ข้อน่ารู้จากพระไตรปิฎก - 5. ภิกษุมีกัลยาณศีล กัลยาณธรรม กัลยาณปัญญา
"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! ภิกษุผู้มีกัลยาณศีล(ศีลอันดีงาม) กัลยาณธรรม(ธรรมอันดีงาม) กัลยาณปัญญา(ปัญญาอันดีงาม) ย่อมเป็นผู้เสร็จธุระ อยู่จบพรหมจรรย์ในพระธรรมวินัย เราเรียกว่าอุดมบุรุษ
1. ภิกษุเป็น ผู้มีกัลยาณศีล คือ ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ มีศีลสำรวมในปาฎิโมกข์ (ศีลที่สำคัญของภิกษุ) สมบูรณ์ด้วยอาจาระและโคจร (มารยาทและการไปแต่ในแต่ที่ที่สมควร) เห็นภัยในโทษเล็ก ๆ น้อย ๆ สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอชื่อว่ามีกัลยาณศีลดั่งกล่าวมานี้แล
2. ภิกษุผู้มีกัลยาณศีลดั่งเดิมแล้ว จะชื่อว่ามีกัลยาณธรรมอย่างไร? ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ประกอบเนื่อง ๆ ซึ่งการอบรมธรรม อันเป็นไปในฝ่ายแห่งการตรัสรู้ 37 ประการอยู่ เธอชื่อว่ามีกัลยาณธรรมดั่งกล่าวมานี้แล
3. ภิกษุผู้มีกัลยาณศีล กัลยาณธรรมดั่งนี้แล้ว จะชื่อว่ามีกัลยาปัญญาอย่างไร? ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ ทำให้แจ้งเจโตวิมุต (ความหลุดพ้นเพราะสมาธิ) ปัญญาวิมุต (ความหลุดพ้นเพราะปัญญา) อันไม่เป็นอาสาวะ ด้วยปัญญาอันยิ่งใหญ่ของตนในปัจจุบันอยู่ ชื่อว่ามีกัลยาณปัญญาอย่างนี้แล
ภิกษุผู้มีกัลยาณศีล กัลยาณธรรม กัลยาปัญญาดั่งนี้แล้ว ชื่อว่าสำเร็จธุระอยู่จบพรหมจรรย์ เราเรียกว่าอุดมบุรุษ
Bookmarks