อาหารเลี้ยงหัวใจแม่

[บ่าวนิติกร]

อาหารเลี้ยงหัวใจแม่
จากหนังสือ “หยุดความเลวที่ไล่ล่าคุณ”

 พอกราบคุณย่าเสร็จ
 ผมก็หันมาคุยกับอาจารย์
 ถามว่า….อาจารย์กำลังทำอะไรครับ
 อาจารย์ตอบว่าผมกำลังตัดรายจ่ายอยู่...คุณทองคำ
 ผมต้องจ่าย..ค่าแม่ครัว..คนขับรถ คนสวน
 ค่าใช้จ่ายในบ้านและให้แม่อีกเดือนละ 300 บาท ตอนนี้
 รายได้กับรายจ่ายมันไม่ค่อยสัมพันธ์กันต้องตัดรายจ่ายลงบ้าง
 ผมก็ทำหน้าที่เป็น Advisor บอกว่า
 เงินเดือนที่ให้แม่ 300 นี่ตัดได้นี่ครับ
 อาจารย์หันหน้ามามองผม ...แล้วยิ้ม...
 ทำไมล่ะ?
 ผมบอกว่า อาหาร 3 มื้อ ..อาจารย์ก็จัดให้..เรียบร้อย
 เสื้อผ้า..อาจารย์ก็ซื้อให้ใหม่..ปีละ 3 ชุด ..เรียบร้อย
 เจ็บป่วย ไม่สบาย ..อาจารย์ก็พาหมอมาฉีดยาให้ เรียบร้อย
 เพราะฉะนั้น เงินเดือน 300 นี่ ตัดได้ครับ
 ท่านบอกว่า
 “ตัดไม่ได้เด็ดขาด”...คุณทองคำ
 300 บาทนี่ สำคัญที่สุด
 สำคัญยังไง?
 เงิน 300 บาทนี่ เป็นเงินสำหรับ
 เลี้ยงหัวใจแม่…
 ผมฟังแล้ว...สะอึก
 โอ...นี่เป็นเงินเลี้ยงหัวใจแม่
 พวกเรา เคยได้ยินไหมครับ?
 ผมนึกว่า ให้อาหาร...เสื้อผ้า.. เจ็บป่วยก็เอาหมอมารักษา
 น่าจะพอแล้ว
 ท่านบอกว่า อาหารกินแล้วก็ไปส้วม
 เสื้อผ้าเก่าแล้ว ก็เป็นผ้าขี้ริ้ว
 หมอรักษา ก็รักษาอาการทางกาย
 สิ่งต่างๆที่เราจัดให้ทั้งหมดนี้เป็นอาหารกาย
 แต่ 300 บาทนี่
 เป็นอาหารเลี้ยงหัวใจแม่
 หัวใจต้องการอาหารที่มาหล่อเลี้ยงให้..เอิบอิ่ม...เบิกบาน...เป็นสุข
 คุณทองคำ ลองนึกดู
 คนที่ไม่มีเงินอยู่ในตัวเลยนี่ เป็นยังไง?
 “หัวใจมันแฟบ”
 หัวใจมันเหี่ยวเฉา ...เหมือนดอกไม้ยามเย็น
 ใครที่เป็นข้าราชการจะรู้
 พอเลยวันที่ 25 ไปแล้วนี่ มันเหี่ยว ๆ ยังไงชอบกล
 ไม่มีเงินค่ารถไม่มีเงินค่าอาหาร ไม่มีเงินซื้อข้าวสาร
 มันเหี่ยวไปจนถึงสิ้นเดือน
 แม่อยู่กับเรา ก็จริง
 แต่ถ้าแม่ ไม่มีเงินอยู่ในมือนี่
 หัวใจท่านเหี่ยว...
 พอถึงวันเงินเดือนออก
 ทุกคนหน้าบาน..เหมือนดอกไม้ยามเช้า
 จิตใจสดชื่น...เบิกบาน...มีความสุข
 รับเงินเดือนมาใหม่ๆ หน้าสดใส
 สั่งกาแฟยังเสียงดังฟังชัด
 ทุกสิ้นเดือน พอเงินเดือนออก
 ผมเข้าไปกราบแม่
 บอกแม่ว่า วันนี้เงินเดือนออกครับ
 ผมนำเงินมาบูชาพระคุณแม่ 300 บาทครับ
 เอาเงิน 300 บาทใส่มือแม่
 แม่ก็ให้ศีล ให้พร
 ยกหมอนขึ้น เอาเงินวาง แล้ววางหมอนทับ
 มีความสุข
 เดือนละ 300
 สามสี่เดือน ก็เป็นพันใช่ไหมครับ
 แล้วเงินนี่สำคัญยังไง
 เลี้ยงหัวใจแม่อย่างไร?
 ท่านเล่าต่อว่าตอนนั้น
 ท่านมีลูก 2 คน
 เป็นผู้หญิงทั้งคู่กำลังท้องคนที่ 3
