กะกลอนเก้าบ่าวใจเหงาผัดมาว่า
คึดฮอดนางน้องหล่าแลงเช้าสู่ย่างตีน
ยามอ้ายบินลัดฟ้าจากเกาหลีย้านบ่แว่
ย้านแต่แวลงซ่ง ย้านแต่ลงหาซ้อน หงส์คำส่วยว่าฝั่งหนอง
ชาติเชื้อคองต่ำไต้ โตดำตีนก่ำ งามบ่ส่ำนางหงส์ ผุอาจองค์ลอยฟ้า ดอกเด้อบ่าวพีเหงาอิอิ
กะกลอนเก้าบ่าวใจเหงาผัดมาว่า
คึดฮอดนางน้องหล่าแลงเช้าสู่ย่างตีน
ยามอ้ายบินลัดฟ้าจากเกาหลีย้านบ่แว่
ย้านแต่แวลงซ่ง ย้านแต่ลงหาซ้อน หงส์คำส่วยว่าฝั่งหนอง
ชาติเชื้อคองต่ำไต้ โตดำตีนก่ำ งามบ่ส่ำนางหงส์ ผุอาจองค์ลอยฟ้า ดอกเด้อบ่าวพีเหงาอิอิ
ว่าน้อหล่าคำนาง...
แม่นบ่อสวยล้นฟ้าคือจั้งดอกนางหงษ์
ใจอ้ายประสงค์แล้วแม่นบ่อแคล้วกันดอกนาง
ใจประสงค์สร้างจังเดินทางมาพ้อกัน
เคยทำบุญฮ่วมชาติเคยตักบาตรฮ่วมขัน
ชาตินี้นั้นฮักมั่นนางคนเดี่ยว.....หล่านางเอ้ย
หล่าคำเอ๋ย.......
ยามเมื่อไกลไลหน้าห่างตาเจ้าเนื้ออุ่น
ไกลแม่คุณซู้บักอ้ายฤทัยเศร้าดอกหม่นหมอง
คึดฮอดเด้...คึดฮอดนวลนาถน้องนอนนั่งสังมาอุก
หัวใจเอ๋ย....เป็นหยังหนอคือสังมาเป็นทุกข์อยู่ซุวันบ่เห็นเจ้า
หรือแม่นมีคนเฝ้าแลงงายแล้วบ้อหัวใจน้องจั่งลืมพี่
หล่าคำเอ๋ย....ขอให้เห็นใจบ้างทางอ้ายผู้ห่วงหา.....แหน่ถ้อน
เผิ่นว่าช้างจากช้างไกลห่างกะยังกลับ
หงส์กับหงส์บินลาลับกะยังมีดอกวันพ้อ
ปอกับฝ้ายสานทอพ้อกันอยู่
แต่ว่าอ้ายจากซู้ยามพ้อผัดบ่มี
เจ้าผุฟืมซาวห้าขันดีดอกเนื้อถี่
ย้านแต่หมี่บ่สมฝ้ายฟืมเจ้ากะเล่าลืม
ว่าน้อหล่าคำนางเอ้ย...
อ้ายมันบุญน้อยต้ำต้อยไร้วาสนา
ศักดินาเพียงกาบ่อคู่ควรน้อเที่ยมหงษ์
ฮูยุดอกคนคืออ้ายคือซิบ่อสมน้อตั้วเจ่า
ต้องทนเหงาอยู้ผู้เดี่ยวเปลี่ยวเอกา
หล่าคำเอ้ย...อยากสิเผยคำเว้า ให้เจ้าเบิ่งจักกะหน่อย
จากหัวใจคนต่ำต้อย ขอหลอยเว้าว่าคิดถึง
แม่นสิบ่ลึกซึ้ง กินใจคือไผเพิ่น
ทางหัวใจอ้ายกะเอิ้น ว่าเกินร้อยตั๊วะละนาง
บ่เคยลืมลาล้าง บ่เคยห่างความคิดถึง
แม่นสิมีลูกหนึ่ง กะสินำไปปอง
แม่นสิมีลูกสอง กะสินำไปถ่า
มีลูกสี่ลูกห้า ผีปอบเข้า ผัวเจ้าหากสิตาย (บ่ได้แซ่งเด้อ)
อ้ายสิพายถงขึ้น เทิ่งเฮือนเลี้ยงลูกเก่า
ลูกกกเขาสิเอิ้นพ่อน้า ลูกหล่าเขาสิเอิ้นพ่อแท้ ตามถ่อนบ่ว่าหยังดอก..นางเอ้ย
โอ้ว..ว.....ม่วนหลายแท่ ๆ...คัก ๆ :b-b:g-
หล่าคำเอ๋ย...
เจ้าผู้เฮือสะเภากว้าง เดินทางไกลวาทใหญ่
น้ำฮ่องใสห้วยน้อย บ่คอยให่ได้ล่วงเดิน
เจ้าผู้เกินพะองแก้ว แนวสูงบ่กล้าไต่
ย้านแต่ไหลคาดลาดล้ม โคมหญ่าคาบดิน
เจ้าผู้อินทร์เหลาปั้น ฉวีพรรณฟ้าหยาด
มณีชาติสิ่งแก้ว เห็นแล้วสว่างตา
ปุริสสาเสมออ้าย บ่มีหมายสิได้ฮ่วม สาแหลว
ฝากแต่ความส่งน้อย นางหล่าว่ากลอน
นำจักบาดแหน่ เหอ ๆ ๆ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
หล่าคำเอ๋ย......
ยามเมื่อคิดฮอดเจ้าอ้านเหลียวเิ่บิ่งแต่เดือนดาว
คิดฮอดคราวเฮาฮักฮ่วมกันแต่คราวกี้
สองเฮามีสุขล้นจนหลายคนเขาอยากเอาอย่าง
โอ่ยเด้น้อ...แม่นหยังน้อมาขวางทางเขาจั่งฮ้างดอกห่างกัน
หรือแม่นมีคนเว้าเขาเอาใจซั่นบ้ออุ่น
เจ้าแม่คุณจั่งลืมอ้ายผู้ฮักนาง........
บ่อได่ลี้ไกลหน้า..ยังคือฟ้าผืนเก่า
คอยติดตามจาเว่า..ซายเจ้าหากบ่สน
หนีไปซ้นทางไกล..บ่ห่วงใยถามข่าว
มาหลอยต้อยให้ห่าว..แหล่วต่าวทิ่มบ่คืนหลัง
นางเอาใจต่อตั้ง..คึดนำสุบาดย่าง
แนวกฐินบ่ได่สร้าง..คือให้เพิ่นดอกแห่ไป..ซายเอ๋ย.
มองต่าง..อย่างปลง
Bookmarks