มาชู ปิกชู (ประเทศเปรู) - Machu Picchu

[khonsurin]

มาชู ปิกชู (ประเทศเปรู) - Machu Picchu
เจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคใหม่


องค์กร New 7 Wonders ได้มีการคัดเลือกและให้คนทั่วโลกร่วมโหวตผ่านทางอินเทอร์เน็ตและทางโทรศัพท์มาตั้งแต่ปี 2005 จนกระทั่งได้รายชื่อสุดท้ายและประกาศให้สาธารณชนรับรู้ในปี 2007 โดยสิ่งก่อสร้างที่น่าตื่นตาตื่นใจทั้ง 7 แห่งดังกล่าวมีตั้งแต่ซากปรักหักพังของอารยธรรมอินคาไปจนถึงอนุสรณ์ความรักอย่างทัชมาฮาล เอาล่ะ ถึงเวลาพาคุณไปสัมผัสกับความน่าอัศจรรย์ที่จะทำให้คุณรู้สึกอยากออกเดินทางท่องเที่ยวอีกครั้ง













มาชู ปิกชู (ประเทศเปรู) - Machu Picchu หนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคใหม่

ชื่อ ?มาชู ปิกชู? มีความหมายว่า ?ภูเขาโบราณ? โดยเมืองของชาวอินคาแห่งนี้ตั้งอยู่เหนือระดับน้ำทะเลกว่า 2,000 ฟุต และล้อมรอบด้วยป่าเขียวชอุ่ม ได้รับการก่อสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 15 ในยุครุ่งเรืองของอาณาจักรอินคา ก่อนจะถูกทิ้งร้างในอีกไม่ถึงศตวรรษต่อมาหลังจากความพ่ายแพ้ต่อสเปน การค้นพบโดยนักประวัติศาสตร์ ไฮแรม บิงแฮม ในปี 1911 ได้ทำให้สิ่งมหัศจรรย์แห่งนี้เป็นที่รู้จักของชาวโลก มาชูปิกชูตั้งอยู่ห่างจากคูซโค 80 กิโลเมตรและเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีผู้มาเยี่ยมชมมากที่สุดในเปรู โดยองค์กรยูเนสโกได้ขึ้นทะเบียนให้เป็นมรดกโลกในปี 1983 ภายในเมืองโบราณนี้มีทั้งพระราชวัง วิหาร หอดูดาว และโบสถ์ ซึ่งหลายแห่งได้รับการดูแลรักษาให้อยู่ในสภาพที่ดี










มาชูปิกชู (เกชัว: Machu Picchu) หรือนิยมเรียกอีกชื่อว่า เมืองสาบสูญแห่งอินคา เป็นซากอารยธรรมโบราณของชาวอินคา ตั้งอยู่บนเทือกเขาสูงในประเทศเปรู ที่ความสูงประมาณ 2,350 เมตร อารยธรรมแห่งนี้ได้ถูกลืมโดยคนภายนอกจนกระทั่งมีการค้นพบอีกครั้งโดยนักโบราณคดีที่ชื่อ ไฮแรม บิงแฮม เมื่อ พ.ศ. 2454

มาชูปิกชูเป็นหลักฐานที่สำคัญของจักรวรรดิอินคา ในปี พ.ศ. 2526 องค์กรยูเนสโกได้กำหนดมาชูปิกชูให้เป็นมรดกโลก โดยทำให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่คนนิยมไปศึกษาประวัติศาสตร์

มาชูปิกชูสร้างขึ้นประมาณปี พ.ศ. 1993 โดยจักรพรรดิปาชากูตีของอินคา และใช้ชีวิตในมาชูปิกชูจนกระทั่งชาวสเปนได้ชัยชนะเหนือเปรูใน พ.ศ. 2454

เมื่อไม่นานมานี้นักพิสูจน์หลักฐานทางโบราณคดีแสดงหลักฐานว่า มาชูปิกชูไม่ได้เป็นกลุ่มหรือเมือง แต่เป็นการสร้างที่พักอาศัยของผู้ดีชาวอินคา (คล้าย ๆ กับบ้านพักตากอากาศของเศรษฐีชาวยุโรป) พื้นที่โดยส่วนใหญ่เป็นปราสาทและวัดที่สร้างเพื่อถวายแค่เทพพระเจ้าของชาวอินคา และสิ่งปลูกสร้างอื่น ๆ ที่สร้างเพื่อผู้ดูแลศาสนสถาน
มีการตั้งสมมุติฐานว่าในมาชูปิกชูมีจำนวนประชากรอาศัยอยู่สูงสุดประมาณ 750 คน ณ ช่วงเวลาหนึ่ง บางส่วนจะอาศัยอยู่ในเมืองระหว่างฤดูฝน และจะกลับมาที่มาชูปิกชู เป็นชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น

ในปี พ.ศ. 2456 หลังจากที่ National Geographic Society ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับมาชูปิกชูทั้งหมด ในช่วงเดือนเมษายน ก็ได้ทำการเผยแพร่ออกไป

มาชูปิกชูตั้งอยู่ห่างจากเมืองกุสโกไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือประมาณ 70 กิโลเมตรบนยอดของทิวเขามาชูปิกชู ที่ระดับ 2,350 เมตรจากระดับน้ำทะเล สถานที่แห่งนี้นับเป็นศูนย์กลางที่มีความสำคัญยิ่งทางโบราณคดีของอเมริกาใต้ และเป็นตัวดึงดูดนักท่องเที่ยวเกือบทุกคนที่มาเยือนประเทศเปรู

จากยอดเขา ณ หน้าผามาชูปิกชู เป็นหน้าผาที่มีลักษณะดิ่งชันสูงถึง 600 เมตรจากฐานที่เป็นแม่น้ำคือ แม่น้ำอารูบัมบา ที่ตั้งของตัวเมืองนับเป็นความลับทางการทหารก็เนื่องจากการเป็นหน้าผาสูงชันที่มีอันตรายที่เป็นปราการป้องกันธรรมชาติอันยอดเยี่ยมนั่นเอง
ในปี พ.ศ. 2546 มีผู้คนประมาณ 400,000 คน ไปท่องเที่ยวที่มาชูปิกชู และยูเนสโกได้ส่งข้อความสารแสดงถึงความเสียหายจากนักท่องเที่ยวที่ไปเป็นจำนวนมาก แต่ทางผู้มีอำนาจของทางเปรูบอกว่าเรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา แต่ถึงอย่างไรการคัดค้านนั้นทำให้มีการเรียกเก็บเงินจากผู้ที่ไปเที่ยวชมและจำกัดจำนวนผู้เช้าชม และได้มีการเสนอให้ติดตั้งรถกระเช้า แต่ข้อเสนอนี้ถูกปฏิเสธอยู่ตลอดและดูไม่มีทางจะเป็นไปได้ทุกที

7 กรกฎาคม พ.ศ. 2550 มาชูปิกชูได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคใหม่ จากการลงคะแนนทั่วโลกทั้งทางอินเทอร์เน็ตและโทรศัพท์มือถือ










อ้างอิง
วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
baanjomyut
สิ่งมหัศจรรย์ของโลก 12 ก.ค. 50 นิติภูมิ นวรัตน์ นสพ. ไทยรัฐ