น้ำแล้ง...ที่แม่มูล
น้ำแล้งแห้งขอดขังลำแม่มูล
ได้แต่สูญสิ้นน้ำประทังเศร้า
น้ำลดลาแห้งขอดมอดใจเรา
หัวอกเศร้าผู้เดียวเทียวระทม
นั่งมองน้ำลาลับอับด้วยช้ำ
โหมกระหน่ำทุกข์เข็ญเย็นและค่ำ
ขาดทั้งน้ำขาดทั้งใจให้ระกำ
หัวอกช้ำสุดตรมที่ลำมูล
ลำน้ำแห้งผากเห็นใต้น้ำ
ใจกระหน่ำแห้งโหยถึงที่สุด
น้ำไหลเอื่อยเมื่อล้าระทมทุกข์
เหมือนเราสุดเศร้าช้ำด้วยน้ำตา
น้ำมูลไม่หลั่งไหลแล้วใจข้า
ช้ำอุราระโหยโรยครวญหา
มองน้ำมูลไหลรินเอื่อยดังน้ำตา
ของตัวข้าต้องตรมแทนล้มลง
[radio]http://www.freewebs.com/mummy001/0001%20Khuonfaraijan%20Doungjan[/radio]
Bookmarks