สลักบนหิน
ชายสองคนเป็นเพื่อนกันทั้งสองเดินผ่านทะเลทรายไปด้วยกัน ระหว่างทางเกิดการโต้เถียงกันอย่างรุนแรง ฝ่ายหนึ่งทนไม่ไหวตบหน้าเพื่อนอย่างแรง...คนที่ถูกตบก็ไม่โต้ตอบ..แต่เขียนลงพื้นทรายว่า
? วันนี้..ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า?
ทั้งสองยังคงเดินไปด้วยกัน...จนกระทั่งถึงแหล่งน้ำ ชายที่ถูกตบหน้าลงไปอาบน้ำแต่เพราะความเหนื่อยหมดแรงและจมน้ำ..เพื่อนคนนั้น ก็เข้ามาช่วยชีวิต สิ่งที่เขาทำทันทีคือการสลักคำว่า
?วันนี้...เพื่อนรักช่วยชีวิตฉันไว้?
เพื่อนคนนั้นไม่เข้าใจจึงถามว่า....
? เมื่อถูกฉันตบหน้า เธอเขียนบนพื้นทราย..แล้วเมื่อครู่ทำไมจึงต้องสลักบนหิน? ชายคนที่รอดชีวิตกล่าวตอบ
?เมื่อถูกเพื่อนรักทำร้าย..เราควรเขียนมันไว้บนพื้นทราย..สายลมแห่งการให้อภัย..จะช่วยทำหน้าที่พัดผ่านไป...และจะลบล้างไม่เหลือ..แต่เมื่อสิ่งดีบังเกิดขึ้นเราควรสลักไว้บนพื้นก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ...แม้จะมีสายลมที่แรงเพียงใด..ก็มิสามารถทำลายได้?
(จาก หนังสือพุทธศาสน์ชัยภูมิ 2552 )
Bookmarks