มิใช่ว่าความรักของคู่รักทุกคู่จะสมหวังเสมอไป
หลายคู่จบลงด้วยการหันหลังให้แก่กันแบบทางใครทางมัน
บางคู่ก้อรู้สาเหตุของการแยกจากกัน
แต่บางคู่ก้อรู้ไม่กระจ่างชัดนักว่าเลิกกันเพราะสาเหตุใดกันแน่
แต่ที่แน่นอนก้อคือเมื่อความรักจบสิ้นลงก้อย่อมมีความเจ็บปวดรวดร้าวเกิดขึ้น
จะมากจะน้อยขึ้นอยู่กับแต่ละเหตุการณ์และแต่ละบุคลิกภาพของบุคคล
มีคนไม่น้อยตำหนิว่าเป็นความผิดของอีกฝ่ายหนึ่ง
. . . ซึ่งเป็นทางออกที่ใช้เพื่อบรรเทาความรู้สึกเศร้าและโกรธ
ที่จะตามมาก้อคือความว้าเหว่ . . . ว่างเปล่า . . . และความรู้สึกหมดหวัง
แต่อารมณ์เหล่านี้จะค่อย ๆ หมดไปเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไปนานขึ้น
หรือเมื่อเราสามารถสร้างสัมพันธภาพที่ดีกับคนใหม่ได้
ซึ่งเป็นกระบวนการปรับตัวของคนเรา
การเปิดโอกาสตัวเองให้กับคนใหม่ ๆ ลดความว้าวุ่น ก้าวร้าวให้เบาบางลง
สิ่งสำคัญที่สุดคือ ต้องยอมรับว่าความรักกับคนเก่านั้นจบลงแล้ว
และแม้จะยังสับสนจนหนทาง
ไม่รู้จะจัดการกับตัวเองอย่างไรดีก็ตาม
ต้องมุ่งมั่นและย้ำกับตนเองเสมอว่า
"ชีวิตของเราต้องก้าวต่อไปข้างหน้า..ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม"
Bookmarks