 วันหนึ่ง ก็พาเมียไปโรงพยาบาล
 แม่ถามว่า คลอดหรือยัง?
 ยังครับแม่
 วันต่อมาถามอีก คลอดหรือยัง
 คลอดแล้วครับแม่
 ผู้หญิงหรือผู้ชาย?
 ผู้ชายครับ
 โอ๊ย...แม่ดีใจจังเลย
 ได้หลานไว้สืบสกุล
 แต่ก่อนทองคำบาทละ 400
 อาจารย์รีบไปซื้อทองมาให้
 วันรุ่งขึ้นแม่เขาอุ้มลูกขึ้นมาหาย่า
 ย่ากอดหลานชาย...
 สวมสายสร้อยให้เป่าหัวให้เสร็จ
 พอเด็กคนนี้โต พูดได้
 มีคนถามว่าสายสร้อยนี้ใครซื้อให้
 คุณย่าซื้อให้
 ชี้มือไปที่คนตาบอด
 คนที่ใหญ่ที่สุดในบ้านคือคุณย่า
 ไม่ใช่พ่อแม่
 เพราะเงิน 300 บาทนี่
 เสกให้คนตาบอดขลัง
 ถ้าคุณย่าไม่มีเงิน
 จะรับขวัญหลานได้อย่างไร ?
 เห็นไหมครับ ?
 ไม่ใช่ว่า.. พอโตขึ้น..
 มีคนถามว่า..
 คนนี้เป็นใคร..บอกว่า ...
 ยายแก่ตาบอดนี่.. มาอาศัยพ่อแม่ฉันอยู่..
 เห็นหรือยังคุณทองคำ
 เงินเดือนๆ ละ 300 บาทนี่
 ทำให้คนแก่ตาบอด กลายเป็นเทพเจ้า
 ..สร้อยนี่ คุณย่าให้...
 วันดีคืนดีนะ คุณทองคำ
 แม่ครัว ล้างชามเสร็จ
 คุณย่าก็บอกให้มานวดขาให้
 แม่ครัวหน้ามุ่ย ทำงานเหนื่อยจะตายยังต้องมานวดให้อีก นั่งขยำ ๆ หน้าคว่ำ
 พอนวดเสร็จคุณย่าหยิบเงินให้ 30 บาท
 แม่ครัวยิ้มหน้าบาน
 ยกมือไหว้ขอบคุณค่ะ
 วันรุ่งขึ้นพอล้างจานเสร็จรีบวิ่งมานั่งใกล้ๆ
 วันนี้นวด...อีกไหมคะ..คุณย่า
 เห็นไหมเงินเดือน300 บาท
 ที่เราให้แม่เรานี่ มันมีฤทธิ์
 มีคน.. มายกมือไหว้
 มีคน มาปรนนิบัติ
 มีคน มานวดให้
 ถ้าไม่มีเงินเดือนๆ ละ 300 บาทนี้
 แม่เราจะมีฤทธิ์ได้อย่างไร
 วันหนึ่ง พระมาเรี่ยไร จะสร้างโบสถ์
 อาจารย์นิมนต์พระเข้ามาแล้วชี้มือ ...
 บอกมรรคทายก..ว่า..
 โน่นไปเรี่ยไรกับคุณย่าโน่น
 มรรคทายกบรรยายว่าจะสร้างโบสถ์...กว้างเท่านั้น..ยาวเท่านี้ สูงเท่าไร...สวยงามยัง...ราคาเท่าไร...
 คุณย่ายกหมอนขึ้น นับเงินมา 500 พนมมือ
 อธิษฐานขอให้ศาสนาของพระองค์ยืนยงไปอีก 5 พันปี นิพพานปัจโยโหตุ
 ทำบุญ...สร้างโบสถ์ไว้เป็นมิ่งขวัญในพระศาสนา
 ตกลงเงินเดือน ๆละ 300 ที่เราให้
 เป็นบันไดพาแม่ไปสวรรค์
 “นี่ถ้าแม่ไม่มีเงินในมือ แม่จะได้ทำบุญไหม”
 พอพระให้พรเสร็จก็เดินผ่านไปบ้านถัดไป
 ยายแก่บ้านโน้น กำลังเก็บผ้าอยู่หลังบ้าน
 มรรคทกยก ตะโกนข้ามรั้ว
 ทำบุญสร้างโบสถ์ไหม คุณยาย
 สร้างที่วัดนครนายก
 นี่...หลวงพ่อมาด้วย มาบอกบุญเองเลย
 เดี๋ยวอีกสักครู่ วกกลับมาใหม่ได้ไหมล่ะ
 ยายไม่มีเงินหรอก
 ยายอาศัยลูกสาวเขาอยู่
 เดี๋ยวเผื่อลูกสาวเขากลับมาทัน
 จะขอเงินเขาทำบุญ
 ยายแก่คนนี้ ไม่มีเงิน
 เพราะลูก เอามาเลี้ยงแปะๆ แมะๆ ไว้ข้างรั้วบ้าน
 เอาไว้คอยเก็บผ้า

[คนตระการ...]

