มื้อที่อ้ายและน้อง ได้ครองฮัก ปักใจกัน สายสัมพันธ์ วันแสนหวาน จั่งน้ำตาลมาโฮยต้อม
อ้ายกะยอมจนเหมิดสิ้น ซักเสื้อสิ่นบ่ได้ว่า ยามอยากกินช้างม้า อ้ายกะฆ่ามาสู่เธอ
นี่หล่ะเด้อความฮักอ้าย จักแม่นหน่ายกันแนวได๋ บาดเทื่อไปพ้อเขา อ้ายซ่ำเมาน้อยาโป้
จนว่าโซเซซึมเศร้า อ้ายหล่ะเยาปานหมาจ่อย ลมพัดผ่านน้อย ๆ กะหลอยล้มดอกเหมื่อยแฮง
คนแข็งแรงมาเหมื่อยม้อย จนซื่อจ่อยพุ้นเด้อสาว โตขาว ๆ กะเลยดำ ซ้ำตาขาวมาแทนจ้อย
มะเลิศลอยแทะน้อหล่า เจ้าซ่างป๋าไปมีใหม่ ได้ตำแหน่งนางสาวไทย หลงทิ่มไผให้นั่งเศร้า
เจ้าลืมอ้ายหนุ่มมอร์เตอร์ไซด์วิน ติเดียวหนิแมะ โอ๊ยเจ็บคัก
เขียนหยอก ลุงทิดจ่อย ซื่อ ๆ ดอกเด้อครับ อย่าเคียดอย่่าสูนให้กันเด้อ ขะหน่อย ฮ่า ๆ
Bookmarks