กำลังแสดงผล 1 ถึง 9 จากทั้งหมด 9

หัวข้อ: ฉากชีวิต..เอาคืน

  1. #1
    ศิลปิน,ช่างภาพอิสระ สัญลักษณ์ของ เพ็นนี
    วันที่สมัคร
    May 2009
    ที่อยู่
    Bangkok
    กระทู้
    1,308
    บล็อก
    2

    บ้านมหาโพสต์ ฉากชีวิต..เอาคืน


    ..ผู้หญิงเมื่อต้องเสียน้ำตาเพราะอกหัก
    ผู้ชายก็ควรจะได้บทเรียนจากการหักอก..เช่นกัน


    ชีวิตจริง..บางครั้งก็ไม่ต่างจากละคร
    บางที..ความรักก็ต้องจัดฉากกันบ้าง


    ..การเกิด-ดับเป็นเรื่องธรรมดาของสรรพสัตว์
    ความรักก็เช่นกันเมื่อมันจบลงจะสอนให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง..


    ?พี่ไปแล้วนะ? เธอลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ม้านั่งตัวยาว
    ?อืม? ฉันพยักหน้า..ตอบรับ ไม่ได้ใส่ใจกับสายตาที่เธอจ้องมอง
    ?เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไหม? เธอเอื้อมมือมาแตะบ่าฉันไว้
    ?จะพยายาม? ฉันปัดมือเธอออกจากบ่าราวกับว่าเป็นสัตว์เลื้อยคลานน่ารังเกียจ
    เธอระบายลมหายใจเฮือกยาว..
    ?เปลี่ยนไปมากนะ? สายตาที่มองฉันดูเธอปวดร้าว ทั้งที่เธอเป็นคนจะไป
    ?เปล่า..เค้าไม่เคยเปลี่ยน? ฉันมองไปข้างหน้าไม่ได้สนใจแล้วว่าเธอจะมองมาที่ฉันไหม
    ?แต่เธอไม่เหมือนเดิม?
    ?ฉัน..ไม่เคยเปลี่ยน? คราวนี้เป็นฉันที่จ้องตาเธอบ้าง..

    อันที่จริงอาจจะดูโหดร้ายเกินไปที่ฉันแสดงท่าทีกับเธอแบบนี้
    จะให้ทำยังไงในเมื่อเธอเสนอมิตรภาพใหม่ให้กับคนรักเก่า
    ใครที่เป็นฝ่ายผิด ทอดทิ้งกันแล้วไปกับผู้หญิงอีกคน
    เมื่อเธอจะไปก็ไม่มีสิทธิ์ต่อรองอะไรทั้งนั้น..


    คนถูกบอกลาอาจเข้าใจ
    และคงไม่มีแก่ใจจะยอมรับการเปลี่ยนแปลงที่อีกคนถือวิสาสะยัดเยียดให้
    การเข้าใจกับการยอมรับมันต่างกัน การเข้าใจใช้สมอง แต่การยอมรับใช้หัวใจ..
    มันจึงยาก เพราะหัวใจเป็นของเรา...แม้เขาจะเป็นคนที่เรารักก็ตาม..


    ?ทำไมต้องเฉยชากับพี่ขนาดนี้? คนถามปลายปิดที่ไม่มีคำตอบ..
    ฉันยังมองไปข้างหน้า ฉันไม่รู้เลยว่าลึกๆเธอคิดยังไงกับฉันแน่
    เมื่อเธอจะไปทำไมต้องสนใจว่าฉันจะอยู่อย่างไร ทำไมต้องแคร์ต้องใส่ใจฉันขนาดนี้..


    ?เธอเลือกชีวิตเธอ..ฉันเลือกชีวิตฉัน? น้ำเสียงเย็นชาของฉันยังทำหน้าที่ได้ดี

    ?เป็นเพราะพี่ใช่ไหม..พี่ขอโทษ? เธอแผดเสียงออกมา..
    แต่น้ำตายังไม่ไหล มือกลับมาวางบนไหล่ฉันอีกครั้ง


    หลายวันมานี้ตั้งแต่เขาคนนั้นขโมยเธอไปฉันต้องนอนร้องไห้ทุกคืน
    วันนี้ไม่มีน้ำตาให้ไหล.. ไหลมาสิน้ำตา..ฉันอยากเห็นเธอร้องไห้...ให้ฉันบ้าง
    ความเจ็บปวดของฉันจะได้ไม่โดดเดี่ยวเกินไป


