ร้องไห้เผื่อมีใครจะสงสาร
หัวใจเกรียม..พองไหม้..ใครจะรู้
ที่เห็นอยู่..แสร้งยิ้ม..เคลือบแววหวาน
เจ็บลึกลึก...ปวดร้าว..มาเนิ่นนาน
วันผันผ่าน..ซ่อนสนิท..ปิดความนัย
ที่ยืนหยัด..อยู่ได้..มิหวั่นไหว
ก็เพราะใจ..ยังแกร่ง..เหมือนหินผา
จะทดสอบ..ความในใจ..ที่มีมา
อยากดูหน้า..คนที่..ไม่จริงใจ
แล้วมาถึง..วันนี้..อย่างที่รู้
เธอมิดู..ว่าฉันเจ็บ..สักแค่ไหน
มาตัดเยื่อ..มิเหลือ..แม้น้ำใจ
ทนเจ็บไว้..กลืนกล้ำ..ช้ำอกตรม
Bookmarks