บ่าวกะออกจากกรุงเทพฯตอน 5 ทุ่มเศษๆของวันที่ 11 เมษายน 2552 ขับรถไป
แรก ๆ กะพอไปได้ซั่นแล่วกะไปทาง วิภาวดี - รังสิต นี่หละ แรก ๆ รถมันแล่นใช้ความเร็วได้ กะเหยียบ 100-120 ปลายๆๆ พุ่นแหล่ว
ฮอด นวนครท่อนแล่ว ความหวังบักเผิ่งพังทลายทันทีว่าสิฮอดบ้านเร็ว จากนวนครไปกะคลานแล่วบ่าน ไปแจ้งยุพุ้นนนนน เขื่อนลำตะคลอง โคราช
ขาจังเบิดบ่าวกะดาย

จอดพักคาวหนึ่ง กะไปต่อ ช่วงนี้กะพอไปได้ ไปติดอีกทีหนึ่งยุพุ่นบ่าน อ.จอหอ ยาวเลยบาดทินี่ พอถึงแยก อ. พิมาย บ่าวกะเลยเลี้ยวขวาออกไป
โล่งเลยบาดนี่ แล่นได้สบาย ฮอดยโสธรกั๊ก แต่กว่าจะถึงได้กะ บ่าย 4 โมงกว่าๆ

บ่าวบ่เคยออกจากกรุงเทพฯแล้วพ้อรถติดจั่งซี่จักเทื่อ

เมื่อยหลาย เอื้อยอิ่มอัมพรเลาไปหายุบ้าน กะบ่เห็นกัน ย้อนว่าคาเมื่อยยุ ไปหาลี้นอนยุ

เที่ยวหน้าสิจ้างคนขับให้ดอกรถกะดาย เข็ดแล้ว