ณ....ริมฝั่งแม่มูล
ริมแม่มูลตอนค่ำน้ำค้างพรม
พอได้ลมอ่อนอ่อนวอนความหวัง
น้ำมูลปริ่มริมขอบฝั่งนั่งลำพัง
หัวใจหวังว่าจะพบกับยาใจ
ในเงามูลน้ำไหลเอื่อยยามพลบค่ำ
เหงาห้ำหั่นบั่นฤดีสะท้านไหว
เหมือนเงาน้ำเป็นเงาของอ้ายชาย
แต่มลายหายไปยามจ้องมอง
คนเดียวดายอ่อนล้าสะท้านเหงา
ชีวิตเราต้องเศร้าเหงาจนหมอง
มองน้ำมูลใต้เงาจันทร์ใจสะท้อน
อยากกู่ก้องส่งใจถึงอ้ายชาย
แวบแวบวับเงาไม้ที่ริมฝั่ง
รายรอบดังเงาเริงระบำฉาย
มาหยอกล้อเล่นมูลให้ข้าอาย
มาท้าทายให้ข้าเศร้าเหงาในทรวง
[radio]http://www.file2go.com/mrun.php?me=209s3[/radio]
Bookmarks