ตึ๋ง ตึง Display บนหน้าจอคอมพิวเตอร์กระพริบขึ้น
ฉันคลิ๊กดูที่แถบสีส้ม....
??..? แค่คำทักทายฉันก็รู้แล้วว่าไม่ใช่เธอ แม้จะเป็น MSN ของเธอก็ตาม
?ตอนนี้พี่อยู่ข้างนอก.....อาจจะใช้เอ็มพี่คุยกับเธอ เธอจะตอบหรือไม่ตอบก็ได้น่ะ?
เขาเพิ่งจะโทรบอกฉันเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้า จากตู้โทรศัพท์ริมทาง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเตือนจากมือถือดังให้รู้ว่ามีข้อความเข้า
?ฉันเอง..ตอนนี้ฉันกำลังมีความสุข..กับเขา? อ่านจบฉันวางมือถือลง ทำงานตามปกติ


..ในเมื่อฉันยอมปล่อยเขาให้ไปกับเธอ.. ทุกอย่างก็หน้าจะจบ
..ในเมื่อฉันอยู่ของฉันดีๆ จะมาระรานกันทำไม
..ในเมื่อฉันเป็นฝ่ายเจ็บแต่ยังถูกระราน..ฉันก็ไม่จำเป็นต้องทน

ครั้งนั้น..เขาเป็นฝ่ายบอกลา เพื่อไปรับผิดชอบต่อการกระทำ ที่ผิดพลาด ระหว่างเธอกับเขา
เธอประกาศให้ใครต่อใครรู้ว่าเธอคือ..ผู้ชนะ
เธอคือคนที่ครอบครองหัวใจและร่างกายของเขา
และต่อแต่นี้ไปเธอจะเป็นฝ่ายจูบลาเขาก่อนนอน..
ข้อความ..หลับฝันดีนะ..ที่ส่ง SMS ไม่มีความหมายแล้ว
เธอบอกไม่ต้องส่งข้อความอะไรมาทั้งนั้น..ข้อความที่ฉันส่งไป..เธอลบออกหมดแล้ว
เขา..ไม่ได้อ่าน และก็จำเบอร์ฉันไม่ได้แล้ว..


1 เดือนผ่าน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
?เรากำลังจะแต่งงานกัน? ฉันอ่านข้อความนี้พร้อมกับยิ้มเล็กๆ


เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
..เขา..ที่เธอบอกว่าจำเบอร์ฉันไม่ได้แล้ว..เป็นคนโทรมาบอกเอง
ตอนนั้น..ฉันร้องไห้จริงๆ ร้องไห้ตั้งแต่รถออกจากราชภัฎฯ
วันนั้นฉันไปเข้าค่ายการถ่ายภาพที่เขาใหญ่..เพื่อนร่วมคณะฯ ต้องคอยปลอบ

คนจะไปยังอาลัยกันอีก...
ฉันไม่ได้เสียใจที่เธอจะแต่งงานกับเขา..
ฉันไม่ได้เสียใจที่เขาเลือกเธอไม่เลือกฉัน
แต่ฉันเสียใจที่เขายังอาวรณ์ฉันอยู่..
ฉันเสียใจที่เขาบอกว่า..ยังรักฉันเสมอ
ฉันเสียใจที่คำพูดของเขามันต่างจากการกระทำ

ถึงตัวห่างแต่ใจยังรักเธอ.....ถึงตัวห่างแต่ใจยังรักเธอ
เพ้อเฝ้าเพ้อ ถึงเธอคนเดียว ดวงชีวีพี่แทบมลาย..

เพลงขอทานน้อยของมาลีฮอนน่า ดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือ
เป็นเพลงที่เขาเป็นคนตั้งไว้ เพื่อให้ฉันได้รู้ว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่เขาชอบ
เวลาที่เขาโทรเข้ามาก็จะได้รู้กัน..

ฉันปล่อยให้โทรศัพท์ดังหลายๆครั้งโดยไม่กดรับ ฉันมั่นใจว่าเป็นเธอ ไม่ใช่เขา..

เธอจะรู้ไหม..เขาของเธอที่เธอบอกว่าจำเบอร์ฉันไม่ได้
เธอจะรู้ไหม..เขาของเธอยังโทรหาฉันทุกครั้งที่เขาอยากโทร
เธอจะรู้ไหม..สิ่งที่เธอพยายามทำลายมันทำให้มิตรภาพระหว่างเขากับฉันเหนียวแนนกว่าเดิม


ความคิดมันผุดขึ้น..ในเมื่อเธอคิดว่าเธอชนะฉันแล้ว..จะยังโทรมาระรานฉันทำไม
ฉันทนให้เธอระรานฉันฝ่ายเดียวไม่ได้แล้ว

?ฮัลโหล..ค่ะ? ฉันกดโทรศัพท์รับสาย
?ฉันเอง..ไม่ใช่เขา?
?อ๋อค่ะ..ว่าไงค่ะ?
?ไม่มีอะไรฉันแค่จะโทรมาบอก ว่าตอนนี้ฉันกำลังมีความสุข
อิจฉาฉันไหมล่ะที่ได้อยู่กับเขาตลอดเวลา ได้แต่งงานกับเขา
เราจะมีลูกด้วยกัน.................................................?
ฉันฟังเธอโดยไม่ได้พูดอะไรออกมานานนับ 10 นาที

?ฉันไม่อิจฉาเธอหรอกน่ะ เพราะฉันก็เคยมีช่วงเวลานั้นเหมือนกัน
ความสุขของฉันไม่มีใครแย่งไปได้ ถ้าเธอคิดว่าความสุขที่เธอมี
ทำให้ฉันต้องอิจฉา เธอลองทบทวนดูก็แล้วกัน เธอบอกว่าเธอลบเบอร์ฉันออกจากเครื่อง
แต่เขายังโทรหาฉันทุกครั้งที่เขาอยากโทร เธอคิดว่าเขาลืมฉันแล้วจริงๆหรือ
เธอกลับไปทบทวนดูเองก็แล้วกัน เธอเป็นผู้ชนะจริงหรือเปล่า?
?กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด.....? เสียงที่เธอกรี๊ดร้องออกมา
ทำให้ฉันรู้ว่าจริงๆแล้วความรู้สึกของคนที่เรียกตัวเองว่า..ผู้ชนะ..เป็นเช่นไร

ฉันกดโทรศัพท์วางหู...ครั้งนี้คงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอโทรมา

ฉากชีวิต...เธอหรือคือผู้ชนะ

7 ปีผ่านไป..เธอจะรู้ไหม ว่าเขายังโทรหาฉันทุกเทศกาล ปีใหม่ วาเลนไทน์ วันเกิดฉัน
เธอได้เขาไป แต่เขาไม่เคยลืมมิตรภาพระหว่างเราเลย ทั้งๆที่มิตรภาพนี้ฉันไม่ได้อยากรับ
มิตรภาพที่เขายัดเยียดให้ ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่งตรงเก้าอี้ม้านั่งตัวยาว..ตัวนั้น
มันกลับกลายเป็นมิตรภาพที่สวยงาม..