สมัยลพบุรี
ศิลปและวัฒนธรรม ส่วนใหญ่ของ ลพบุรี มี ลักษณะคล้ายคลึงกับศิลป ในอาณาจักร กำพูชา การแต่งกาย ในชุดนี้ สมมติว่า ชาวลพบุรี ต่างฐานะ รวมกลุ่มกันไป สรงน้ำเทวรูป ในพิธีนักขัตฤกษ์ ผลัดเปลี่นกัน เข้า หลั่งน้ำ แล้วจับ ระบำรำฟ้อน เป็น การสมโภช ด้วยท่ารำ และ เครื่องดนตรี ที่สร้างขึ้น เลียนแบบ จากภาพ จำหลักในสมัยนั้น
สตรี สมัยลพบุรี นิยมประดับศรีษะ ด้วย เทริด ไม่สวมมเสื้อ กรองคอ มีลวดลาย เป็นแผ่นใหญ่ ต่างหู ทำเป็นหัวเม็ดคว่ำ แต่ซ้อนเหลื่อมเรียวลงมา หลายชั้น ตัดผมแสกกลาง ตอนบนมุ่น เป็นมวย ปักด้วยปิ่น เป็นยอดแหลม ใส่กำไลต้นแขน และ กำไลมือ ทั้งสองข้าง นุ่งผ้า ให้ชายมาซ้อนกันตรงหน้า แล้วปล่อยชายผ้า ออกสองข้าง เป็นปลี บางทีปล่อย ชายยาว ไปถึงสะโพก ด้านขวาและด้านซ้าย อันเป็นลักษณะชายไหว คาดเข็มขัดขนาดใหญ่ มีลวดลายสวยงาม ปลายทำเป็น ลายพู่ คล้ายกรวยเชิง เรียวเป็นแถว แต่ไม่นิยมใส่รองเท้า
สมัยเชียงแสน
เนื่องจากภูมิประเทศที่ตั้ง อาณาจักรเชียงแสน เป็น ดินแดนหนาวเย็น กว่าภาคอื่นๆ ประชาชน จึงนิยมนุ่งผ้า และสวมเสื้อ ประกอบกับประชาชน มีความเกี่ยวข้องกับ ชนชาติ หลายเผ่าพันธุ์ การแต่งกาย จึงมีลักษณะผสม แสดงชุดนี้ สมมติว่า ชาวเชียงแสน พื้นเมือง มีฐานะ ต่างๆ หาบคอน สิ่งของ ไปตลาด แล้วมีชาวพื้นเมือง ต่าง ชั้นวรรณะ ไปซื้อขาย สิ่งของ
การแต่งกาย ของสตรี สมัยเชียงแสน พิจารณาจาก ภาพจิตรกรรมฝาผนัง ที่วัดภูมินทร์ จังหวัดน่าน นุ่งผ้าซิ่น พื้นเมือง แบบผ้าถุง กรอมถึงข้อเท้า มีผ้ารัดอกและ สไบห่ม ไว้ผมมวย เกล้าค่อน ไปทาง หลังศรีษะ เล็กน้อย รัดมวยผม ด้วย เครื่องประดับ สอดต่างหูห้อย มีลักษณะคล้ายคลึง กับสตรี สมัยสุโขทัย
โค้ด PHP:
http://www.thaitopwedding.com/Misc/dress_history-5.html
Bookmarks