โอ้ลมหนาวพัดมาพาใจหวั่น
รักครั้งนั้นมันฝังยังมิหาย
ในอดีตคิดถึงคนึงมิวาย
โอ้กลอยใจไม่ใยดีพี่ช้ำตรม
เจ้ามอบใจให้รักสลักจิต
ว่าไม่คิดอื่นไปให้ขื่นขม
แค่ลมปากฝากมาค่าเพียงลม
รักไม่สมดังจินต์สิ้นเยื่อใย
ชายอื่นมาพาเจ้าหายกับสายฝน
เจ้าหน้ามลรับรักเขาเข้าตอนไหน
รักครั้งเก่าเจ้าไม่ซื่อหรืออย่างไร
เจ้าจึงได้ไปกับเขาเรารักพัง
ระทดท้อบ่สมระทมทุกข์
บ่มีสุขตรอมตรมบ่สมหวัง
เหมือนฟ้าฟาดปราดเปรี้ยงด้วยเสียงดัง
ฟาดลงกลางใจอ้ายให้แหลกลาญ
ทุกข์ใดใดในโลกที่โศกเศร้า
เหมือนเขาเอาเข้าแคว้นแดนประหาร
โดนแล่เนื้อเกลือทาก้อมิปาน
ดั่งไฟผลาญมอดไหม้ให้อาจม
สะอื้นพร่ำร่ำไห้ใจจะขาด
ได้แต่ปาดน้ำตาไห้ในผ้าห่ม
วิปโยคอกเราร้าวระบม
เหมือนมีดคมจมฝังลงกลางใจ
เจ้าแก้วตาลาพี่ไปไม่หวนกลับ
เจ้าหายลับกับสายฝนเกินทนไหว
สลัดรักสิ้นเยื่อไม่เหลือใย
โอ้หนอใจเจ้าดำทำพี่ลง
อดีตรักดูดดื่มเจ้าลืมสิ้น
หลงลมลิ้น
...............ขออภัยครับทุกท่าน จ้ำไม่สามารถแต่งต่อไปได้แล้วครับ น้ำตาท่วมแล้วครับ
มันโศกเกินไปแล้ว
อ้างข้อความนี้
Bookmarks