กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
18ฝนคนอันตราย
จ่มหยังจันเอ๊ยยยยย เอื้อยบอกแล้วตั๊วหั้ยไปบวช คือบ่ฟังจั่งสั่นตั๊วยามบอกหยังมันลื่นความผู้เฒ่า 555555555ขวากหนามที่ขวางกั้นไม่ว่าจิเป็นหนามเล็บแมวหรือหนามบักจับหรือหนามไผ่ที่ทิ่มตำแล้วมันเจ็บปวดนั่นคือบทเรียนที่เราต้องนำมาคึดว่าทำอย่างไรเฮาสิพ้นดงป่าหนามนี้ไปได้เมื่อเรามีโอกาศที่หลุดพ้นดงป่าหนามไปได้กะจงอย่าหย่ามใจจงระวังและระลึกเสมอว่า กว่าจิพ้นมันมาได้มันลำบากเด่และเมื่อพ้นมันมาได้เราจงใช้บทเรียนตรงนั้นมาเป็นเครื่องเตือนจัยและใช้ในการดำรงชีวิตอยู่ต่อไปหั้ยได้ เราลองย้อนกลับไปว่าปัญหาที่มันเกิดมันเกิดขึ้นเพราะอีหยัง เราทำม่องได๋พลาดไปอดีตไม่สามรถย้อนกลับไปแต่เราสามารถปรับปรุงแก้ไขได้ในอณาคตและปัจจุบัน น่ะจันถึงเฮาสิบ่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดบ่ได้มีมูลมีมังคือคนอื่นเขาแต่เฮากะีมีความรู้ที่พ่อและแม่หั้ยมาจงเอาสิ่งที่เพิ่นหั้ยมา มาทำหั้ยเกิดประโยชน์เด้อจัน เอื้อยเชื่อว่าทุกคนคงเคยผ่านช่วงนี้กันมาหมดแล้ว ผู้ที่ผ่านมาแล้วและชนะมันได้คือผู้ที่ประเสริฐ แล้ว อย่ามองคนที่เขารวยกว่าเรา จงมองคนที่เขาแย่กว่าเรา เขายังดิ้นรนไขว่ขว้าที่จะประทังชีวิต จันยังดีกว่าคนเร่ร่อนดีกว่าคนหลายๆๆๆคนที่ไม่มีงานทำ จงยกย่องและหั้ยเกียจกับตัวเองเด้อจัน เคารพเจ้าของก่อน ก่อนที่จะหั้ยใครมาเคารพเรา มาเป็นกำลังจัยหั้ยจากเอื้อยที่กะดิ้นรนชีวิตคือกัน ลูกชาวนาคือกันล่ะจัน
Bookmarks