ความรัก กับเวลา

[โชติ]

คุณนั้นคิดยังไงกับเรื่องราวของเรา
ตั้งแต่วันเก่าๆ จนเราไม่เข้าใจกันตอนนี้
ผมพร้อมจะไปหากความรักในใจคุณไม่มี
ในตอนนี้ อาจบางที เราสองคนมาสุดทาง

เราเิริ่มต้นความรักกันด้วยใจ
เพราะอะไรวันนี้เราต่างคนต่างไป
ผมจะออกไปข้างนอก..ซื้อยาทัมใจ
ตอนที่ผมไม่อยู่....คุณจะไปก็ไป


หากเราจากกันแล้ว
ผมจะลืมไม่คิดอะไร
ผมเคยลืมใครๆด้วยยาทัมใจ
ครั้งนี้ก็คล้ายทุกครั้งที่เคยทำไป
แต่ต้องใช้ ยาทัมใจ...หลายแผงอยู่


ความรักกับเวลา
ที่ผ่านมาผมขอบใจ
คุณทำให้ผมมองโลกมุมใหม่
มุมของผู้ให้....ครั้งนี้ผมให้คุณ

ดูแลตัวเองให้ดีนะครับ
เวลากลับบ้านอย่าลืมกุญแจรั้ว
เวลานอนถ้ารู้สึกกลัว เปิดทีวีทิ้งไว้
อย่ากังวลใจ สักวันไม่ใครก็ใคร
จะต้องอยู่...คนเดียว

[ใบไม้สีชมพู]

อยู่คนเดียว ไม่เคยกังวลใจเลยค่ะ มีแต่คุณแม่ที่กังวลใจแทนกลัวไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนลูกสาว แต่โดยส่วนตัว คิดว่าอยู่ได้ค่ะ

[หนุ่มกึ่ม]

ชีวิตจะเป็นอย่างไรในอนาคตไม่รู้ การเวลาก็ยังดำเนินต่อไป ชีวิตก็จะต้องดำรงอยู่ จึงจำเป็นต้องมีความรัก สรุปความรัก การเวลา จำเป็นต้องมีเพื่อดำรงชีวิต

[auddy228]

ดูแลตัวเองให้ดีนะครับ
เวลากลับบ้านอย่าลืมกุญแจรั้ว
เวลานอนถ้ารู้สึกกลัว เปิดทีวีทิ้งไว้
อย่ากังวลใจ สักวันไม่ใครก็ใคร
จะต้องอยู่...คนเดียว

ชอบจังเลยบทนี้
เพราะตอนนี้กำลังอยู่ในเหตุการณ์ที่ต้องอยู่คนเดียว

[โชติ]

มองย้อนเวลาเข้าไปในวันวาน
สองเราก็ผ่านอะไรมามากมาย
ทั้งเรื่องราวที่ดี ทั้งสิ่งที่เลวร้าย
เราผ่านมันมาได้...ตลอดมา

ในวันนี้กับสิ่งที่เราเผชิญอยู่
มันคงสู้ ปัญหาในอดีตไม่ได้
แต่เราเลือกหันหลังทิ้งกันไป
เรากับไม่มั่นคง เหมือนวันเวลา

ที่ผ่านมาเราคุ้นเคยจนชาชินหรือเปล่า
เราเริ่มเอาแต่ใจ และไม่แคร์คนอยู่ข้าง
เราต่างเริ่มเรียกร้อง เพื่อตัวเองทุกอย่าง
ทั้งๆที่ตอนแรกนั้น ขอแค่มีฉันกับเธอ

[โชติ]

ความรักของฉัน
ความทรงจำของเธอ
ครั้งหนึ่งมันเกี่ยวพันกัน
ผ่านวันผ่านคืนร่วมกันมา

เมื่อเธอเลือกเดินจากไป
ฉันก็เข้าใจ ฉันก็มีส่วนให้เธอตัดสินใจ
ทำมันลงไป ......

