หลังจากที่เอ้อละเหยลอยชายจนท้องร้อง ใช่ว่าฉันจะตามใจท้องทันทีไม่
ฉันยังเดินเล่นและถ่ายรูปสรรพชีวิตรอบๆบริเวณน้ำตก
ลัดเลาะน้ำตกขึ้นไป แม้ไม่กล้าพอที่จะเดินเข้าไปในป่า
แต่ก็อดเก็บบางสิ่งใส่กล้องมาด้วยไม่ได้
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่น่าสนใจซ่อนตัวอยู่ ตามซอกหลึบของโขดหิน
ต้นไม้ใบหญ้าน่าสนใจ
กิ่งไม้ใบหญ้า หลายสิ่งหลายอย่างแลดูน่าสนใจไปหมด
ฉันชอบถ่ายอะไรที่มันดูเล็กๆ แต่ก็อดงงตัวเองไม่ได้
ไปซื้อเลนส์มาโคร ทำไมได้เลนส์เทเลกลับมา
เดินกลับมายังศูนย์บริการนักท่องเที่ยว เอาพาสปอตท่องเที่ยวไปประทับตราอุทยานฯข้างๆศูนย์
เจอกระเจียวที่เจ้าหน้าที่ปลูกไว้ กดชัตเตอร์ซ้อมไว้ก่อนไปป่าหินงามพอหนำใจ
ภายในบริเวณศูนย์บริการนักท่องเที่ยว มีร้านอาหารไว้บริการนักท่องเที่ยว
มื้อแรกของวันเป็นอาหารค่อนข้างแรง ส้มตำปูปลาร้า แคบหมู
ผัดหมี่จับกังเส้นจันทร์เหนียวๆ รสชาติเค็มๆ ดีที่ส้มตำรสชาติถูกปาก พอให้อภัย..
ก่อนกลับแวะไปถ่ายป้ายสักหน่อย ก่อนจะพาตัวเองเดินขึ้นเนินระยะทาง 1 กิโลเมตร
กลับไปยังหน้าที่ทำการอีกครั้ง
เดินชมนกชมไม้ ฟังเสียงลมหายใจที่หอบเป็นจังหวะของตัวเองมาเรื่อยเปื่อย
ดูนาฬิกาข้อมือ 11.00น. ฉันกลับมายืนหน้าที่ทำการอีกครั้ง
"กลับแล้วหรอครับ" ..... "จะมีรถหรอครับ" เจ้าหน้าที่คนเมื่อเช้าทักทาย
"เอ้า..มีมีรถแล้วหรอพี่ สิบเอ็ดโมงเองนะ แล้วนู๋จะไปไงเนี่ย......"
"วันอาทิตย์ รถเขาไม่ค่อยวิ่งหรอกน้อง จะไปไหนต่อหรอ"
"ไปป่าหินงามค่ะ" ฉันตอบไปอย่างเป็นมิตร
อ่ะไม่เป็นไร โบกรถเอาก็ได้ ฉันยิ้มแย๋ๆก่อนเดินจากมา
นั่งรอรถ 1 ชม. ไม่มีรถโดยสารมาจริงเว้ย..โบกรถก็ได้ฟ่ะ...อิอิ
รถปิคอัพตอนเดียวจอดรับ กะบะรถบรรทุกถังเซฟติค เซฟติค ฮ่าๆ
(ถังเซฟติค...รถดูดส้วม...รถดูดส้วมจะเป็นไรไปมีเครื่องยนต์เหมือนกัน)
ในใจคิดไม่เป็นไร เขาจอดรับก็ดีแล้ว ไปถึงแค่บ้านตาดโตนก็ยังดี
พอถึงบ้านตาดโตนฉันต้องโบกรถเพื่อเข้าเมืองอีกครั้ง
โชคดีที่พี่คนขับรถเซฟติคโบกให้ ได้รถไปส่งถึง บขส.ชัยภูมิ
ถึงตัวชัยภูมิแล้วยังไม่หมดเรื่องจะให้ระทึก..
รถไปเทพสถิตย์มีเที่ยว 4 โมงเย็น
เอาไงหว่า 4 โมงเย็นไปถึงป่าหินงามก็ค่ำดิ....ตายแน่เพ็นนี
โทรหาบุคคลอันเป็นที่รักให้ช่วยเช็คหน่อยว่า อ.เทพสถิตย์ มันใกล้อำเภออะไร
ไปรถสายไหนได้บ้าง เกือบซื้อตั๋วไม่ทัน ไหนจะเป้ กระเป๋ากล้อง กระเป๋าเต้นท์
จากชัยภูมิต่อรถสาย ชัยภูมิ-ลำนารายณ์ ป.2 ลงวะตะแบก ข้ามถนน
ซื้อตั๋วรถทัวร์สาย กรุงเทพฯ-เทพสถิตย์-ชัยภูมิ ป.1 ลงแยกบ้านไร่
(เป็นรถสายที่พี่ชายกับเพื่อนขึ้นมาจากกรุงเทพฯ พอดี) จะต่อมอร์ไซค์รับจ้างเข้าไปก็ได้
ในช่วงที่รอรถรับจ้าง ฉันถามพี่ชายว่า...เหมารถบิคอัพไหม เดี๋ยวไปหาเอง
ฉันข้ามถนนไปฝั่งตรงข้าม มีรถบิคอัพจอดอยู่ เจ้าของรถนอนหลับภายในบ้าน
ถูกฉันปลุกให้ตื่น ขอร้องให้ไปส่งที่ทำการอุทยานแห่งชาติป่าหินงาม
ตกลงราคาเสร็จ เจ้าของรถขอตัวล้างหน้าตา...
ไม่กี่นาทีฉันก็ถึงอุทยานแห่งชาติป่าหินงาม ติดต่อเจ้าหน้าที่เสร็จ
หาที่กางเต้นท์ แล้วก็ขึ้นไปดูพระอาทิตย์ตกดินกัน..
ไปป่ะ..ไปดูพระอาทิตย์ตกดิน เพ็นจะพาไป..อิอิ..รอแป็ปปปนะค่ะ..
Bookmarks