ที่รักที่ยังไม่รู้จัก

แรสีรุ้งเรืองตะวันบรรเจิดรุ้ง
ทักท้องทุ่ง ทอทิวเขา ทอดเงาป่า
มิ่งมหาวารีรี่ไหลมา
ดุริยางค์สุริยายังแผ่วยิน
ตื่นสิ! ฟังสิ! ที่รัก
จุมพิตอาณาจักรพักถิ่น
คลอสังคีตเสาวคนธ์บนแผ่นดิน
ดื่มหยาดรินแห่งรักจากดวงใจ
โพ้นหมอกขาวเมฆเข้มเคลียยอดเขา
ชุ่มหยาดน้ำ โอบลำเนา เช้าวันใหม่
เด็กยังร้องเพลงผ่านม่านฟ้าไกล
เหมือนยอดหญ้าเยาว์วัยไหวเบิกบาน
ต้นหมากรากไม้ ยังเป็นมิตร
ให้ชีวิต เลี้ยงชีวิต ผลิตอาหาร
ทุ่งนาป่าเขา ยังเนานาน
ต้นน้ำลำธาร ยังเป็นธรรม
ยังมีไทในเขตที่เธอคิด
ยังมีมิตรในหญ้าที่เธอย่ำ
ยังมีรักในใจให้จดจำ
ยังมีรุ้งฝนร่ำระบำตะวัน
รักสีรุ้งทั้งเจ็ดเงาเพชรพร่าง
รักน้ำค้างมุกคมกลมหยดกลิ้ง
รักฝันฉ่ำยามเช้าลำเพาพริ้ง
รักมิตรยิ่งหมายอยู่กู้วิญญาณ
ที่รัก-แม้ยังไม่รู้จัก
ที่แอบรักเพราะลึกซึ้งถึงแก่นสาร
ฟังสิ ที่รัก ใจจักรวาล
ยังเพรียกกู่ฤดูกาลผ่านใจเธอ!
(Psaekim)