น้ำคำชาย น้ำคำลวง
ฟากฟ้าพราวดาวงามพราวสะพร่าง
แต่ใจนางต้องระกำจากรักหวาน
ผ่านความช้ำยอกย้อนเมื่อวันวาร
ทุกข์ใจนางไร้ซึ่งความรื่นรมย์
เคยเจ็บช้ำน้ำตารดใบหน้า
ใจอ่อนหล้าแทบทรุดไม่สุขสม
ทุกคืนค่ำมีแต่หมองเศร้าระทม
ก็เพราะลมปากหวานของชายชาญ
เพราะเชื่อในคำชายด้วยใจซื่อ
แท้จริงหรือคือคำที่สรรสร้าง
คำพูดออกหาใช่เมื่อใจจาง
ทุกเส้นทางคือช้ำกระหน่ำใจ
มาวันนี้วางลงแล้วความรัก
ในความภักดิ์ขอเป็นเช่นในฝัน
จะขอสู้อดทนทุกเส้นทาง
แม้สะท้านก็จะทนเพื่อลืมชาย
โอ้อนาถนิยามแห่งความรัก
คนเคยภักดิ์ต้องเศร้าไร้จุดหมาย
ต่อแต่นี้จะจำตราบวันตาย
น้ำคำชายจะไม่ขอจดจำ
[radio]http://dc105.google.co.th/img/74601396/fb728b22/dlink__2Fdownload_2F74601396_2Ffb728b22_3Ftsid_3D20090626-022645-6361d843/preview.mp3[/radio]
Bookmarks