระวัง"หลักภาษา"แหน่เผิ่นอาจสิเขียนผิดเขียนถืกแหน่หละแนวครูบ่ทันส่วงเหล้ายุ ::) ตอน 9 ๆๆๆ :g กินน้ำส่างที่ครูกำธรตกแล้วมีแฮงแหมะเขม ::)
    "ใจประสงค์สร้างกลางดงกะหว่าถ่ง ใจขี้คร้านกลางบ้านกะหว่าดง"

  7. #7
    ฝ่ายเทคนิคและโปรแกรม สัญลักษณ์ของ บ่าวโจ่โล่
    วันที่สมัคร
    Dec 2006
    กระทู้
    1,433

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -


    ขอขอบคุณทุกท่าน ทุกคนสำหรับคอมเมนท์ สิ่งใดผิดพลาด ผมขอน้อมรับไว้คนเดียว

    เพราะว่าเขียนคนเดียว เขียนเสร็จแทบไม่ได้อ่่านทวนเลย เพราะใจร้อนกว่าแฟนละคร

    จะรอนาน ฮ่า ๆ ๆ เลยตัดสินใจโพสเลย ตอนถัดไป ตอนที่ 9 ขอให้พักพวก พี่น้อง

    รอหลังสงกรานต์ พอจะได้ไม๊ เพราะว่าจะไปเที่ยงสงกรานต์ แร้ววววววววววววว

    ฮ่า ๆ ๆ เมือบ้านแมะ ด้วยรักและคิดถึง ทุกท่านครับผม

    ::)

    อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย

    สื่อบันเทิงที่นำมาให้รับชม รับฟังเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น หากท่านชื่นชอบ สื่อใด โปรดซื้อสินค้าลิขสิทธิ์

  8. #8
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา
    Mr.Reception
    สัญลักษณ์ของ คนตระการ...
    วันที่สมัคร
    Feb 2008
    กระทู้
    4,209

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -

    สิมีจักตอนน้อท่าน..ถึงซาวตอนบ่อ จั่งได๋กะสิถ้าอ่านเด้อ..

  9. #9
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ แจ่มใสยิ้มสวย
    วันที่สมัคร
    Mar 2009
    ที่อยู่
    USA
    กระทู้
    961
    บล็อก
    18

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 8 - -

    ประกาศ นักเขียน ส่งต้นฉบับ ไม่ทัน เพราะ มัวแต่ไปเพลิน ที่ แพ ริมมูล หรือที่ไหน หน้อ กลับมาส่งต้นฉบับได้แล้วค่ะ ท่าน ::)::)

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •