ระหว่างใจ กับ ระยะทาง

[maanoy]

ระหว่าง ใจ กับ ระยะทาง
โดยหมาน้อย
เหนื่อยเหลือเกินเดินทางร้างแรมรอน
หนทางจรเดินเดี่ยวเปลี่ยวใจแสน
เหงื่อรินหยดใจรันทดหดเหี่ยวแทน
ถนนแดนแสนหล้าตามหาเธอ

ใจเริ่มหวั่นสั่นอกสะทกเร้า
หลงมัวเมาเหมาใจให้เสมอ
หวังรักวันรักมุ่งมาดคงสมเจอ
หวังหรือเพ้อจึงเดินเพลินเผลอใจ

ก้าวที่พันฉันเดินวิ่งสิ่งตามหา
แต่ทว่าสิ่งที่ค้นดั้นด้นให้
เสียน้ำตาเวลาที่ให้ไป
หลงหัวใจเดินเพลินเกินกำลัง

หยุดเสียทีทางที่เดินยิ่งไกลห่าง
เลิกเดินทางตามรักสักเพียงครั้ง
หมดเรี่ยวแรงสิ้นหวังไร้พลัง
รักที่หวังพังลงขอปลงใจ

ยิ่งเดินหายิ่งห่างร้างไร้ภักดิ์
ยิ่งใจรักทรวงยิ่งตรมขมไฉน
ยิ่งรีบเดินเหมือนรุมสุมด้วยไฟ
ยิ่งมอบให้ใจเราเศร้าเหลือดี

ทางเส้นนี้พอกันที่ ณ.ใจฉัน
ตรงที่นั้นขอหยุดอยู่กับที่
ไม่ขอตามถามไถ่ไขฤดี
สิ้นสุดทีใจเลิกทนถนนเดิน

[maanoy]

ผีเสื้อน้อยกลอยใจใสเริงรื่น
..ถวิลชื่นสัญจรรอนแรมไร้
....ระเริ่งกลิ่นประทินดอมในแดนไพร
.........เพลินวิไลไพรพฤษ์พงพนา
.............ปีกใบบางกางล่อนบินโฉบเฉี่ยว
ถลาเลี้ยวเกี้ยวหยอกดอกไม้พรรณพฤษา
เด็ดดอมดมชมกลิ่นมวนมาลา
ช่อผกาบานเบ่งรับขับลำเนา
เพลงขับกล่อมดมดอกจากผู้พึ้ง
เสียงอื้ออึงผึ้งตอมดอมหยอกเย้า
เสียงเพลงกล่อมผสมพรมขัดเกลา
นุ่มบางเบาเคล้ากลิ่นประทินงอน
หอมเจ้าเอ่ยหอมดอกไม้นานาพรรณ
ลานแบ่งปันผสานสมภิรมย์ซ้อน
เห็นผีเสื้อขยับปีกสยายร่อน
เย้าหยอกต้อนเกษา.....น่าภิรมย์
โดย หมาน้อย เชอเลง