วิปโยคโศกเศร้าเขาทอดทิ้ง
ใจรักจริงคนทอดทิ้งหยิ่งใจร้าย
คำเคยบอกกลายเป็นหลอกอย่างง่ายดาย
หลอกทำลายได้ลาจากพรากทิ้งไป
ยามอยู่ใกล้มักไม่เห็นคุณค่า
ห่างไกลตาค่อยรู้ว่าน้ำตาไหล
คิดถึงนักเพราะว่ารักและห่วงใย
เขาทิ้งไปใจอาวรณ์นอนระทม
ความพลัดพรากจากไกลพาใจคิด
ในดวงจิตไม่เหลือมิตรคิดว่าสม
ทนเดียวดายทั้งใจกายร้าวระบม
มือพนมอ้อนวอนฟ้าเรียกหาแต่เธอ
Bookmarks