    ความรักเหมือนแมลงปอปีกใส..ยิ่งไล่คว้ายิ่งบินไกล แต่ถ้าเราแสร้งทำเป็นไม่สนใจ
    อยู่ในที่ของเรา มันจะตายใจแล้วบินกลับมาหาเราเอง.. บางคนยิ่งไล่ยิ่งหนี
    พอไม่ราวีกลับมารุกราน การเอาชนะใครสักคนก็ไม่ได้ยากเกินไป ต่างกันที่มุมมอง


    เธอเหมือนจะลุกจากไป กลับเปลี่ยนใจก้มหน้านั่งนิ่งบนม้านั่งตัวยาวตัวเดิม
    ฟ้าสดใสคงเป็นใจกับการเอาคืนวันนี้ กิ่งไม้ใบหญ้าพลิ้วไหวร่วมแสดงความยินดีเช่นกัน..


    วันนี้เธอจะต้องจดจำสถานที่ที่เคยบอกรักครั้งแรกได้ตลอดไป
    ทุกครั้งที่มองเธอจะเห็นเราเคยนั่งอยู่ตรงนี้

    ฉัน..ก็แค่ผู้หญิงธรรมดา
    เมื่อต้องเสียน้ำตา ก็ต้องเอาคืน ไม่จำเป็นต้องสน ว่าผลจะออกมาเช่นไรในตอนท้าย
    ยามที่ต้องเจ็บปวดแค่อยากให้รู้สึกเหมือนกันเท่านั้นเอง ความรักไม่สำคัญอีกแล้ว
    มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรี เมื่อใช้รักทำร้ายกันมากเกินไปจำเป็นต้องปล่อยไปเพราะหัวใจสำคัญกว่า..

    เมื่อเรียนรู้ที่จะเจ็บ ต้องเรียนรู้ที่จะจำ และรู้จักรักตัวเอง

    บังคับใจคนอื่นไม่ได้ ก็ต้องรู้จักปล่อยวางหัวใจตัวเอง เจ็บให้น้อยลง ความรักไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต
    แต่ก็ทำให้ชีวิตเล็กๆสดใส เมื่อถึงคราวต้องจากไป ไม่ถึงกับตายสักหน่อย ชีวิตยังขับเคลื่อนได้


    ฉากชีวิต..เอาคืน

    ตั้งแต่นาทีนี้เป็นต้นไป..แม้เส้นขนานที่ไม่มีทางจะบรรจบกันได้ เราก็ยังเดินไปในทิศทางเดียวกัน

    ในวันที่เธอบอกลา ฉันจะไม่ฟูมฟาย ฉันจะต้องมีชีวิตที่ดีขึ้น ดีขึ้น ดีขึ้น
    ฉันไม่ได้ให้อภัยคนที่เลิกราไปมีคนอื่น แล้วยังมาแสดงอาการห่วงใยดูแล
    เสมือนยังอยู่ในฐานะเดิมอย่างไม่รู้สึกรู้สา


    ?เสียเวลานั่งตรงนี้นานพอแล้ว เค้าไปละนะ? ฉันยิ้มให้เธอผ่านสายตา
    เดินจากเธอมาจากเก้าอี้ม้านั่งตัวยาว เธอนิ่งมองฉันผ่านหยดน้ำตาที่พร่าเลือน...

    คนที่มีชีวิตอย่างสงบสุข คือคนที่เดินผ่านความเจ็บปวดมาได้อย่างงดงาม...

