คนไทยกับภาษาไทย (ข )
ขมุกขมัว
อ่านว่า ขะ-หฺมุก-ขะ-หฺมัว หมายถึง มืดๆ มัวๆ , โพล้เพล้, จวนค่ำ,จวนมืด มักเขียนผิดเป็น ขะมุกขะมัว
ขมีขมัน
อ่านว่า ขะ-หฺมี-ขะ-หฺมัน หมายถึง รีบเร่งในทันทีทันใด มักเขียนผิดเป็น ขะมีขะมัน
ขมุบขมิบ
อ่านว่า ขะ-หฺมุบ-ขะ-หฺมิบ หมายถึง อาการที่ริมฝีปากเผยอขึ้นลงโดยเร็วอย่างกระซิบ มักอ่านผิดเป็น ขะ-มุบ-ขะ-มิบ
ขยะแขยง
อ่านว่า ขะ-หฺยะ-ขะ-แหฺยง หมายถึง เกลียดเมื่อได้เห็นหรือถูกต้องสิ่งที่สกปรก น่ารังเกียจ หรือน่าเกลียดน่ากลัว หรือเมื่อนึกถึงสิ่งนั้น มักเขียนผิดเป็น ขยะขแยง
ขยุกขยิก
อ่านว่า ขะ-หฺยุก-ขะ-หฺยิก หมายถึง ไมอยู่นิ่งๆ ขยับไปขยับมา มักเขียนผิดเป็น ขะยุกขะยิก
ขริบผม
หมายถึง ใช้ตะไกรตัดเล็มผม มักเขียนผิดเป็น ขลิบผม
ขลิบผ้า
หมายถึง เย็บหุ้มริมผ้าและของอื่นๆ เพื่อกันลุ่ยหรือเพื่อให้งาม มักเขียนผิดเป็น ขริบผ้า
ขริบ
อ่านว่า ขฺริบ หมายถึง ตัดเล็มด้วยตะไกร มักอ่านผิดเป็น ขะ-หฺริบ
ขว้างค้อน
อ่านว่า ขฺว้าง-ค้อน หมายถึง ชื่องู ๒ ชนิด คือ งูกะปะ (Calloselasma rhodostoma) ในวงศ์ Viperidae และ งูปลิง (Enhydris plumbea) ในวงศ์ Colubridae ทั้ง ๒ ชนิดเมื่อตกใจจะดีดตัวแทนการเลื้อยไปได้ในระยะสั้นๆ มักเขียนผิดเป็น ขว้างฆ้อน
ขะมอมขะแมม
อ่านว่า ขะ-มอม-ขะ-แมม หมายถึง เลอะเทอะ, เปื้อนเปรอะ, กระดำกระด่าง มักเขียนผิดเป็น ขมอมขะแมม
ขะมักเขม้น
อ่านว่า ขะ-มัก-ขะ-เม่น หรือ ขะ-หฺมัก-ขะ-เม่น หมายถึง ก้มหน้าก้มตาทำ มักเขียนผิดเป็น ขมักเขม้น
ขะมุกขะมอม
อ่านว่า ขะ-มุก-ขะ-มอม หมายถึง เปรอะเปื้อนมอซอ มักเขียนผิดเป็น ขมุกขะมอม
ขัณฑสกร
อ่านว่า ขัน-ทด-สะ-กอน หมายถึง น้ำตาลกรวด, เครื่องยาไทยอย่างหนึ่ง มักเขียนผิดเป็น ขันทสกร
ขัณฑสีมา
อ่านว่า ขัน-ทะ-สี-มา หมายถึง เขตแดน มักเขียนผิดเป็น ขันทสีมา
ขับไม้บัณเฑาะว์
อ่านว่า ขับ-ไม้-บัน-เดาะ หมายถึง วิธีบรรเลงอย่างหนึ่ง มักเขียนผิดเป็น ขับไม้บัณเฑาะก์
ข้าวราดแกง
อ่านว่า ข้าว-ราด-แกง หมายถึง อาหารแบบไทยชนิดหนึ่ง มักเขียนผิดเป็น ข้าวลาดแกง
ไข่มุก
อ่านว่า ไข่-มุก หมายถึง วัตถุมีค่า ลักษณะกลมๆ เกิดจากหอย มักเขียนผิดเป็น ไข่มุข, ไข่มุกต์
ขโมย
อ่านว่า ขะ-โมย หมายถึง ผู้ลักทรัพย์ มักเขียนผิดเป็น ขะโมย, โขมย
เข้าฌาน
อ่านว่า เข้า-ชาน หมายถึง ทำใจให้สงบตามหลักทางศาสนา มักเขียนผิดเป็น เข้าฌาณ
ขาดดุล
หมายถึง ปริมาณเงินที่ส่งออกนอกประเทศสูงกว่าปริมาณเงินที่นำเข้าในประเทศ มักเขียนผิดเป็น ขาดดุลย์
ข้าวเจ้า
อ่านว่า ข้าว-เจ้า หมายถึง ชื่อข้าวพันธุ์หนึ่งของชนิด Oryza sativa Linn. เนื้อเมล็ดใส ใช้หุงเป็นอาหาร เมื่อหุงแล้วเมล็ดมักร่วนและสวย มีชื่อต่างๆ กัน เช่น ข้าวปิ่นแก้ว ข้าวมันปู มักเขียนผิดเป็น ข้าวจ้าว
Bookmarks