ดอกไม้สมยอมมือที่มองไม่เห็น
.............................
นานมาแล้วมวลดอกไม้งามพิสุทธิ์
เปรียบประดุจจิตวิญญาณที่บานฉ่ำ
ชูดอกกล้าท้าอำนาจอันมืดดำ
ถูกเหยียบย่ำบนลานโศกให้โลกลือ
......................
มวลดอกไม้พลีดอกลงกับดิน
มิจักสิ้นอุดมการณ์อันสัตย์ซื่อ
ต้านอำนาจอำมะหิตเพียงหยิบมือ
ลืมแล้วหรือชัยชนะแห่งดอกไม้
..........................
ดอกไม้งามวันนี้มีความคิด
เพียงเศรษฐกิจขวิดล้มระงมไห้
เจ้าเหลียวหน้าแลหลังระวังภัย
เหมือนดอกไม้ไร้ดินเหนี่ยวเยียวยาฝัน
................................
ท่ามกลางวิกฤตแห่งปัญหา
ฉกาจฉกรรจ์ล้าแรงจะแข็งขัน
หยัดยืนอยู่บนดินแล้งแห่งอธรรม์
ภู่ผึ้งหยันดอกไม้งามไร้หนามคม
..............................
ทิ้งกลีบขาวหอมละมุนให้สูญหาย
ใต้กรวดทรายละลายค่าน่าขื่นขม
มิเหลือรูปกลิ่นละไมให้ดอมดม
เมื่อเจ้าก้มหัวให้ใครสั่งการ
................................
เจ้าสมยอมกับมือที่มองไม่เห็น
จึงหลบเร้นเป็นผู้นำสองมาตรฐาน
ดอกไม้งามชูไสวในมือมาร
แม้นเบ่งบานก็มิชอบระบอบธรรม
............................
ละไมฝน
Bookmarks