ลานฟ้าอย่าไร้ดาว...
แม้ท้องฟ้าไร้แสงดาวพราวแวววับ
จะนั่งนับหนึ่งสองสามถึงยามสอง
แม้สิ้นไร้แสงดาวจะเหม่อมอง
ฟ้าหม่นหมองคืนแห่งสิ้นแสงดาว
ค่ำคืนนี้มองเห็นใครคนหนึ่ง
นั่งโศกซึ้งเดียวดายคล้ายใจหนาว
ดูเหม่อลอยคอยใครเจ็บปวดราว
หรือใจร้าวหนาวรักหักอกตรม
ฟ้าไฉนเปลี่ยนเป็นฟ้าสีหม่น
เหมือนใจคนหนึ่งเหงาเข้าผสม
ก็คืนก่อนแสงดาวจันทร์ยังนั่งชม
ชื่นภิรมย์สมสุขใจเธออยู่เคียง
รออุทธรณ์แสงดาวบนฟากฟ้า
โปรดส่องมาปลอบโยนเพื่อหล่อเลี้ยง
นั่งเดียวดายคล้ายรอขอแสงเพียง
ดาวลำเลียงเพียงแสงแห่งมืดมน
Bookmarks