กลบทสุภาษิต
หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก



หงส์คาบแก้ว




มีการทำ ทำไม่ถูก ถูกที่ผิด
มีความคิด คิดไม่ต้อง ต้องโฉดเฉา
จักโทษใคร ใครจะทำ ทำให้เรา
นั่งนึกเศร้า เศร้าโศกซ้ำ ซ้ำจนใจ

เหมือนตาบอด บอดแล้วมา มาได้แว่น
ดูยากแสน แสนสุดสิ้น สิ้นนิสัย
จับขึ้นลูบ ลูบคลำแล้ว แล้ววางไป
ตั้งแต่ใคร่ ใคร่ครวญนึก นึกตื้นตัน


จะตรึกตรอง ตรองให้รอบ รอบรู้กิจ
กอบการผิด ผิดแล้วยาก ยากผ่อนผัน
อย่าหุนหวน หวนใจดู ดูสำคัญ
ให้เหมาะมั่น มั่นแม้นมุ่ง มุ่งระวัง