    ก่อนนั้น
    เวลาไม่มีเธอ
    โลกยังหมุนอยู่แต่หัวใจฉันหยุดเดิน
    เวลาของฉันหยุดอยู่ที่ความเจ็บปวด
    เธอยังใช้ชีวิตเริงร่า ในขณะที่ฉันมีน้ำตา
    มันยุติธรรมแล้วหรือ

    จากนี้
    เวลาไม่มีเธอ
    โลกยังหมุนอยู่หัวใจของฉันจะก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับโลก
    เธอจะร่าเริงกับใครก็ช่าง ฉันจะยิ้มให้ได้
    ไม่มีประโยชน์ที่จะผูกใจไว้ที่เธอ
    เธอจะได้เห็นว่า ฉันมีความสุขแค่ไหน เวลาที่ไม่มีเธอ


    กล้องค่อยๆถอยห่างออกมา
    จบที่ภาพกว้างของสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
    มีเก้าอี้ม้านั่งตัวยาว..ว่างเปล่า
    มีตัวหนังสือภาษาไทยลายเส้นค่อยๆชัดเจนขึ้น...จบบริบูรณ์

    ชีวิตจริง..บางครั้งก็ไม่ต่างจากละคร
    บางที..ความรักก็ต้องจัดฉากกันบ้าง

  2. #2
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ คนเมืองเกิน
    วันที่สมัคร
    Nov 2007
    กระทู้
    70
    ชอบนะครับ ให้นึกถังสมัยมัธยม ที่พยายามเขียนเรื่องรักๆ แต่เรื่องนี้ มันแสดงถึงวัยวุฒิ และการมองโลก ชอบครับ เอามาอ่านอีกนะ
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย คนเมืองเกิน; 26-05-2009 at 14:50.

  3. #3
    ศิลปิน,ช่างภาพอิสระ สัญลักษณ์ของ เพ็นนี
    วันที่สมัคร
    May 2009
    ที่อยู่
    Bangkok
    กระทู้
    1,308
    บล็อก
    2
    กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ คนเมืองเกิน
    ชอบนะครับ ให้นึกถังสมัยมัธยม ที่พยายามเขียนเรื่องรักๆ แต่เรื่องนี้ มันแสดงถึงวัยวุฒิ และการมองโลก ชอบครับ เอามาอ่านอีกนะ
    เรื่องนี้มันเกิดขึ้นนานแล้ว...ที่หยิบมาเขียนใหม่เพราะดันนึกถึงสมัยเรียนเขียนบท
    ขอบคุณนะค่ะอ้ายคนเมืองเกิน..ที่ชอบ

  4. #4
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ แจ่มใสยิ้มสวย
    วันที่สมัคร
    Mar 2009
    ที่อยู่
    USA
    กระทู้
    961
    บล็อก
    18
    โอ้ สุดยอด ค่ะ สุดยอด จริงๆ ค่ะ อุ้ย อยากเรียนด้วยจัง เขียนบท เคยอยากทำ

  5. #5
    ละไมฝน
    Guest
    มากด้วยฝีมือจริงๆ

  6. #6
    ฝ่ายเทคนิค และถ่ายทอดสด สัญลักษณ์ของ อาวอ้วนเมืองยศ
    วันที่สมัคร
    Apr 2010
    ที่อยู่
    เมืองบั้งไฟ
    กระทู้
    1,513
    อืม ลืมเบิดไปน้อ วิทยายุทธ ได้ฝึกฝนแน่บ่หละ เขียนให้จักเรื่องแน่เป็นหยัง อิอิ

  7. #7
    เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ สัญลักษณ์ของ ลุนนี ศรีเกษ
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    ที่อยู่
    ศรีสะเกษ กรุงเทพ จอมเทียนชลบุรี
    กระทู้
    789
    บล็อก
    1
    ฮ่วยยยยยยยยยยยย ว่าตะเรื่องจริง หลงดีใจนำนางเอกยุ ว่าเพิ่นตัดสินใจถืกที่ดีดโตเองออกมาจากการผิดศีลข้อสาม มันเป็นนิยายซั่นบ้อออออออออออออออออออจ้า

  8. #8
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ หนุ่มน้ำยืน
    วันที่สมัคร
    Sep 2007
    ที่อยู่
    sathon bangkok
    กระทู้
    236
    บล็อก
    2
    เมื่อเรียนรู้ที่จะเจ็บ ต้องเรียนรู้ที่จะจำ และรู้จักรักตัวเอง มักคักประโยคนี้ :l-:l-

  9. #9
    ศิลปิน,ช่างภาพอิสระ สัญลักษณ์ของ เพ็นนี
    วันที่สมัคร
    May 2009
    ที่อยู่
    Bangkok
    กระทู้
    1,308
    บล็อก
    2
    ดีดออกมาได้นานแล้วค่ะคุณป้า 2 ปีกว่าแล้ว

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •