กำลังแสดงผล 1 ถึง 2 จากทั้งหมด 2

หัวข้อ: บทกวีส่งท้าย...อิแมะสน

  1. #1
    Membership renewed สัญลักษณ์ของ บ่าวจ้ำ
    วันที่สมัคร
    Jan 2009
    ที่อยู่
    ขัวข้วมของหนองคาย
    กระทู้
    566
    บล็อก
    2

    เศร้าซึม บทกวีส่งท้าย...อิแมะสน

    อีแม๊ะสน


    อีแม๊ะสนเปนคนบ้านนอก
    เช้าก็ออกเก็บผักหญ้าเอามาขาย
    กระท่อมฟางกลางนาแม๊ะเดียวดาย
    ผัวก็ตายลูกก็หายเข้าสู่เมือง

    อันที่นาแม๊ะว่ามีมากมาย
    แต่ก็กลายแล้งผากดั่งลูกลังเหลือง
    หินเจ้ากรรมทำนาไปไม่รุ่งเรือง
    แสนขัดเคืองนามากมายไร้ประโยชน์

    ลูกหนีหายปล่อยแม๊ะไว้เฝ้านาหิน
    แม๊ะหากินประสานางอย่างสันโดษ
    ถึงทุกข์ยากลำบากกายใจใสสด
    แม๊ะไม่โกรธโทษลูกมีที่หนีหาย

    มาวันหนึ่งหลวงเขามาประกาศไว้
    มหาลัยจะมาตั้งบนทางหมาย
    มุ่งมาลงตรงนาหินแปดสิบไร่
    แม๊ะรับไปพอดีสิบสี่ล้าน

    แม๊ะจัดแจงแบ่งลูกไปคนละแสน
    แม๊ะก็แล่นซื้อที่ใหม่ห่างไกลบ้าน
    เงินที่เหลือถวายไท้ให้ทำทาน
    สิบสามล้านห้าแสนให้ไม่เสียดาย

    ปลูกกระท่อมอยู่ที่ใหม่หนึ่งไร่กว่า
    ปลูกผักหญ้าปลาเลี้ยงพอเพียงกาย
    ไม่สะสมเงินทองหรือของใช้
    แม๊ะพอใจสันโดษนางอย่างพอเพียง

    @เนื่องในโอกาสใกล้วันแม่
    ขอสดุดีแด่ แม่สนผู้พอเพียง
    ผู้เพิกเฉยต่อเงินมากมาย
    ยอมใช้ชีวิตสันโดษดุจเดิม
    มีเพียงควายตัวเล็กหนึ่งตัว
    ที่นางไถ่ชีวิตมาจากโรงฆ่าสัตว์....อยู่เปนเพื่อน
    นางรักมันเสมอลูก
    นางเรียกมันว่า?อาฮุย?

    จ้ำ#คนรักของดอกไม้
    เวอร์ชั่น บทกวีส่งท้าย..จากใจ
    ๔ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๒


  2. #2
    ละไมฝน
    Guest
    รันทดใจแท้ บ่าวจ้ำ แต่ก็มีความอบอุ่นลึกๆในใจแทนเจ้าทุยตัวนั้น

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •