กลบทสุภาษิต
หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)



มยุราฟ้อนหาง


ดูดูท่า อย่าเลินเล่อ เผลอบ่อยบ่อย
คุมคุมใจ ไว้อย่าปล่อย ไปปร๋อปร๋อ
เหมือนเหมือนอย่าง ทางที่เป็น เช่นพอพอ
ตรองตรองใจ ที่ในข้อ ให้ควรควร

เปรียบเปรียบว่า บุตรภรรยา คนใช้ใช้
ปล่อยปล่อยปละ ละให้ ฮึกหวนหวน
เฉยเฉยเสีย ไม่สั่งสอน ข้อนชวนชวน
กล้ากล้านัก มักก่อกวน จะแรงแรง

มีมีแต่ ต่างจะดื้อ ถือปึ่งปึ่ง
ข้อนข้อนข้าง วางข้อขึง ขึ้นแข็งแข็ง
คล้ายคล้ายช้าง ห่างขอ มักแคลงแคลง
ชวนชวนชัก มักระแวง จงจำจำ



**********************************

หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)
คำประพันธ์ประเภทร้อยกรองซึ่งเป็นการอวดชั้นเชิงการประพันธ์ของกวีชั้นครูที่แตกฉานในการโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ประพันธ์โดยมีกฎเกณฑ์ข้อบังคับเป็นพิเศษ เพิ่มเติมจากกฎเกณฑ์ข้อบังคับพื้นฐาน คำประพันธ์จึงมีความไพเราะงดงามและมีคุณค่าในแง่สอนใจ