ล่องเรือฝ่าทะเลใจได้เห็นฝั่ง
เสมือนดั่งสวรรค์เหนี่ยวเกี่ยวมาให้
เคยอ้างว้างลอยล่องท่องเรื่อยไป
ทะเลใจกว้างใหญ่ไกลสุดตา
อยากมองหาชายฝั่งยังยากเห็น
แสนทุกข์เข็ญทะเลกว้างฝั่งยากหา
มองทางไหนเห็นแต่น้ำจนฉ่ำตา
ล้วนน้ำฟ้าไร้แผ่นดินแทบสิ้นใจ
ช่างโชคดีได้กลับมาหาฝั่งแล้ว
พบดวงแก้วดวงตาธรรมงามไฉน
ได้กลับตัวละทิ้งชั่วมัวเมาไป
เป็นคนใหม่กลับตัวได้ใจเห็นธรรม..
ป.ล รักนะคนอ่าน.............อิอิอิ
Bookmarks