คุณนั่นเองเป็นฝ่ายจากฉันไป
แล้วไฉนมาพร่ำว่าช้ำหนัก
คุณสูญสิ้นเยื่อใยและไร้รัก
แล้วจะปักใจเชื่อเพื่อสิ่งใด
เคยวิงวอนขอฟังเพลงจากฉัน
ก็รู้ว่าสิ่งนั้นยากเพียงไหน
เคยหยอกล้อยั่วฉันเฉลยใจ
ก็รู้ว่าไร้ถ้อยคำจำนรรจา
หวานแววตาคู่หนึ่งมิซึ้งหรือ
สัมผัสมือฉันไล้ร่างคุณละมุนค่า
หวานกอดรัดอ้อมแขนแทนวาจา
สัมผัสแล้วคุณจำลาจำจากร้าง
เพราะฉันเป็นบ้าใบ้ไร้ญาติมิตร
เพราะชีวิตฉันร่อนเร่อย่างเหว่ว้าง
เพราะบ้านฉันคือศาลาอยู่ริมทาง
เพราะโลกกว้างเกินไปหรือไรกัน
โลกของฉันแสนเสรีสีสดสวย
ฉันจึงท่องโลกด้วยปีกแห่งฝัน
เสาะค้นหาความหมายรักนิรันดร์
พบแต่เพียงความฝันที่ว่างเปล่า
ฉันผวาตื่นทุกคืนที่หนาวเหน็บ
ฉันปวดเจ็บดวงใจมิคลายเศร้า
ฉันเฝ้ามองริมทางแม้ไร้เงา
ยังคอยคุณอยู่ที่เก่าเวลาเดิม...
.........................................................
ละไมฝน[/COLOR]
(ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต)
Bookmarks