ฟ้า ฝน คน ควาย

[maanoy]

ฟ้า ฝน คน ควาย
ฟ้าเมฆครึ้มทมึนดำเหนือหัว
สิ่งที่กลัวคือก่อฝนบันดลหาย
ฟ้าเมฆมากกลัวฝนจะกลับกลาย
เหมือนว่าหน่ายชาวนาถึงลาไกล

ฝนเอยฝนขอให้หล่นจากฟากฟ้า
วอนเทวาฟ้าสูงจงเสกให้
หล่นลงเถิดชาวนาไม่อาลัย
รอด้วยใจฝนช่ำชโลมดิน

เมื่อเริ่มเข้าฤดูฝนคนหน้าก่ำ
คือคนทำย้ำดินไม่รู้สิ้น
จะปลูกข้าว..เอาไว้เพื่อได้กิน
ไม่แดดิ้นสู้ทนคนทำนา

ควายเอ๋ยทุยลุยทุ่งมุ่งมานะ
อย่าลดละหน้าที่มีเหมือนข้า
แม้เหน็ดเหนื่อย...เอาใจใส่ศรัทธา
ให้กับฟ้า ให้ฝน คน และควาย

[khonsurin]

เราชาวนา ก็ยัง คงทำนา
กับเจ้าทุย เลี้ยงมา ประสายาก
เราชาวนา สู้ทน แม้ลำบาก
แต่รักมาก คือชีวิต ของชาวนา

ยามฝนหลั่ง จากฟ้า ใสสะพรั่ง
สวยสะล้าง หยาดฝน หล่นจากฟ้า
ก็ชีวิต ของเรา กับท้องนา
และเพื่อนยา เจ้าทุย ที่แสนรัก

สุขฤทัย ร้องรำ กลางสายฝน
กระหนำหล่น เพลงฟ้า แม้จะหนัก
เราชาวนา ทำนา ด้วยใจรัก
ฝนฟ้าหนัก ก็ยัง บรรเลงใจ

[maanoy]

สุขฤทัย ใส่เสียงฟ้า ผ่าแสดเสียง
ดั่งก้องเปรี้ยง กิ่งไม้ ใจสลาย
ดีเพราะบุญหนุนเราไม่เน่าตาย
อยู่ท่ามกลางสายฝนทนฟ้าลง

[maanoy]

ขอบคุณฟ้า
โดย ?หมาน้อย?
......เมฆมืดดำสีคล้ำกำลังเคลื่อน
ไหลกราดเกลื่อนคล้ายย้ายณ.ปลายฟ้า
บอกการแห่งแหล่งฝนเทลงมา
ให้พสุธาฉ่ำชื่นสดชื่นมวล......

เมฆเมฆาไหลบังสั่งแสงดับ
ตะวันลับมืดแสงสว่างด่วน
พายุโถมใบไม้ลิ่วปลิวล่องรวน
คือเพลงครวญหยดน้ำตา....ฟ้าหลั่งริน

หยดใสๆไหลริน..ถิ่นฟากฟ้า
หลั่งไหลมา..เพื่ออุ้มชุ่มชื้นดิน
ให้ชาวโลกได้อาศัยใช้ดิมกิน
ไม่รู้สิ้น....จนกว่าฤดูกาล

ฝน..เอ๋ย ฝน..ขอบคุณนะท้องฟ้า
ที่หลั่งหาน้ำให้อย่างสงสาร
...หากรอฝน..จนใจทรมาน
..เกษตรการคงแห้ง...เหี่ยวเฉาตาย.....

[maanoy]

โอบฉันบ้าง...................
อย่าสิ้นร้างบางเวลานะฟ้าฝน
จะดีใจแม้เหนื่อยหล้าข้าจะทน
หวังผลิตผล...เกษตรกรรม..หวังนำพา

[maanoy]

เสียงคำรามกึกก้องยังท้องฟ้า
หยาดน้ำตาค่าใจมิหยุดสูญ
เสียงสะอื้นกลืนสะอึก...เริ่มเพิ่มพูน
ทวีคูณ...มากล้นปนฝนพร่ำ
เมื่อไหร่หนาฟ้าฝนจะซาสร่าง
แล้วชะล้างน้ำตาคราใจร่ำ
หยุดเถิดฝน..เห็นใจคนโดนกระทำ...
หยุดตอกย้ำ...ช้ำคราใจให้ฉันที

[maanoy]

...ลมสะบัดพัดวนลิ่วทิวไม้ไหว

ฝนห่าใหญ่ทำท่าจะมาถึง

หอบเมฆเท่าตั้งเค้ารวบรวมดึง

น่าสะพรึงมืดพื้นปฐพี



....เมฆลอยเลื่อนเคลื่อนย้ายบนปลายฟ้า

ลอยลมพาหอบฝนฤดูนี่

เหมือนน้ำท่าน่านาดูเหมือนดี

ถึงบ่งชี้ปลุกปั่นขวัญชาวนา



.....ทั่วพิภพเงาเมฆบังมืดมิด

ครึ้มสนิทเมฆปกคลุมแน่นหนา

ไม่นานนักเม็ดฝนหล่นรินมา

จากฟากฟ้าให้ชาวนาตั้งตาคอย



......เป็นครั้งแรกดินผืนนี้ที่โดนฝน

โรยรินหล่นชโลมดินถิ่นปลูกสอย

วันก่อนเก่าเฝ้ามองฟ้าตาเหม่อลอย

ตาระห้อยรอเม็ดฝนหล่นพรมดิน



.......ใจแย้มบานสราญชื่นยิ้มอีกครั้ง

ตั้งความหวังหลังผลิตหนี้คงสิ้น

อีกส่วนหนึ่งเก็บหอมออมไว้กิน

ถ้วนถี่จินต์นิตย์ขอ ?คำพอเพียง