ถังขยะ
บางครั้งความเหงา..ก็เปรียบประดุจดั่งปีศาจร้าย..ที่คอยกัดกร่อนหัวใจ..ของเราเสมอ
เดินทางเดียวดายมาตลอดชีวิต...มองย้อนไปเบื้องหลังเต็มไปด้วยอดีตที่มีแต่รอยแผล..
และความเจ็บปวด.....ใจเอ๋ย..ใจมนุษย์..ใคว่คว้า..ดิ้นรน..แสวงหา...เพียงความสุขแห่งมายา
ในโลกที่กว้างใหญ่....แต่มืดมนด้วยความหนาแห่งกิเลส....ปกคลุมแสงสว่างแห่งปัญญา..จนมืดบอด
ประดุจหนอนน้อย...ว่ายแหวกในสิ่งปฏิกูล...หลงใหลว่าเป็นแดนสวรรค์....ดำดิ่งลึกสู่ห้วงมายา..ของสังคมจอมปลอม
ไล่คว้าตามฝัน....หาความจริงในโลกแห่งอัตตา...ซึ่งต้องใคว่คว้า และวิ่งตามกัน ต่อไป
Bookmarks