อ่านแล้วกะได้ข้อคิดที่ดีเนาะครับ...ดีครับที่ บ่าวนิติกร ได้ไปอยู่นำแม่ได้ดูแลเพิ่นไกล้ชิด..ผมกะได้ส่งอาหารเลี้ยงหัวใจให้แม่คือกันครับ .อาจสิบ่อบ่อยปานได๋

[เขมราฐ]

น้องเขมจะพยายามเมืออยู่บ้านให้ได้ภายในปีนี้่ล่ะค่ะ อยากอยู่นำเฒ่าแม่ ขอบคุณค่ะอ้ายบ่าวนิติกร สำหรับบทความดี ๆ

[เซียงเหมี่ยงเมืองสุรินทร์]

โอ้ เกินบรรยายครับ อ้ายบ่าวนิติกร.....
เซียงเหมี่ยงฯ เองกะหัวแต่ได้ให้อาหารหัวใจแม่ ในระยะบ่กี่ปีหลัง ๆ ....
ที่จริง แม่กะบ่ได้เอาไปใช้หยังดอกครับ อาหารหัวใจนั่น เพราะว่าเอื้อยอยู่บ้านเผิ่นกะดูแลอยู่......
กะมีแต่ว่ายามฉุกเฉิน ลูก ๆ หลาน ๆ นั่นล่ะที่ได้มาอาศัย อาหารหัวใจจากแม่นั่นล่ะ.....
เห็นนำครับที่ว่า เงินของเฮา เฮ็ดให้แม่มีคุณค่า.....
ทุกมื่อนี้ เซียงฯ ฝากเงินไปให้แม่โดยใช้ธนาณัติ สิ้นเดือน กะสิมีไปรษณี ประจำหมู่บ้าน ไปรับเงินจากอำเภอ แล้วเอามาส่งให้แม่เป็นประจำ.....
พี่น้องบ้านข้างดคียงเห็นไปรษณีมาหาแม่ กะฮู้แล้ว มื่อนี่ แม่ได้รับเงินจากลูกซายหล่า.....
เซียงฯ ฮู้ดีว่า สิ่งที่แม่ ภูมิใจบ่แม่นโตเงิน หรือว่าจำนวนเงินที่ได้.....
สิ่งที่แม่มีความสุข เพราะว่า แม่มีลูกซายที่ยังฮัก ยังคิดถึงแม่.....
แม่มีความสุขที่มีคนมาเว้าเข้าหู ว่าแม่เลี้ยงลูกได้ดี อิจฉาที่มีลูกดูแล ลูกกตัญญู......
อันนี้บ่แม่นว่าเซียงฯ ย่องเจ้าของเด้อครับ เพียงแต่ว่าเป็นความรู้สึกของแม่ที่มีให้เซียงฯ แค่นั้นเอง......

ขออณุญาตใช้บทความนี้ ส่งอีเมล์ ให้เพื่อนฝูง ลูกน้อง เจ้านายเด้อครับผม.....
อยากให้คนที่รู้จักได้รับรู้ ได้อ่านเรื่องราวดี ๆ แบบนี้....

[หน่อยเบล]

ขอบคุณค่ะ
อ่านแล่วให้ข้อคิดดีมากเลยค่ะ
หน่อยกะได่ไห่อาหารเลี้ยงหัวใจแม่ทุกปีและถ่ามีโอกาสจ้า
ถึงสิยุไกลแต่ใจกะคิดฮอดแม่ยุสุมื้อจ้า

[สาวส่าเมืองอุดร]

ขอบคุณหลายๆๆ พระคุณแม่นี้บ่เคยลืม แต่ตอนนี้จอยบ่มีเผิ่นแล้ว กะได้แต่ระลึกถึงเผิ่นเอา กินใจหลายจ้า :g:g

[บักหล่าลูกกก]

ฮู้จั่งซี้แล้ว บัดนี่สิให้เพิ่นเดือนละพันดอกครับ ตามกำลัง เพราะบ่ค่อยได้ให้เพิ่นเลย