[โชติ]

วันเวลา ยิ่งผันผ่าน
เส้นขนานยิ่งยาวไกล
ความหวังคืนดียิ่งรำไร
อยากย้อนเวลาไป...เมื่อวันวาน

วันนี้ถ้าเลือกได้ ฉันจะไม่เดินบนเส้นขนาน
จะไม่ทำเธอร้าวราน จะผ่อนผันตามใจเธอ
อยากบอกเธออย่างใจคิด ไม่มีสิทธิ์นำเสนอ
แยกกันแล้วหาทางกลับไม่เจอ เลยต้องเพ้อเดียวดาย

[หมูน้อย]

...อดีตที่ผ่านไป ย้อนกลับไปคงไม่ได้
พร่ำเพ้ออยู่ร่ำไร ทำให้ใจคิดกังวล

หากทุกข์ไม่มีใคร ต้องทำใจอย่าสับสน
ชีวิตไม่มืดมน ยังมีคนช่วยส่องไฟ

ปัญหามีทางออก อย่าได้หลอกว่าไม่ใช่
ลืมตาแล้วมองไป โลกกว้างใหญ่ ไม่ใช่กะลา

[โชติ]

ถึง...คุณ เจน

ขอบคุณครับ ที่ช่วยเป็นแสงดาวส่องใจ
ทำให้ หนทาง ที่เดินไป.... ไม่เลือนราง
แต่ไม่มีเขา ชีวิตของเราก็เริ่มไร้ทิศทาง
เข็มทิศกับอุปกรณ์ทุกอย่าง เขาเอาไป

เขาไม่ใช่เพชรเม็ดเลิศ...ในปฐพี
แต่เขาเป็นอัญมณีที่มีค่า..ของฉัน
ฉันเคยได้ ฉันเคยมี และฉันก็ทอดทิ้งมัน
คนโง่อย่างฉัน จะทนมองโลกได้อย่างไร

ทำไมคนเราต้องรอถึงวันที่สายไป
จึงได้เข้าใจ ในเรื่องที่สมควรเข้าใจ
ทำไมฉันยอมปล่อย..ให้เขาเดินจากไป
ไม่ยอมรั้งเขาเอาไว้ ..ทำไม และทำไม


เพียงมองสายฝนที่โปรยปราย
ใจก็อดไม่ได้ต้องคิดถึงเธอ
เพียงมองผ่านร้านที่เราเคยนัดเจอ
ใจก็อดไม่ได้ต้องคิดถึงเธอ


บางที วันนี้ เธออาจโชคดี
ที่เธอหนี ผู้ชายเฮงซวยอย่างฉันไป
ความจริงฉันควรยิ้ม และคอยให้กำลังใจ
ผู้หญิงที่ฉันรักหมดหัวใจ

แต่ฉันจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร
......................................ฉันจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร
.................................................ฉันจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร
.......................................................ฉันจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร

[โชติ]

ฉันยืนมองสายฝนที่พร่างพรายโปรยปาย
เมื่อฝนกระทบพื้นปูน เม็ดฝนก็แตกกระจาย
ฉันยืนจิบกาแฟ ขมนิดๆ แต่ก็ไม่เป็นไร
ฝนยังไม่ซา มันยังตกเรื่อยๆ ต่อไป

มีหมาตัวหนึ่งยืนตากฝนตรงเสาไฟ
ฉันยืนมองมัน แต่มันไม่รู้มองอะไร
สักพักพอฝนซา หมามันก็เดินจากไป
มันเดินไปเงียบๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไร

ฝนกำลังหยุด ฉันก็จิบกาแฟคำสุดท้าย
แล้วฉันก็กลับเข้าไปทำงานต่อไป....
เหมือนหมาตัวนั้น ที่มันยังเดินต่อไป
ฉันเองก็คล้ายหมา ที่ลึกๆ รู้สึกเดียวดาย