เมื่อฉันก้าวเข้ามาในบ้านมหาอีกครั้งหนึ่ง หลังจากห่างหายไปโดน.......โดนอีหลีเด
........สิ่งแรกที่รับรู้...รู้สึกได้......นั่นกะคือความอบอุ่น........................ที่ได้รับจากเอื้อยอ้าย หมู่หลายๆคน
เมื่อช่วงชีวิตที่มีแต่ปัญหากะลังผ่านพ้นไป...กะเลยกลับเข้ามาบ้านมหาอีกเถื่อหนึ่ง
ก่อนหน้านี้...นิ่มกะเป็นคนหนึ่งที่เคยบ้า...ป่วง...ถึงขั้นกินบ่ได้นอนบ่หลับถ้าบ่ได้เข้าบ้านมหา
เข้าเวบนี้ทุกมื้อๆละหลายๆรอบ จนในที่สุดกะกลายเป็นแฟนพันธ์แท้บ้านมหา....กะแบบว่าดีใจเนาะ แล้วทุกอย่างกะเปลี่ยนไป...เมื่ออยู่ๆจากแฟนพันธ์แท้กะกลายเป็น สมาชิกยังไม่ได้รับการยืนยันอีเมล์...พะนะ
คิดในใจ....คือเป็นแบบนี่น้อบาดนี่...เกิดอีหยังขึ้นน้อ.หรืออาจสิเป็นเพราะว่า บ่ค่อยได้เข้าเวบเลยถืกตัดสิทธิ์ จากแฟนพันธ์แท้กลายมาเป็นสมาชิกบ่ได้รับการยืนยันอีเมล์..........ลึกๆกะเสียใจ
เอาวะ...กะส่างมันเถาะไหนๆมื้อนี่กะกลับมาอีกเถื่อสิมาเป็นแฟนพันธ์แท้ของบ้านมหาอีกจักรอบหนึ่ง...หายจากบ้านมหาไปโดน
พี่น้องเอื้อยอ้ายหลายๆคนอาจสิลืมไปแล้วว่า นิ่มเคยป่วงในบ้านมหาขนาดได๋ แล้วกะอยากบอกว่าขอโทษเอื้อยอ้ายหลายๆคน
บางสิ่งบางอย่างได้ล่วงเกินลงไปโดยบ่ได้ตั้งใจ........ขอโทษเด้อจ้าเอื้อยอ้าย...........ฝากไปทางเอื้อยหน่อย อ้ายเต็ม พี่เจน นิ่มบ่ทันลืมเด้อจ้าแบบว่ามีสัญญาใจกับเอื้อยอ้ายเผิ่นอยู่............
แล้วกะบ่ทันได้ลืมกะปอมขี่ดินสอของเอื้อยติ๊กที่อยู่ทางห้องเอื้อยอิน((เด็กน้อย))
แบบว่าหล่าลงไดอารี่บ่ได้กะขอลงหม่องนี้เด้อจ้า.......
ขอบคุณจากใจค่ะ
Bookmarks