เกิดมาแล้ว..เราต้องอยู่..สู้ชีวิต"
จวบชีพปลิด..โรยร่วง..หมดห้วงฝัน
เมื่อชีพอยู่..ต้องทายท้า..กล้าประจัญ
มุ่งฝ่าฟัน..พิสูจน์ค่า..ราคาคน

ชีวิตเรา..เวลาเหลือ..เผื่อไม่มาก
แม้ลำบาก..เพียงไร..อย่าได้บ่น
ต้องต่อสู้..ด้วยลำแข้ง..แห่งตัวตน
จึงเกิดผล..งดงาม..ตามต้องการ

ธรรมดา..มนุษย์นี้..ทุกชีวิต
ชอบค้นคิด..ชอบจินตนา..บ้างบ้าฝัน
มีมากมาย..ผู้ชี้ทาง.."ฝ่าทางตัน"
ยังอยากดั้น..ก้าวย่าง.."ทางไม่ชี้"

ความเป็นตัว..ของตัว..แม้มัวมืด
จึงอยากยืด..ก้าวย่าง..อย่างศักดิ์ศรี
มิยอมหยุด..ยืนหลับ..อยู่กับที่
ในบางที..แม้อาจเฉื่อย..เหนื่อยเต็มทน

อย่าทดท้อ..หากความหวัง..ยังยั้งอยู่
ต้องลองสู้..ปักหลัก..ดูสักหน
อาจมีบ้าง..ประสบ..ความทุกข์ทน
อย่าล้าจน..หมดเข้มแข็ง..หมดแรงใจ

"เกิดมาแล้ว..เราต้องอยู่..สู้ชีวิต"
หากพินิจ..มองเห็นทาง..สว่างใส
จำต้องอด..และทน..ดิ้นรนไป
จะแลเห็น..ความวิไล..ในตัวตน

นี่แหละหนา..คือ"ค่า..แห่งชีวิต"
ยากเพียงนิด..อย่าละเมอ..เพ้อพร่ำบ่น
ก้าวต่อไป..เยื้องย่าง..อย่างอดทน
สมกับค่า..ความเป็นคน.."ค้นถูกทาง".....