เรื่องนี้ที่แม่เล่า
สวัสดีครับพี่น้องบ้านมหาที่รักทุกท่าน
มื้อนี้ดีเจเต็มใจให้เธอจะมาเล่าเรื่องในวัยเด็กให้พี่น้องของเฮาได้อ่านครับ
ในวัยเด็กของผม ในมื้อที่จำได้ครับ
ตอนเช้าๆในฤดูทำนา พ่อของผมก็ไล่ควายออกไปทำนา ตั้งแต่ฟ้ายังมืดๆอยู่ครับ
ผมตื่นบ่ทันพ่อจักมื้อครับ แต่ก็จะออกไปนาพร้อมแม่ครับ
เช้าๆของทุกวัน แม่ก็จะเตรียมอาหาร นึ่งข้าวเหนียวทำกับข้าวออกไปส่งข้าวพ่อตอนสายของทุกวัน
สายวันนั้นที่ผมจำได้ครับ ฝนกำลังตกริน(ปรอยๆ)แม่ก็หาบกะต่า(ตะกร้าใบใหญ่)ที่ใส่สำรับ
กระติบข้าว
น้ำ อื่นๆที่จำเป็นครับ ระยะทางที่บ้านกับนา ไกลกันเติบ (ไกลพอสมควร)แม่หาบเดินไปตามคันแท (คูนา)ผ่านทุ่งนาคนอื่นไป
ผ่านทุ่งแล้ว ทุ่งเล่ากว่าจะถึงก็ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงครับ
ระหว่างทางผมก็ไปพร้อมกับแม่ครับ แต่ผมบ่ได้เดินหรอกนะครับ แม่หาบผมไปนำครับ
ข้างหนึ่งใส่สิ่งของ อีกข้างมีผมอยู่ในนั้นครับ ฝนตกๆคันแทกะลื่นๆเนาะครับ
ผมก็จะถูกคลุมด้วยผ้ายางกันฝนนั่งอยู่ในต่า
แม่ผมเดินมาเกือบจะถึงนาของผมแล้วครับ
ผมถามแม่ว่า แม่นี่นาผุได๋
แม่ก็ตอบ ถามไป ตอบไป จนมาถึงนาทุ่งหนึ่ง แม่ก็ลื่น พาหาบล้ม
ผมกลิ้งตกลงไปในน้ำพร้อมต่า แม่กะลงไปงมเอาลูกชายเพิ่นขึ้นมา
กับข้าวตกไปอีกทางหนึ่ง แต่เพิ่นกะฟ้าวนำลูก เก็บเอาลูกขึ้นมาจากน้ำ
ความรักของพ่อกับแม่ที่มีให้ลูก
ผมได้ฟังแล้วผมก็เก็บจื่อไว้บ่เคยลืม
รักพ่อ รักแม่ อยากให้เพิ่นอยู่นำอีกนานๆ เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกๆเด้อครับ
Bookmarks