ก่อนตะวันจะลาลับขอบฟ้าสองหนุ่มกับหนึ่งสาวไปรวมตัวแบบแยกย้ายที่จุดชมวิวสุดแผนดิน
ฉันโชคดีที่สามารถยึดครองขาตั้งกล้องพี่ชายมาตั้งเวลาถ่ายรูปตัวเองได้ (แม้ฟ้าจะเน่าก็ตาม)
ตะวันลาลับขอบฟ้าฉันพวกเราเดินกลับมาที่บริเวณกางเต้นท์ กางเต้นท์แล้วแหงนมองฟ้าแสงดาวออกมาเดินเล่นประปรายแล้ว ไปหาข้าวกินชาร์จแบตกล้องแล้วค่อยมาอาบน้ำนอน คิดผิดถนัด
กับข้าวที่สั่งยังไม่ทันมา ฝนก็ตกกระทบหลังคาสังกะสีอย่างไม่ลืมหูลืมตา 2 ชั่วโมงผ่านไปก็ยังไม่หยุดตก จนต้องพากันเดินลุยฝนกลับมายังเต้นท์ คืนนี้ฉันนอนฟังเสียงฝนอย่างหนาวสั่นทั้งคืน ฝนตกก็ดีเหมือนกันนะอย่างน้อยก็นอนฟังเสียงฝน กลบเสียงเต้นท์ข้างๆที่นอนละเมอ และก็รู้ว่าเต้นท์ฉันสามารถกันฝนที่ตกลงมาทั้งคืนได้
รุ้งเช้าฝนยังลงพรอยๆ เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จก็พากันออกเดินจากจุดกางเต้นท์ฝ่าหมอก
ยามเช้าไปยังทุ่งดอกเจียวอีกครั้ง ฉันสูดอากาศชื้นๆที่ผสมกันไอดินเข้าเต็มปอด
เช้านี้พวกเราตั้งใจจะหยิบหมอกหยอกกระเจียวกัน เอาแค่พอฉ่ำใจ ก่อนจะลงมาเก็บสัมภาระออกเดินทางต่อไปยังมอหินขาว ซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่เดียวกันกับภูแลนคา แต่ขึ้นคนละทางกัน ฉันดีใจที่เราสามารถโบกรถตั้งแต่ อุทยานแห่งชาติป่าหินงามไปถึงตัวเมืองชัยภูมิได้ แล้วจึงเหมารถต่อไปยังอุทยานแห่งชาติตาดโตนอีกครั้ง ก็สองหนุ่มเขายังไม่ได้ไปกันนิ..ตามใจเขาหน่อย แวะน้ำตกก่อนจะขึ้นไปนอนที่มอหินขาวคืนนี้...
อ้างข้อความนี้
Bookmarks